Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*
Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που η αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας Ράνια Αντωνοπούλου πανηγύριζε για το ρεκόρ προσλήψεων στον ιδιωτικό τομέα, διαψεύδοντας «εκείνους που από την αρχή του χρόνου φωνασκούν, τρομοκρατούν και παραπληροφορούν για βύθιση της οικονομίας και για απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας».
Η αν. υπουργός αναφερόταν στο θετικό 10μηνο του 2016, ενώ «δικαιολογούσε» ότι ο Οκτώβριος ήταν ο χειρότερος μήνας των τελευταίων 15 ετών, με το σκεπτικό ότι είναι το διάστημα που τελειώνει η τουριστική περίοδος και άρα γίνονται χιλιάδες απολύσεις. Χθες, μάλιστα, αναφερόμενη στα στοιχεία του τρίτου τριμήνου του ‘16, τόνιζε ότι το ποσοστό της ανεργίας, από 25,9% που ήταν τον Ιανουάριο του 2015, σήμερα βρίσκεται στο 22,6%.
2014 και 2024, ομοιότητες και διαφορές
Προχθές πάντως η υπουργός Εργασίας Εφη Αχτσιόγλου, από το Βερολίνο όπου βρισκόταν, παρουσίαζε στους ξένους δημοσιογράφους την αγορά εργασίας με τα μελανότερα χρώματα. Στο 50% η ανεργία στους νέους το 2016, περισσότερο από το 50% των προσλήψεων το ‘15 αφορούν ευέλικτες μορφές απασχόλησης, η αδήλωτη εργασία φουντώνει και, ακόμα χειρότερα, 125.000 εργαζόμενοι αμείβονται με λιγότερα από 100 ευρώ το μήνα! Είναι προφανές ότι η πραγματική εικόνα των εργασιακών είναι αυτή που παρουσιάζει η κυρία Αχτσιόγλου, μια πραγματικότητα που γνωρίζει πολύ καλά η κ. Αντωνοπούλου αλλά είπε να την ωραιοποιήσει λίγο καθ’ υπέρβαση, όπως έκανε άλλωστε και ο κ. Κατρούγκαλος όταν απευθυνόταν στο εσωτερικό ακροατήριο.
Ωστόσο κανένας και καμία από τα στελέχη της κυβέρνησης δεν παραδέχθηκε ποτέ, ούτε εντός ούτε εκτός χώρας, πως τα μαύρα χάλια του ιδιωτικού τομέα έγιναν ακόμα πιο μαύρα επί των ημερών της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, αφού για πρώτη φορά ανατράπηκε η ισορροπία ανάμεσα στην πλήρη και τις ευέλικτες μορφές απασχόλησης, με τις δεύτερες να είναι πλέον κυρίαρχες. Κανένα σοβαρό μέτρο ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας και της αύξησης των θέσεων εργασίας δεν έχει ληφθεί. Αντί να μειώνονται οι επιχειρηματικοί φόροι και οι ασφαλιστικές εισφορές, αυξάνονται.
Αντί να δημιουργείται κλίμα προσέλκυσης επενδύσεων, δυναμιτίζεται κάθε προσπάθεια. Αντί να συμμαζεύονται τα έξοδα του κράτους, εκτροχιάζονται. Αντ’ αυτών, η ρητορική και η πολιτική ΣΥΡΙΖΑ εξαντλείται στο δημόσιο τομέα, όχι για να τον κάνει παραγωγικότερο, αλλά για να τον μετατρέψει σε πελατειακό. Και, κάπως έτσι, έχεις μια επιχειρησιακή σύμβαση δημόσιας εταιρίας (ΣΤΑΣΥ) που προβλέπει αυξήσεις μισθών παρά το γεγονός ότι λειτουργεί με έλλειμμα, όπως αποκάλυψε χθες ο «Ε.Τ.». Κατά τα άλλα, οι επιχειρησιακές συμβάσεις είναι «κακές» για τον ΣΥΡΙΖΑ ενώ οι συλλογικές θα «ημερέψουν» την εργασιακή ζούγκλα…
*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου