Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Ωστόσο, σας θυμίζω ότι πριν από ένα χρόνο που έγραψα για το στιλ «αμπέχονο» -και καλά το ανέμελο, το λαϊκό, το «δημοκρατικό» που συντρίβει τα ενδυματολογικά κοινοβουλευτικά αρχέτυπα του κοστουμιού και της γραβάτας- που λάνσαρε στη Βουλή ο ΣΥΡΙΖΑ, οι αριστερίζουσες πένες πήγαν να με φάνε για τη «ρατσιστική» αντιμετώπιση των επιλογών τους. Μέχρι ερώτηση στη Βουλή έκαναν καμιά σαρανταριά ΣΥΡΙΖΑίοι.

Ωστόσο, δεν είδα να θεωρούν «ρατσιστικό» ότι στα ΦΕΚ ΣΥΡΙΖΑ γράφτηκαν αθλιότητες για τις επιλογές της κυρίας Μητσοτάκη, κατά την υποδοχή του ζεύγους Πομπέο στο σπίτι της, οι οποίες, ειρήσθω εν παρόδω, συνίσταντο σε… παντελόνι και πουκάμισο. Οι αναλύσεις τους ανάγονται στην αριστερή παραδοσιακή ιδεολογία του ταγαριού; Να σημειώσω, λοιπόν, ότι κανένα φιλελεύθερο έντυπο δεν σχολίασε την πρωινή εμφάνιση της συντρόφου Τσίπρα -μίνι φόρεμα στράπλες, μπορντό χρώματος, από δαντέλα- για την πρωθυπουργική κατάθεση στεφάνου στην πλατεία Τιενανμέν, Ιούλιο 2016, στο Πεκίνο.

Το ξέρουμε όλοι. Μαρέβα ίσον πρόφαση. Ενοχλούνται σφόδρα από τον Μητσοτάκη που μέσα σε 15 μήνες διακυβέρνησης δημιούργησε φιλικούς δεσμούς με τους ισχυρούς στο διεθνές πολιτικό στερέωμα. Δεν είμαστε πλέον σε απομόνωση, ούτε και εκπέμπουμε μιζέρια. Η οικογένεια Μητσοτάκη άνοιξε το σπίτι της και δέχθηκε τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών. Θυμάμαι ότι η Τασία δήλωνε ότι άνοιγε το υπουργείο ΤΗΣ (!) για να κοιμίσει τους «πρόσφυγες».

Το σπίτι στα Χανιά του Κώστα και της Μαρίκας Μητσοτάκη έχει φιλοξενήσει μεγάλες πολιτικές προσωπικότητες της δεκαετίας του ’90. Αυτή είναι η μακρά παράδοση φιλοξενίας, για την οποία υπερηφανεύονται οι Ελληνες. Ιδίως οι Κρητικοί. Ισως «ψιλά γράμματα» για ΣΥΡΙΖΑίους τι σημαίνουν οι προσωπικές σχέσεις του πρωθυπουργού προς όφελος της χώρας.

Αναγνωρίζω ότι διπλωματία, σε επίπεδο ανθρώπινων σχέσεων, δεν μπορεί να ασκηθεί, όταν για να εκφραστείς, σε άλλη γλώσσα χρειάζεται διερμηνέας. Είχαμε τρεις -αυτές μάθαμε- τραυματικές εμπειρίες πρωθυπoυργικής «αστοχίας»: Η μία, τον Ιούνιο 2015, όταν η Μέρκελ ρώτησε τον Ελληνα πρωθυπουργό αν καταλάβαινε αυτά που αποδεχόταν στο μνημόνιο. Η δεύτερη, στο John. F. Kennedy Center, με τη συνέντευξη Κλίντον. Η τρίτη, όταν υποσχόταν στον Ερντογάν ότι θα του στείλει σε δέκα μέρες «πακέτο» τους αυτομολήσαντες Τούρκους αξιωματικούς. Αλλά δεν είναι μόνον η αδυναμία επικοινωνίας που προκαλεί προβλήματα.

Η «οικογενειακή» διπλωματία, όπως λέγεται, εδράζεται στην κοινή παιδεία, στις κοινές αξίες, στην αλληλοεκτίμηση, στην πολιτική ιδεολογική παράδοση, στον πολιτισμό, έχοντας ως υπόβαθρο τις προσωπικές φιλικές σχέσεις. Αυτή η φιλοξενία πράγματι έχει δύσκολες απαιτήσεις. Η Μαρέβα, όπως έγραψαν τα ΦΕΚ ΣΥΡΙΖΑ, είναι cool. Προσθέτω: Και ο Κυριάκος, επίσης.