Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

H στάση του έναντι του θράσους και της αμετροέπειας Τσίπρα, σαν έτοιμος από καιρό, δεν εξέπληξε κανέναν.

Ηταν η δεύτερη φορά που ο Τσίπρας έκανε «ντου» μέσα στη Βουλή, ενώ η συζήτηση αφορούσε επίκαιρες ερωτήσεις βουλευτών προς υπουργούς και όχι ερώτηση Τσίπρα προς τον πρωθυπουργό. Η μόνη περίπτωση, σύμφωνα με τον Κανονισμό λειτουργίας της Βουλής, στην οποία δεν δίνεται ο λόγος σε αρχηγό κόμματος, αποδεικνύοντας το σεβασμό προς τον βουλευτή, είναι οι επίκαιρες ερωτήσεις. Δεν το ήξερε ο Τσίπρας; Φυσικά και το ήξερε.

Πριν από λίγες μέρες είχε πάλι μπουκάρει στη Βουλή να καταγγείλει τον Μητσοτάκη, γνωρίζοντας ότι, τηρούμενου του Κανονισμού, ο πρωθυπουργός δεν θα παρευρισκόταν. Η αλήθεια είναι ότι ο μονόλογος ταιριάζει απόλυτα στον ξύλινο, αμετροεπή, καρυκευμένο με ψεύδη και αποκυήματα της φαντασίας του, συνήθη λόγο που εκφωνεί ο Τσίπρας.

Τελευταία μάλιστα στους λόγους του σημειώνω και λέξεις από λεξιλόγιο που δεν χρησιμοποιούσε. Προσθήκες του νέου λογογράφου του που, προκειμένου να τις κατανοεί, να υποθέσω ότι θα προστρέχει στο λεξικό Μπαμπινιώτη.

Στη συνδιάσκεψη των Προέδρων της Βουλής είχε τεθεί το θέμα του «παραβάτη του Κανονισμού, Τσίπρα» και η συμπαθής κ. Ολγα Γεροβασίλη είχε διαβεβαιώσει ότι δεν επρόκειτο να ξανασυμβεί. Να που ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ τη διέψευσε. (Εχω δε την εντύπωση ότι θα μετρά ποικίλες διαψεύσεις… από μέσα της.)

Τα όσα είπε ο Τσίπρας προς τον Πρόεδρο της Βουλής δεν εκπλήττουν. Είναι διασκεδαστικό να διαπιστώνω, σε κάθε εμφάνιση Τσίπρα, όταν στριμώχνεται, ότι καταφεύγει είτε σε ψεύδη είτε σε ολισθήματα άγνοιας. Αυτή τη φορά αναφέρθηκε στον Κανονισμό της Βουλής, αλλά για… άσχετο θέμα, σαν τα «γλυπτά» στο σταθμό Βενιζέλου, για το μετρό Θεσσαλονίκης.

Ομως, το καίριο και κύριο για μένα είναι ότι ο Κώστας Τασούλας απέδειξε στον Αλέξη Τσίπρα ότι το ελεύθερο κολύμπι σε θολά νερά για την Αριστερά έχει τερματιστεί. Από Μεταπολιτεύσεως, λες και η συντηρητική παράταξη κατατρύχεται από το κόμπλεξ ότι δεν άφησε την Ελλάδα να γίνει παρακολούθημα της Σοβιετίας και να μοιραστεί την τύχη της Βουλγαρίας ή της Αλβανίας, σε κάθε επίθεση της Αριστεράς η απάντηση ήταν: «Ασ’ τους, μωρέ, ποιος τους ακούει, ποιος τους δίνει σημασία».

Αν οι εκλογές του 2015 δεν είναι η απόδειξη ότι υπάρχουν αιθεροβάμονες, υπερλαϊκιστές των δύο άκρων και εθελοτυφλούντες που και τους ακούει και τους ψηφίζει, τότε πρέπει να ξαναγραφεί εξαρχής η πολιτική Ιστορία των δέκα τελευταίων χρόνων.

Σε αυτό το «άσ ’τους, μωρέ να λένε ό,τι θέλουν», η απάντηση από τον Τασούλα ήταν «όχι, δεν θα λένε ό,τι θέλουν». Κι έκλεισε τα μικρόφωνα.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr