Γράφει ο Στέφανος Τζανάκης

Ομως, η χθεσινή μέρα είχε και μία είδηση που θα έπρεπε να συγκλονίσει όλη την Ελλάδα: 10 νοσηλεύτριες με ειδίκευση στις ΜΕΘ, οι οποίες εργάζονταν στην – χαμηλού ιικού φορτίου – Κρήτη, πήγαν εθελόντριες στα νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης, που δοκιμάζεται σκληρά από την επιδημία. Και τις ώρες που ακολούθησαν, τις μιμήθηκαν και άλλες νοσηλεύτριες, από διαφορετικές περιοχές της χώρας!

Την επομένη του επετείου του Πολυτεχνείου όπως κατέληξε να γίνει – μέσα στις επόμενες 15 ημέρες θα μάθουμε την υγειονομική επίπτωση του «κόλπου» του ΚΚΕ – δέκα νοσηλεύτριες έδωσαν ένα μήνυμα που θα πρέπει να εμπνεύσει ολόκληρη τη χώρα: πήγαν εθελοντικά να πέσουν στη φωτιά των εντατικών της Θεσσαλονίκης, τώρα που τα κρεβάτια ΜΕΘ έχουν σχεδόν όλα καταληφθεί από ασθενείς που δίνουν μάχη για τη ζωή τους μόνοι, μακριά από συγγενείς και φίλους.

Πρέπει να αντιληφθούμε ότι οι συμπολίτες μας που δουλεύουν στις εντατικές δεν είναι άτρωτοι. Κινδυνεύουν όσο και όλοι εμείς οι υπόλοιποι – και προφανώς όσοι εργάζονται σε γεμάτα αρρώστους ανθρώπους νοσοκομεία κινδυνεύουν περισσότερο, όσο κι αν τηρούν τα μέτρα ασφαλείας. Ετσι, η απόφαση αυτών των νοσηλευτριών αποκτά ακόμα μεγαλύτερη αξία.

Είναι οι ηρωίδες ενός πολέμου απέναντι σε έναν φονικό ιό. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε εμείς οι υπόλοιποι είναι να προσπαθούμε να κάνουμε λίγο πιο εύκολη τη ζωή τους – λίγο λιγότερο επικίνδυνη τη δουλειά τους στα νοσοκομεία.

Ας το λάβουν υπ’ όψη τους αυτό όλοι εκείνοι που έδωσαν το «παρών» στις πορείες για το Πολυτεχνείο: η διαμάχη για τη συνταγματικότητα της απαγόρευσης των συναθροίσεων δείχνει ότι πολλοί δεν έχουν αντιληφθεί πως η δική τους ανευθυνότητα μπορεί να οδηγήσει σε πολλαπλές τραγωδίες – με θύματα, μάλιστα, ανθρώπους που το μόνο που κάνουν είναι να προσφέρουν στους άλλους: γιατί; Μα, όσο γεμίζουν οι εντατικές, τόσο περισσότερο κινδυνεύουν εκείνοι που εργάζονται σε αυτές. Και η ζωή είναι το βασικότερο δικαίωμα κάθε ανθρώπου. Η συνάθροιση έρχεται μετά…

*Ο Στέφανος Τζανάκης είναι διευθυντής έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου