Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Αντιθέτως, ο Τσίπρας, αν και το τελευταίο διάστημα έχει μπει για τα καλά στον δρόμο των ζημιών, αντί να βάλει φρένο, ακόμη και ως μία ακαριαία αντίδραση αυτοσυντήρησης, πατάει το γκάζι προς την αυτοκαταστροφή. Κακό του κεφαλιού του.

Πριν από δύο εβδομάδες ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ανήρτησε στα κοινωνικά δίκτυα μία φωτογραφία με την ανανεωμένη σχεδιαστικά Αυγή της Κυριακής, σε μία προσπάθεια να ενισχύσει την κομματική εφημερίδα. Χθες δεν έπραξε το ίδιο, δεν φωτογραφήθηκε με το πρωτοσέλιδο που ταύτιζε τον Μητσοτάκη και τον Σαμαρά με τον Μιχαλολιάκο, υπό τον τίτλο «δεν είναι αθώοι», το ίδιο δηλαδή σύνθημα που παρέπεμπε στις καταδίκες των μελών της εγκληματικής οργάνωσης.

Οι πολίτες του δημοκρατικού τόξου απεχθάνονται την τοξικότητα που βγάζει πλέον η αξιωματική αντιπολίτευση. Βγαίνει ο Σταύρος Κοντονής, ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης της κυβέρνησης Τσίπρα και καταγγέλλει ότι με τον νέο ποινικό κώδικα τα ηγετικά στελέχη της Χρυσής Αυγής θα πέσουν στα μαλακά και θα διατηρήσουν τα πολιτικά τους δικαιώματα, αλλά για τον Τσίπρα και την εφημερίδα του κόμματος φταίει ο Μητσοτάκης. Φανταστείτε αντί για τον Κοντονή να είχε βγει στα κανάλια ένας πρώην υπουργός Δικαιοσύνης της Νέας Δημοκρατίας και να έλεγε ότι ο διάδοχός του στη Ν.Δ. παρείχε νομοθετικές διευκολύνσεις για τους Χρυσαυγίτες ποια θα ήταν η αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ; Λαϊκά δικαστήρια έξω από τα γραφεία της Ν.Δ. στην Πειραιώς θα έστηναν για να καταγγείλουν τη συμπαιγνία με τους νεοναζί.

Και όλα αυτά την επομένη της ιστορικής απόφασης του Εφετείου για την εγκληματική οργάνωση που χαιρετίσθηκε από όλες τις δημοκρατικές δυνάμεις.

Επομένως, η κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι συγκυριακή, δεν επελέγη εκ παραδρομής ή έστω και στο πλαίσιο μιας δημοσιογραφικής υπερβολής το προχθεσινό πρωτοσέλιδο. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης διέρχεται κρίση ταυτότητας, αδυνατεί να σταθεί στον μέσο πολίτη που θέλει προτάσεις για το αύριο και ταυτόχρονα δεν εκπροσωπεί το «αντισυστημικό» και «αντιμνημονιακό» κοινό, στο οποίο κάποτε κυριαρχούσε, πριν υπογράψει το τρίτο μνημόνιο και αποδειχθεί συμβατικότερο των συστημικών.

Πολύ απλά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να εκπροσωπήσει ούτε τον μέσο ψηφοφόρο της Κεντροαριστεράς όταν σε κάθε κίνηση βγάζει τοξικό φανατισμό, αλλά ούτε και τους «κινηματίες» του «όχι», που έμειναν μόνοι μετά την κωλοτούμπα του δημοψηφίσματος.

Η αλήθεια είναι ότι η Κουμουνδούρου έπαιρνε δύναμη από τις μετωπικές συγκρούσεις, κατασκεύαζε εχθρούς, δαιμονοποιούσε μέσα ενημέρωσης και επιχειρηματίες (με τους οποίους υπογείως διατηρούσε στενές σχέσεις) και τώρα που η πολιτική ζωή έχει πάρει μία μορφή κανονικότητας, δεν ξέρει ούτε να αντιπολιτευθεί, ούτε να σταθεί δίπλα στον μέσο πολίτη.

Η απόφαση δε του δικαστηρίου για τη Χρυσή Αυγή, που δεν άφηνε το παραμικρό περιθώριο για αμφισβήτηση της κράτους δικαίου και της δύναμης της αστικής δημοκρατίας, χάλασε τα σενάρια όσων είχαν επενδύσει σε μία διαφορετική ετυμηγορία για να τα κάνουν όλα «μπάχαλο».

Ο Τσίπρας χάνει τις ευκαιρίες τη μία μετά την άλλη επειδή δεν μπορεί να διαμορφώσει μία στοιχειώδη πολιτική γραμμή που θα σέβεται αν μη τι άλλο την ιστορία της ανανεωτικής αριστεράς. Η διαλυτική εικόνα στον ΣΥΡΙΖΑ, χθες είχαμε ένα ακόμη επεισόδιο πρώην υπουργών του με τη δημόσια σύγκρουση Κοτζιά και Κατρούγκαλου για τα εθνικά μας θέματα, θα συνεχίζεται όσο απουσιάζει η λογική και η μετριοπάθεια. Και επειδή η πολιτική απεχθάνεται τα κενά, είναι ζήτημα χρόνου να καλυφθεί το κενό που αφήνει η δράση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

*Ο Πάνος Αμυράς είναι διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου