Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Ο κ. Τσίπρας όμως ξεπέρασε τον εαυτό του υποσχόμενος τα πάντα στους πάντες. Τα μέτρα που εισηγήθηκε πρέπει να κοστίζουν πάνω από 30 δισεκατομμύρια ευρώ, ο κ. Τσίπρας πρότεινε ουσιαστικά την κρατικοποίηση του συνόλου της οικονομίας μέσω της υποχρέωσης του Ελληνικού Δημοσίου να καταβάλλει το 40% των μισθών των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα για όσο διαρκεί η κρίση, πέραν της επιδότησης όλων των νοικοκυριών που έχουν πληγεί με 800 ευρώ μηνιαίως.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε την επιδότηση κατά 40% των ενοικίων των επιχειρήσεων ώστε οι ιδιοκτήτες να μη χάσουν ούτε ένα ευρώ και τη διάθεση δωρεάν χρήματος στις εταιρίες μέσω της «μη» επιστρεπτέας προκαταβολής. Και δεν σταμάτησε εδώ, εισηγήθηκε τη μόνιμη κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης και την ταυτόχρονη επέκτασή της σε δημοσίους υπαλλήλους και συνταξιούχους αλλά και την επιστροφή του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο πετρέλαιο των αγροτών.

Από τις παροχές που πρότεινε στην ομιλία του το βράδυ του Σαββάτου, ξεχωρίσαμε δύο. Τη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση από το 13% στο 6% και τη μόνιμη μείωση της προκαταβολής φόρου στο 50% για επιχειρήσεις και επαγγελματίες. Ο πολιτικός που βρήκε τον ΦΠΑ της εστίασης στο 13% και τον ανέβασε στο 24% τώρα ζητάει τη μείωσή του στο 6%. Ο ίδιος βρήκε την προκαταβολή φόρου το 2015 στο 50% και τη διπλασίασε, ο Μητσοτάκης τη μείωσε στο 50%, αλλά ο κ. Τσίπρας δεν είναι ικανοποιημένος, θέλει να μονιμοποιηθεί η έκπτωση.

Το πρόβλημα με τις υποσχέσεις είναι η αφερεγγυότητα του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Οποιος έχει καεί από το Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης από προχθές «φυσάει» και την πιο ανώδυνη εξαγγελία του Τσίπρα. Η τακτική τού «δώσ’ τα όλα» που έχει υιοθετήσει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν έχει λογική, είναι αποτέλεσμα απόγνωσης, εκτός εάν στην Κουμουνδούρου πιστεύουν ότι όσοι άκουσαν την πρόταση για μία «ρεαλιστική διαγραφή μέρους του ιδιωτικού χρέους» δεν θυμούνται την περίφημη «σεισάχθεια» που υποσχόταν το 2015.

Σε ό,τι αφορά το Μακεδονικό, ο κ. Τσίπρας κατήγγειλε τον Μητσοτάκη γιατί εφαρμόζει τη Συμφωνία των Πρεσπών που ο ίδιος υπέγραψε δεσμεύοντας τη χώρα με μία διεθνή συνθήκη που δεν ανατρέπεται με την αλλαγή κυβέρνησης.

Τώρα, για ποιο λόγο ο πρωθυπουργός πρέπει να ζητήσει συγγνώμη από κάθε Μακεδόνα «επειδή τον εξαπάτησε», όταν ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας από το καλοκαίρι του 2018 προειδοποιούσε όλους τους βουλευτές του Κοινοβουλίου ότι εάν εγκρίνουν τις Πρέσπες η συμφωνία θα μείνει για πάντα, είναι ζήτημα που μάλλον ανάγεται στην ψυχολογία, το αίσθημα της ενοχής και της ανάγκης για «δικαίωση» παραμένει ισχυρό στην Κουμουνδούρου.

Συνολικά, ο κ. Τσίπρας έδειξε ότι δεν γνωρίζει άλλο δρόμο από αυτόν της δημαγωγίας και των ακάλυπτων υποσχέσεων. Μοίρασε παροχές, που όλοι γνωρίζουν ότι το κράτος δεν αντέχει, όπως δεν άντεχε το 2015, όταν θα καταργούσε τον ΕΝΦΙΑ και την προηγούμενη εβδομάδα στη Βουλή δεν υπερψήφισε το μηδενισμό του φόρου στα 28 μικρότερα νησιά της χώρας. Καλό θα ήταν οι λογογράφοι του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ να μη βάζουν στα κείμενα του κ. Τσίπρα τη λέξη «απάτη». Ακόμη ηχεί στα αυτιά μας η σχετική, αγωνιώδης, ερώτηση της υπουργού της Αριστεράς.