Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Ομως η Ελλάδα είναι μικρή, δεν διαθέτει το γεωγραφικό βάθος αυτών των χωρών, ούτε έξοδο κινδύνου. Κάθε απώλεια δάσους, σπιτιού, καλλιεργειών, πολύ περισσότερο ανθρώπινης ζωής, πονάει αφάνταστα. Είναι πολύ δύσκολο έως ακατόρθωτο να αναπληρωθεί – κι ακόμη δεν έχουμε δει όλο το μέγεθος της καταστροφής ούτε έχουμε συνειδητοποιήσει τις συνέπειες της επόμενης μέρας.

Κανείς δεν θα κατηγορήσει τα παιδιά της εθνικής πόλο αν χάσουν αύριο το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο από τους αδελφούς Σέρβους και λυγίσουν -για πρώτη και τελευταία φορά- μπροστά στις εικόνες φρίκης από την πατρίδα. Την ώρα που ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου πανηγύριζε την πρόκριση στον τελικό, οι φλόγες κύκλωναν το σπίτι του στην Αγ. Αννα της Βόρειας Εύβοιας. Πόσο πια να αντέξεις; Η προσεχής απειλή ακούει στο όνομα «πλημμύρες». Κατά το περιοδικό «Nature», είναι το μεγαλύτερο φόβητρο της κλιματικής αλλαγής, καθώς ο αριθμός των κατοίκων του πλανήτη που κατοικεί σε ευάλωτες στο φαινόμενο περιοχές αυξήθηκε κατά 34,1% μέσα στο διάστημα 2000-2018. Μια τραγική γεύση πήρε πολύ πρόσφατα η Γερμανία, πέφτοντας από τα σύννεφα.

Δεν χρειάζεται να απαριθμήσουμε τα πλημμυρικά φαινόμενα των τελευταίων χρόνων στην Ελλάδα που διαθέτει ιδιαίτερα διαβρωμένη ακτογραμμή και ασταθή εδάφη (ακόμη και στον πυρήνα της, στα ορεινά Τρίκαλα) για να αντιληφθούμε το μέγεθος του προβλήματος. Μάνδρα, Κεφαλλονιά, Μουζάκι Καρδίτσας είναι τα πρώτα που μας έρχονται στο μυαλό. Το λιγότερο που μπορούν να κάνουν οι πολιτικοί μας είναι να αφήσουν τους ηλίθιους σκυλοκαβγάδες και τους μικροπολιτικούς υπολογισμούς, που έκαναν έξω φρενών σε ζωντανή μετάδοση τον διακεκριμένο επιστήμονα Ευθύμη Λέκκα, και να κοιτάξουν τι μπορεί να διασωθεί από την Ελλάδα. Οσο γίνεται…

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr