Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Το λογικό θα ήταν να προσπαθήσουν να τις προσεγγίσουν ώστε ο κόσμος μας να γίνει ασφαλέστερος. Λευκός Οίκος και Κρεμλίνο ανταλλάσσουν απίστευτες προσβολές -με τον Μπάιντεν να είναι αναμφίβολα εκείνος που ήρξατο χειρών αδίκων κατά του Πούτιν, «δολοφόνο» τον αποκάλεσε-, ενώ η πρώτη συνάντηση κορυφής Αμερικανών και Κινέζων αξιωματούχων στην Αλάσκα μετατράπηκε σε ρινγκ αλληλοκατηγοριών μπροστά στις κάμερες.
Επιβεβαιώθηκε έτσι ότι οι σινοαμερικανικές σχέσεις βρίσκονται στο χειρότερο σημείο τους από την ιστορική επίσκεψη του Ρίτσαρντ Νίξον στο Πεκίνο το 1971 (ένα στρατήγημα του Χένρι Κίσινγκερ για να «σπάσει» τον κομμουνιστικό, σινοσοβιετικό άξονα).

Οσο για το δίπολο Μόσχας-Ουάσιγκτον, είχε να ζήσει τέτοιο πολιτικό ψύχος από την πτώση της Σοβιετικής Ενωσης, το 1991 – για να μην πούμε από το 1986, όταν ο Ρίγκαν τα πρωτοβρήκε στο Ρέικιαβικ με τον Γκορμπατσόφ.

Kατά τον αναλυτή του CNN, Στίβεν Κόλινσον, η σκληρή γλώσσα του Μπάιντεν με τους πλανητικούς ανταγωνιστές των ΗΠΑ, σε συνδυασμό με τις εξαγγελίες του για σύντομη οικονομική ανάκαμψη της Αμερικής και για δυναμική επιστροφή τους στη διεθνή σκακιέρα (America is Back), έχει συγκεκριμένη στόχευση. Αποσκοπεί στο να πείσει Μόσχα και Πεκίνο ότι η 20ετής εμπλοκή τής Αμερικής στη Μέση Ανατολή (Ιράκ, Αφγανιστάν, Συρία), τα σοβαρά εσωτερικά της προβλήματα και η αποτυχία της να αντιμετωπίσει την πανδημία δεν την έχουν αποδυναμώσει όσο νομίζουν.

Εξάλλου οι ύβρεις στον Πούτιν και οι επισκέψεις των επικεφαλής Στ. Ντιπάρτμεντ-Πενταγώνου σε Ινδία, Ιαπωνία, Αυστραλία και Ν. Κορέα πριν από τη διάσκεψη της Αλάσκας έστειλαν μήνυμα ότι η αλλοπρόσαλλη πολιτική του Τραμπ, οι «ερωτοτροπίες» του με τους αυταρχικούς ηγέτες Κίνας-Ρωσίας, οι συγκρούσεις του με τους Ευρωπαίους συμμάχους και η αντιπαλότητά του με «αρμούς» της αμερικανικής εξουσίας ανήκουν οριστικά στο παρελθόν.

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr