Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

Τέτοιο ρεκόρ, πραγματικά, δεν έχει επιτευχθεί ξανά. Στον χειρότερο, λοιπόν, Ιανουάριο της τελευταίας δεκαεξαετίας έγιναν 29.817 περισσότερες απολύσεις σε σχέση με τις προσλήψεις. Αξίζει να σημειωθεί πως ο μοναδικός Ιανουάριος με θετικό ισοζύγιο στην αγορά εργασίας επετεύχθη το 2014.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, όμως, σπάει διαρκώς και άλλα ρεκόρ. Από τις αρχές της περσινής χρονιάς πάνω από το 50% των νέων προσλήψεων αφορούν σε συμβάσεις μερικής ή εκ περιτροπής απασχόλησης. Στις περισσότερες περιπτώσεις πραγματοποιούνται ελαστικές προσλήψεις νέων εργαζομένων, που αντικαθιστούν σαραντάρηδες ή πενηντάρηδες που είναι πιο «ακριβοί». Οι εταιρίες οδηγούνται σε αυτή τη «λύση» για πάρα πολλούς λόγους. Κάποιοι επιχειρηματίες το κάνουν για να γλιτώσουν την υπερφορολόγηση, αλλά και τις αυξημένες εργοδοτικές εισφορές. Κάποιοι επειδή έχουν μειωθεί τόσο πολύ τα έσοδά τους και δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα. Υπάρχει, όμως, και μεγάλη μερίδα επιχειρήσεων που χαίρονται μέσα στη μνημονιακή αναμπουμπούλα σαν τον λύκο. Μειώνουν διαρκώς τους μισθούς είτε στο τυπικό επίπεδο των 586 € είτε ακόμα πιο κάτω, στα 200 € και 300 €.

Η ΛΟΓΙΚΗ που ακολουθούν λέει πως θα μειώσουν το μισθολογικό κόστος και θα σωθούν. Παραβλέπουν, όμως, πως όταν αυτή η πρακτική γενικεύεται έχει ως συνέπεια όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι να έχουν όλο και λιγότερα χρήματα στην τσέπη τους, οπότε και να καταναλώνουν λιγότερο. Ολος αυτός ο εξυπνακίστικος παραλογισμός δημιουργεί ένα φαύλο κύκλο διαρκούς συρρίκνωσης των επιχειρήσεων, έως τη στιγμή που τελικά θα μπει λουκέτο.

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ λύση δεν είναι απλή. Χρειάζεται παρέμβαση και από την κυβέρνηση και από τους επιχειρηματίες. Η κυβέρνηση πρέπει να τρέξει την οικονομία δημιουργώντας ένα περιβάλλον σταθερό και όχι την αβεβαιότητα που ανοίγει σενάρια ακόμα και για Grexit, ώστε επιτέλους το λεγόμενο ελατήριο της ανάπτυξης να αποσυμπιεστεί. Η συζήτηση για τις παρεμβάσεις στα εργασιακά είναι αστεία, διότι αυτή τη στιγμή το πρόβλημα δεν είναι η μη ύπαρξη συλλογικών διαπραγματεύσεων αλλά η μη ύπαρξη αγοράς εργασίας! Από την άλλη, πρέπει οι επιχειρηματίες να αλλάξουν την κοντόφθαλμη στρατηγική της μείωσης μισθών, καθώς γυρίζει μπούμερανγκ για τις εταιρίες τους. Και πρέπει κάποια στιγμή να δείξουν αν είναι πραγματικοί επιχειρηματίες επενδύοντας στην περιουσία τους ή απλά θέλουν να το παίζουν… επιχειρηματίες εκμεταλλευόμενοι το φτωχοποιημένο μνημονιακό περιβάλλον.

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου