ΤΙ ΑΛΛΑΞΕ, άραγε, από τον Μάρτιο μέχρι σήμερα και το ΚΚΕ ζήτησε να εξαιρεθούν οι -κατά τα άλλα σεβαστές- κομματικές λειτουργίες; Διότι δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως η συγκέντρωση των μελών του ΚΚΕ στην επέτειο του Πολυτεχνείου ήταν μια ξεκάθαρα κομματική πράξη, για την οποία η Δημοκρατία που δεν μπαίνει καραντίνα** είχε διαφορετική άποψη και νομική θέση.

Η ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΘΕΙΣΑ συγκέντρωση διαμαρτυρίας του ΚΚΕ αποτελούσε τριπλή παραβίαση: της νόμιμης απαγόρευσης συναθροίσεων, των υγειονομικών μέτρων και της κοινής λογικής. Ακόμα και αν οι πολιτικοί βιρτουόζοι της πειθαρχίας και της εσωτερικής υπακοής σχεδίασαν μέχρι τελευταίας πειθήνιας λεπτομέρειας τον τρόπο άφιξης και παραμονής των συγκεντρωθέντων, είναι σίγουρο πως δεν θα μπορούσαν να διασφαλίσουν την εξίσου υποδειγματική αναχώρηση χιλίων και περισσότερων ατόμων. Πόσω μάλλον που γνώριζαν για την παρουσία χιλιάδων αστυνομικών, άρα μία σπίθα αρκούσε για να γίνουν επεισόδια. Οπερ και εγένοντο.

«Η ΙΣΤΟΡΙΑ δεν προχώρησε με την τυφλή υπακοή του κινήματος στην κάθε κυβέρνηση, προχώρησε με ανυπακοή», έλεγε στο δελτίο του ΑΝΤ1 ο Θανάσης Παφίλης, εμφανώς θυμωμένος και φορτισμένος από τα επεισόδια, στο επίκεντρο των οποίων βρέθηκε και ο ίδιος. Πολλοί πιστεύουν ότι ο Θανάσης Παφίλης είναι ο κομμουνιστής της διπλανής πόρτας. Μπορείς, λένε, να απολαύσεις μαζί του τον διάλογο, δεν μιλά με ξύλινη γλώσσα, είναι μετριοπαθής και στο κάτω κάτω στον Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου ήταν κάποτε, άρα θυμάται πώς σκέφτονται και οι άλλοι που πιστεύουν -αφελώς, άραγε;- ότι ουδείς είναι υπεράνω του νόμου.

ΟΜΩΣ, ΤΟ ΘΕΜΑ δεν είναι προσωπικό, δεν έχει να κάνει με τον Θανάση Παφίλη ούτε με τον Δημήτρη Κουτσούμπα, που για πρώτη φορά ακούσαμε με υψωμένο τον τόνο της φωνής του να φωνάζει «δεν μπορώ!» στον αστυνομικό που τον είχε πλησιάσει σε απόσταση επικίνδυνης αναπνοής. Δεν αφορά ούτε τον Νίκο Καραθανασόπουλο, που επιχειρηματολόγησε με μια παραλλαγή του «φιλοσοφούμεν άνευ μαλακίας» στη Βουλή. Το θέμα δεν είναι ούτε πολιτικό, είναι αυστηρώς και μόνο υγειονομικό. Νόμος είναι το δίκιο του γιατρού, που θα περιθάλψει και τον εργάτη και τον ιερέα.

ΕΠΑΝΕΡΧΟΜΕΝΟΙ στην αρχική ερώτηση, τι άλλαξε από τον Μάρτιο όταν ο Περισσός ζητούσε από την κυβέρνηση να μην κάνει εξαιρέσεις (για τους άλλους), η απάντηση είναι πως άλλαξαν πολλά προς το χειρότερο. Το δεύτερο κύμα της πανδημίας είναι πιο ισχυρό, τα ρεκόρ θανάτων και διασωληνώσεων σπάνε το ένα πίσω από το άλλο, οι ΜΕΘ ασφυκτιούν και ο κορονοϊός εξακολουθεί να μεταδίδεται μέσω του αέρα με ξενιστή τον άνθρωπο χωρίς να τον ρωτά αν προσεύχεται, αν διαδηλώνει και τι ψήφισε στις εκλογές. Ο κορονοϊός δεν είναι δημοκράτης, είναι ο αόρατος δικτάτορας, που αποφασίζει και διατάζει τις φοβερές ποινές του σε όποιον τον αψηφά. Απέναντι σε ποιον, λοιπόν, προοριζόταν η πολιτική ανυπακοή του Περισσού; Απάντηση το ΚΚΕ δεν έχει δώσει ακόμα.

* «Αδικοι νόμοι υπάρχουν: Θα αρκεστούμε να τους υπακούμε; Θα αποπειραθούμε να τους βελτιώσουμε, υπακούοντάς τους μέχρι να το κατορθώσουμε; Ή θα τους παραβιάσουμε στη στιγμή;».

 Χένρι Ντέιβιντ Θορό, «Πολιτική ανυπακοή»

** «Αυτό που, σύμφωνα με τον Κατσνέλσον (Αμερικανός πολιτικός στοχαστής, συγγραφέας του “Fear Itself”), ξεχωρίζει τη δημοκρατία από τη δικτατορία δεν είναι ότι η δημοκρατία αντιτάσσεται στην επιβολή μιας “κατάστασης εξαίρεσης”, είναι ότι την επιβάλλει για να προστατεύσει τον εαυτό της και όχι επειδή μπορεί να το κάνει ατιμωρητί».

Ιβάν Κραστέβ, «Ηρθε το αύριο ή ακόμα;»

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr