Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Επίσης, με το χέρι στην καρδιά: Υπάρχει κανείς που να αμφιβάλλει πως οι συγκεκριμένοι ηγέτες, που από το πρωί ως το βράδυ «αυταρχικούς» τους ανεβάζουμε και «εχθρούς της Δύσης» τους κατεβάζουμε, παίρνουν σχολαστικά μέτρα προστασίας; Πολύ σχολαστικότερα, σίγουρα από τους ηγέτες του «ελεύθερου κόσμου» -λαϊκιστές και μη- οι οποίοι κινδυνεύουν να πνιγούν μέσα στην αβάσταχτη ελαφρότητά τους;

Για τον Ντόναλντ Τραμπ και τον Ζαΐρ Μπολσονάρου, καλύτερα να μην το συζητάμε. Φέρθηκαν απαράδεκτα πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το πέρας της ασθένειάς τους (ως γνωστόν, πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι).

Ο Μπόρις Τζόνσον φαντάζει μια ειλικρινώς μετανοούσα Μαγδαληνή, με μότο το «στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα». Καλή τη πίστει, ας δεχθούμε τη μεταμέλειά του, έστω και υπό το ασήκωτο βάρος των γεγονότων.

Ο δε Κυριάκος Μητσοτάκης κινείται στην ίδια γκρίζα ζώνη «πταίσματος – πλημμελήματος» με τον Χιλιανό πρόεδρο Σεμπαστιάν Πινιέρα, που δέχθηκε να πληρώσει πρόστιμο 3.500 ευρώ επειδή έβγαλε σέλφι σε πολυάνθρωπη πλαζ της χώρας του χωρίς μάσκα.

Μέτριας βαρύτητας τα «αδικήματά» τους – σαφώς αρνητικό το παράδειγμά τους. Καλό θα ήταν να μην επαναληφθεί. Οσο για τον Μακρόν, αποδείχθηκε σκέτη απογοήτευση. Λάιτ αυτοκριτική για «αμέλεια» και αστείες δικαιολογίες για την «κακή του τύχη» δεν επιτρέπονται σε σοβαρό ηγέτη μεγάλης χώρας την ώρα του «πολέμου», όπως έχει χαρακτηρίσει ο ίδιος την πανδημία.

Και κάτι τελευταίο: Ανεξάρτητα από την επιδημιολογική εικόνα της Γερμανίας και της Τουρκίας, η Μέρκελ και ο Ερντογάν δείχνουν αρκετά πειθαρχημένοι σε ατομικό επίπεδο. Αν δεν ταίριαζαν, δεν θα συμπεθέριαζαν.

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr