Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Τι σημαίνει η αξιοπιστία της χώρας; Ας σκεφτούμε την πανωλεθρία Τσίπρα, τον Ιούνιο 2015, όταν αναγκάστηκε να καταπιεί αδιαπραγμάτευτο το τρίτο Μνημόνιο ή όταν η καγκελάριος του σύστησε να εισέλθει μεταφραστής στην κλειστή αίθουσα της διαπραγμάτευσης, ώστε να καταλαβαίνει πώς οι παραδοχές του δεσμεύουν την Ελλάδα…

Πληρώσαμε ακριβά την αναξιοπιστία της χώρας με τον Τσίπρα: Παρέδωσε, για 99 χρόνια, όλη τη δημόσια ακίνητη περιουσία της Ελλάδας. Αυτά που αποκαλούσε «ασημικά» και χλεύαζε Σαμαρά και Βενιζέλο ότι θα παραδώσουν. Οι ευαίσθητοι βουλευτές ΣΥΡΙΖΑ περί τον πολιτισμό δεν θυμούνται ότι ο Τσίπρας παρέδωσε αρχαιολογικούς χώρους, μουσεία, ακόμη και νοσοκομεία, ως ενέχυρο, έναντι της αποπληρωμής του χρέους…

Για την αξιοπιστία της Ελλάδας που κερδήθηκε με πολλή δουλειά και πολύ κόπο μίλησε ο πρωθυπουργός χθες. Αλλά και σ’ αυτήν αναφέρθηκαν σχεδόν και οι δεκαεπτά υπουργοί που μίλησαν τις προηγούμενες μέρες, ο καθένας με ό,τι αναλογεί στο χαρτοφυλάκιό του, σε σχέση με τους ομολόγους του και τα ευρωπαϊκά όργανα. Είναι ένα από τα επιτεύγματα της κυβέρνησης Μητσοτάκη, του ίδιου προσωπικά. Μετά από πέντε χρόνια, όπου η ερασιτεχνική, αναποτελεσματική, αφερέγγυα κυβέρνηση Τσίπρα δεν ενέπνεε καμία εμπιστοσύνη, η Ελλάδα απεκατέστησε το κύρος της στις Βρυξέλλες. Αυτό πιστώνουν οι πολίτες στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, ανεξάρτητα από το τι ψήφισαν στις εκλογές τον Ιούλιο 2019.

Η απόφαση των πολιτών να αναθέσουν τη διακυβέρνηση της χώρας στον Μητσοτάκη δεν ήταν καθόλου «τυχαία», όπως βλάσφημα την αποκάλεσε ο τέως πρωθυπουργός. Ηταν ώριμη. Την πήρε η συντριπτική πλειοψηφία, μη θέλοντας να ολοκληρωθεί η καταστροφή της Ελλάδας από «τα μαγαζάκια» και τα «παραμάγαζα» που είχαν στηθεί στο Μαξίμου και κυβερνούσαν.

Ελπίζω οι συμπολίτες μας να παρακολούθησαν χθες, από το κανάλι της Βουλής, τις ομιλίες των πολιτικών αρχηγών. Θα προτείνω, με την πρώτη ευκαιρία, στον πεπαιδευμένο Πρόεδρο της Βουλής, να ετοιμαστεί ένα πρόγραμμα επικοινωνίας, ώστε η τηλεόραση της Βουλής να ενισχύσει τον παιδευτικό της ρόλο. Είναι, ίσως, ο μόνος αντικειμενικός δρόμος που μπορεί να οδηγεί τον Ελληνα ενώπιον της κάλπης, κρίνοντας αδιαμεσολάβητα τις πολιτικές ποιότητες, την εντιμότητα, την ειλικρίνεια κομμάτων, βουλευτών και αρχηγών.

Δεν το λέω επειδή η κοινοβουλευτική παρουσία χθες του πρωθυπουργού ήταν μάθημα δημοκρατίας. Το λέω γιατί έχει έρθει η ώρα για τους πολιτικούς που βλέπουν κατάματα τον 21ο αιώνα. Φταίνε η απαιδευσία, η προχειρότητα, ο τσαμπουκάς, η μιζἐρια, η άγνοια ενός λαϊκίστικου αριστερού παλαιοκομματισμού. Εβλαψε σοβαρά την Ελλάδα. Διαχρονικά.

Από την έντυπη έκδοση