Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Παραδείγματα; Μιλάμε για τους πρόσφυγες, αλλά η κυβέρνηση σπεύδει να πετάξει τη λάσπη του ρατσισμού σε όποιον αρθρώνει τη λέξη λαθρομετανάστης. Μιλάμε για ευρώ, αλλά στελέχη πρωτοκλασάτα του ΣΥΡΙΖΑ μιλούν για τη δραχμή του φτωχού. Οι υπόλοιποι έγιναν ξαφνικά Ωνάσηδες και Νιάρχοι! Μιλάμε για μαθήματα σεξουαλικής αγωγής αλλά η κυβέρνηση -ένεκεν αριστερής διαπαιδαγώγησης- σχεδιάζει να το τερματίσει με… εκπαιδευτικές τσόντες.

Την Τετάρτη γίναμε μάρτυρες σε έναn ακόμη αγώνα άγονο: Από δω συσπειρώθηκαν οι Gucciκοί και από εκεί οι αντι-Gucciκοί. Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τα σχόλια έφτασαν στα άκρα: Οι υπέρ της παρουσίασης της συλλογής του iταλικού οίκου μόδας στον Παρθενώνα αποκαλούν τους «αντιπάλους» οπισθοδρομικούς, αντιδραστικούς, αρχαιόπληκτους, έως και… παλαιοκομμουνιστές. Οι κατά της παρουσίασης στον Παρθενώνα καταγγέλλουν τους… ξεπουλημένους, ξιπασμένους και γλείφτες του διεθνούς κεφαλαίου! Ητοι, μια σωστή απόφαση λόγω του επιζήμιου χειρισμού της, από ανικανότητα, έγινε αντικείμενο διαμάχης επιπέδου… δαπέδου.

Οι γελοιότητες αυτές μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί ΑΝ υπήρχε υπεύθυνη κυβέρνηση. Ομως, η υφιστάμενη είναι καραβάνι, όπως την ονόμασε και ο… καραβανάρχης της, χαμένη στην έρημο της ανικανότητας.

Τί ζήτησε ο οίκος Gucci; Να παρουσιάσει τη συλλογή του στον Παρθενώνα. Κατέθεσε την αίτησή του στο ΥΠΠΟ απαριθμώντας τα οφέλη – και με το αζημίωτο. Το υπουργείο Πολιτισμού αρνήθηκε.

Γιατί; Γιατί από τον Γενάρη 2015 ως σήμερα η κυβέρνηση παραμένει ανεπίδεκτη μαθήσεως. Βαθμολογείται συνεχώς μετεξεταστέα στο μάθημα με τίτλο «Διαπραγμάτευση». Το δυστύχημα είναι ότι η αποτυχία της έχει στοιχίσει στους Ελληνες φορολογούμενους σχεδόν εκατό δισεκατομμύρια ευρώ κι ακόμη το τέλος δεν το είδαμε. Μετεξεταστέα και η πολιτική ηγεσία του υπουργείου. Είπε ένα ξερό ΟΧΙ και αυτοδαφνοστεφανώθηκε, ρίχνοντας την κουβέρτα-τήβεννο στον ώμο…

Το θέμα της παρουσίασης του οίκου Gucci στην Ακρόπολη δεν ήταν ούτε για να το χειριστεί μόνη της η έφορος Ακροπόλεως, όσο καλή και να είναι, ούτε και να εισαχθεί στο ΚΑΣ, αν δεν έχει προηγηθεί σοβαρή συνεργασία με τους αιτούντες. Προφανώς, η επίδειξη καλής θέλησης και η στρατηγική αποκατάστασης εμπιστοσύνης θα απέβαινε υπέρ του ελληνικού συμφέροντος. Ενα τόσο σοβαρό αίτημα απαιτούσε ευέλικτη και ευφυή διαπραγμάτευση, ώστε η Ελλάδα να μη χάσει την ευκαιρία, στην κρίση που διέρχεται, για τεράστια προβολή στα διεθνή ΜΜΕ, χωρίς να δαπανήσει ένα ευρώ.

Αραγε ήταν η πρώτη φορά που ένας διεθνής οίκος μόδας ζήτησε από το υπουργείο Πολιτισμού ένα μείζον μνημείο για να παρουσιάσει δημιουργίες του κι επομένως δεν υπήρχε σχετική εμπειρία; Οχι φυσικά. Αντίστοιχο παράδειγμα, ο HERMES. Πριν από λίγα χρόνια ζήτησε να παρουσιάσει στους Δελφούς, σε παγκόσμια πρώτη, το άρωμά του, θυμίζοντας πως και ο -τέως- ιδιοκτήτης του οίκου ήταν ελληνικής καταγωγής.

Η πρώην πολιτική ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού, ομού με την υπηρεσιακή ιεραρχία, συζήτησαν και διαπραγματεύθηκαν με τους εκπροσώπους του οίκου και το άρωμα HERMES παρουσιάστηκε στους Δελφούς, με απόλυτο σεβασμό στο χώρο και κατά τρόπο μοναδικό για την Ελλάδα στα διεθνή ΜΜΕ. Χωρίστηκε η κοινωνία σε υπέρ HERMES και κατά; Οχι φυσικά.

Το αποτέλεσμα τώρα: Ο μεν οίκος Gucci πέτυχε το στόχο του: Διαφημίστηκε παγκοσμίως και δη δωρεάν, τα διεθνή ΜΜΕ σχολιάζουν ποικιλότροπα το ελληνικό ΟΧΙ και η Ελλάδα έχασε αναίτια μια μεγάλη ευκαιρία να έρθουν εδώ προσωπικότητες που και μόνο με την παρουσία τους θα αποτελούσαν την καλύτερη τουριστική διαφήμιση. Γιατί; Γιατί η πολιτική ηγεσία του υπουργείου δεν μπήκε καν στον κόπο να συζητήσει πειστικά με τον οίκο τις εναλλακτικές λύσεις που υπήρχαν. Αλλά είπαμε: Τα μεταξωτά βρακιά, ιδίως του Gucci, θέλουν… και σχετική επιδεξιότητα.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής