Γράφει ο Στέφανος Τζανάκης

Η αλήθεια είναι ότι η πολιτική μας σκηνή επηρεάζεται έντονα σε αυτή τη συγκυρία από εξελίξεις που δεν είναι στον έλεγχο του πολιτικού προσωπικού: τόσο η πανδημία όσο και η τουρκικη επιθετικότητα είναι καταστάσεις που εξαναγκάζουν σε μία αμυντική αντιμετώπιση.

Ούτε καν ο χρόνος δεν μπορεί να ελεγχθεί από την πολιτική τάξη: ποιος μπορεί να ξέρει πότε θα ανακοινωθεί η αδειοδότηση ενός εμβολίου; Ποιος μπορεί να γνωρίζει ως πού θα το πάει ο κ. Ερντογάν;

Σωστά – μόνον που τα δημοσκοπικά ποσοστά δεν είναι σαν τα κρούσματα του κορονοϊού, για να μπορεί κάποιος να πει «400 μείον εκείνα που αποδίδονται σε γνωστές συρροές» και να δώσει μία αίσθηση ότι το πράγμα παραμένει υπό έλεγχο. Συνήθως, ό,τι χάνεται στις δημοσκοπήσεις δεν επιστρέφει – τουλάχιστον πριν από τις εκλογές…

Η κυβέρνηση απόλαυσε μία πολύμηνη περίοδο ηγεμονικής αποδοχής από τη μεγάλη πλειοψηφία του εκλογικού σώματος – και έτσι, έχει τώρα την πολυτέλεια να πέφτει ξεκινώντας από πολύ ψηλά. Αντίθετα, η αξιωματική αντιπολίτευση άρχισε να βλέπει την κατηφόρα ξεκινώντας από τα χαμηλά – και αυτό μάλλον είναι λίγο χειρότερη εξέλιξη, αν θελήσει να δει κανείς τις προοπτικές που δίνει.

Το ζήτημα είναι το εξής: σε αυτή τη φάση -με όλα τα μέτωπα ανοικτά και την αβεβαιότητα να κυριαρχεί σε όλα τα πεδία- το κυβερνών κόμμα εμφανίζεται δημοσκοπικά σε καλύτερη κατάσταση σε σχέση με τον Ιούλιο του 2019, ενώ η αξιωματική αντιπολίτευση σε σαφώς χειρότερη.

Μάλιστα, είναι η πρώτη φορά που και ο Αλέξης Τσίπρας δεν αποφεύγει τη δημοσκοπική μοίρα του κόμματός του – πράγμα που σημαίνει ότι αρχίζει να έχει φθορά σε προσωπικό επίπεδο. Θα παίξει αυτό ρόλο στις εξελίξεις στον ευρύτερο χώρο της Κεντροαριστεράς; Ισως ναι, ίσως όχι – τα γκάλοπ δεν χαρίζονται στο Κίνημα Αλλαγής, που δείχνει να έχει κολλήσει σε μονοψήφια ποσοστά.

Ωστόσο, το τελευταίο διάστημα, το τρίτο κόμμα της Βουλής μοιάζει να έχει βρει τη σωστή δοσολογία ανάμεσα στην κριτική και στη στήριξη στην κυβέρνηση – εγκαταλείποντας την προσπάθεια να υπερκεράσει τον ΣΥΡΙΖΑ στους αντιπολιτευτικούς τόνους. Σίγουρα, πρόκειται για μαραθώνιο – όχι για κατοστάρι. Αλλά το Κίνημα Αλλαγής έχει πιθανότητες να αποδείξει ότι είναι η χελώνα του Αισώπου…

*Ο Στέφανος Τζανάκης είναι διευθυντής έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής