Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Ομως, τον εμπόδισε ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης με τα μέτρα που πήρε. Στεφάνι κατατίθεται σε αυτές τις περιπτώσεις αλλά πώς να το κουβαλούσε στην αίθουσα που θα τον έβλεπε ο Πρόεδρος της Βουλής και θα νόμιζε ότι ο κ. Σπίρτζης ενεθυμήθη οψίμως την… Πρωτομαγιά.

Βέβαια, αν ήθελε να αποτίσει φόρο τιμής στο δεκαπεντάχρονο θύμα της αστυνομικής βίας, θα πήγαινε στον τάφο του τα λουλούδια. Αλλά μετά πώς θα το μάθαιναν τα ΜΜΕ; Πώς θα έκανε δηλώσεις, με τη κοινότυπη φρασεολογία περί δεξιάς. Βέβαια, όταν συνέβη η δολοφονία του άτυχου έφηβου, ο κ. Σπίρτζης ανήκε στο ΠΑΣΟΚ που είχε ασκήσει σκληρή κριτική στον χώρο που σήμερα αυτός κατέφυγε. Κριτική και για όσα επακολούθησαν και για αυτούς που τα υποκίνησαν και για τα λάθη της κυβέρνησης Καραμανλή που άφησε τους κουκουλοφόρους να καταστρέφουν αυτοκίνητα, να καίνε διατηρητέα, να λεηλατούν βιτρίνες, με την αστυνομία σε ρόλο παρατηρητή.

Οσοι έχουμε κρατήσει στη μνήμη μας τις κορυφαίες στιγμές του κοινοβουλευτισμού στη χώρα μας, καταλάβαμε τι πήγε να αναπαραστήσει ο Σπίρτζης αλλά η μίμηση της Ιστορίας καταλήγει σε θλιβερή φάρσα. Θα θυμόταν ότι λίγες ώρες μετά την άνανδρη δολοφονία -από την τρομοκρατική οργάνωση 17 Νοέμβρη- του Παύλου Μπακογιάννη, στο έδρανό του στη Βουλή είχαν εναποτεθεί, από την οικογένειά του, λίγα κόκκινα τριαντάφυλλα.

Αλλά αν στο μυαλό του Σπίρτζη ο τρομοκράτης δολοφόνος Κουφοντίνας αναλογικά είναι ο Κορκονέας ο δολοφόνος του Γρηγορόπουλου, μάλλον χρειάζεται φροντιστήριο τόσο για τις πολιτικές παραμέτρους όσο και για τις επιπτώσεις που είχε η δολοφονία του Παύλου, στη πολιτική ζωή της Ελλάδας.

Χρειάζεται να μελετήσει την πολύτιμη προσφορά του Παύλου Μπακογιάννη όχι μόνο κατά τη διάρκεια της επταετίας αλλά και στην ταραγμένη περίοδο του 1989. Τι σήμανε η δολοφονία ενός ανδρός με αδιαπραγμάτευτες δημοκρατικές αρχές, με όραμα, το πρωινό της 26^ης Σεπτεμβρίου, στην είσοδο του γραφείου του, ημέρα που στη Βουλή είχε έρθει παραπομπή των εμπλεκομένων στο σκάνδαλο Κοσκωτά…

Αλλά φαίνεται ότι δεν ήταν μόνον ο Σπίρτζης που επιχείρησε τα ασύγκριτα. Διάβασα στο ΦΕΚ ΣΥΡΙΖΑ, σχόλιο, πώς τολμά ο Χρυσοχοΐδης να απαγορεύει στον λαό την απόδοση τιμής στους νεκρούς του, στον Αλέξη. Γινόταν σύγκριση με την κηδεία του Παλαμά, στην κατοχή, την κηδεία του Γεωργίου Παπανδρέου και του Σεφέρη, στη χούντα. Ειλικρινά, δεν έχω λόγια!

Από την έντυπη έκδοση