Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Το πρώτο: Στο αστυνομικό ρεπορτάζ γίνεται κατάχρηση της λέξης «ανθρωποκυνηγητό» ως αντικείμενο του ρήματος «εξαπολύω». Διακεκριμένη κλοπή γίνεται; Βιασμός γίνεται; Δολοφονία γίνεται; Η Αστυνομία εξαπολύει ανθρωποκυνηγητό. Στο τελευταίο δίμηνο που πέρασε, είχαμε τέσσερις δολοφονίες και τέσσερα «ανθρωποκυνηγητά».

Διαβάζει ο πολίτης και με το νου του φτιάχνει εικόνες: Δεκάδες αστυνομικοί, με το όπλο στο χέρι, να «χτενίζουν» -άλλη δημοφιλέστατη λέξη στο αστυνομικό ρεπορτάζ- τις περιοχές που συνέβησαν οι φόνοι, για να συλλάβουν τους «επαγγελματίες» δολοφόνους. Γιατί θα έχετε διαπιστώσει ότι τα τελευταία χρόνια οι δολοφόνοι ονομάζονται «επαγγελματίες».

Ο επαγγελματίας, μου επισημαίνει αναγνώστης, οφείλει να έχει «βιβλία» ώστε η εφορία να ελέγχει τον κύκλο των εργασιών του, να πληρώνει φόρο, να είναι μέλος επιμελητηρίου, να διαθέτει διεύθυνση, για να προσφεύγει σε αυτόν ο πελάτης…

To λεξιλόγιο στο αστυνομικό ρεπορτάζ χρειάζεται να απαλλαγεί από τα κλισέ που κάνει το περιεχόμενό του τετριμμένο και αναμενόμενο.

Το δεύτερο ζήτημα αφορά στην κομματική εργαλειοποίηση της εγκληματικότητας: Δηλαδή, πρέπει να μετρήσω πόσα εγκλήματα έγιναν επί διακυβέρνησης Τσίπρας, πόσοι φόνοι έμειναν ανεξιχνίαστοι -παρά το ανθρωποκυνηγητό!- πόσοι δολοφόνοι δεν συνελήφθησαν και μετά να ερευνήσω, αναλογικά, τα δύο χρόνια της διακυβέρνησης Μητσοτάκη για να καταλήξω: Ποιος υπουργός Προστασίας του Πολίτη «εξαπέλυσε το αποτελεσματικότερο ανθρωποκυνηγητό» και έπιασε περισσότερους εγκληματίες; Είμαστε σοβαροί;

Δεν είναι η εγκληματικότητα θέμα για να ερίζουν τα κόμματα, ποιος έπιασε τους περισσότερους δολοφόνους, κλέφτες, λαθρέμπορους, διακινητές ναρκωτικών, γυναικών, μεταναστών. Είναι θέματα τα οποία πρέπει να διαχειριστεί απερίσπαστη η Αστυνομία. Μήπως υπάρχει κυβέρνηση που όταν ανθεί η εγκληματικότητα ανοίγει σαμπάνιες;

Υπάρχουν νόμοι που καθορίζουν το έργο της προστασίας του πολίτη, που ορίζουν το έργο της Δικαιοσύνης. Προς τι τα κόμματα πιάνουν εξέδρα, λες και πρόκειται για αγώνα των… αιώνιων αντιπάλων; (παλιό ποδοσφαιρικό κλισέ, στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, σε ματς Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού).

Επακόλουθο της κομματικής εργαλειοποίησης είναι και το «παρακράτος». Ορος δημοφιλής και σκοτεινός. Π.χ. πέρυσι, νομίζω, μάθαμε ότι λειτουργούσε «παρακράτος» εγκληματιών σε συνεργασία με αστυνομικούς και δικαστικούς. Αλλά με ενέργειες της ΕΥΠ, η Αστυνομία συνέλαβε δεκάδες κακοποιούς και στελέχη της Αστυνομίας και δικαστικούς. Ανάμεσα στα ονόματα υπήρχαν και δύο πολιτικών. Εγινε ντόρος. Αποτέλεσμα; Δεν ξανακούσαμε απολύτως τίποτε! Αραγε κουκουλώθηκε η υπόθεση ή ήταν κατασκευή;

Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη κατέθεσε φάκελο με «500 ονόματα με διευθύνσεις» στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Αίτημα; Η δικαστική αντιμετώπισή τους. Για να καταλάβω: Η Αστυνομία στοιχειοθετεί κακουργηματικές πράξεις 500 οργανωμένων εγκληματιών, καταθέτει τους φακέλους τους στον εισαγγελέα, ο οποίος μπορεί να ζητήσει άμεση δικαστική διερεύνηση; Ή ο υπουργός ζητά από τον Εισαγγελέα να αναθέσει… σε εισαγγελείς να ψάξουν τα ονόματα που περιέχουν οι φάκελοι για πιθανές εγκληματικές ενέργειές τους; Ζήσε μαύρε μου, να φας τριφύλλι!