Γράφει ο Στέφανος Τζανάκης

Το λογικό είναι μια κυβέρνηση να φθείρεται όσο περνά ο χρόνος στη διακυβέρνηση. Μία-δύο αστοχίες, δύο- τρεις καθυστερήσεις, κάποιες περίεργες αποφάσεις που ξεσηκώνουν θόρυβο, αρκούν. Συνήθως η αντιπολίτευση το εκμεταλλεύεται και ανεβάζει τα ποσοστά της – το παιχνίδι της δημοκρατίας, εν ολίγοις.

Φυσικά, όλοι γνωρίζουμε ότι αυτή η χρονιά δεν είναι σαν τις άλλες – έτσι και οι δημοσκοπήσεις δεν θα είναι σαν τις παλιότερες. Ακόμα κι εκείνοι -οι ουκ ολίγοι- που δεν πιστεύουν στην ύπαρξη του κορονοϊού, αντιλαμβάνονται ότι τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Και θα συνεχίσουν να είναι, οπότε είναι λογικό σε μια κατάσταση αναπάντεχης κρίσης να συσπειρώνεται η κοινωνία γύρω από την κυβέρνηση.

Υπάρχει όμως και κάτι άλλο: αυτή η κρίση δεν προσφέρεται για εκείνους που αναζητούν πάντοτε τους υπαίτιους. Δεν είναι μια κρίση σαν του 2009, που έδωσε φωνή στους πάσης φύσεως λαϊκιστές για να ρίξουν το ανάθεμα επί δικαίων και αδίκων. Είναι ένας ιός, δεν είναι ένα τερατώδες έλλειμμα…

Με την έννοια αυτή, ο ΣΥΡΙΖΑ -που είδε τα ποσοστά του να εκτοξεύονται μέσα σε δύο χρόνια, λόγω των Μνημονίων- δεν έχει αντίπαλο σε αυτή τη φάση: ακόμα και εκείνοι που βλέπουν να μειώνονται δραματικά τα εισοδήματά τους τους τελευταίους μήνες, γνωρίζουν ότι η αιτία δεν είναι οι αποφάσεις του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης, αλλά η επιδημία. Και δεν τους είναι εύκολο να πιστέψουν ότι η κυβέρνηση εργαλειοποιεί τον ιό, όπως υποστηρίζει η αξιωματική αντιπολίτευση.

Το δύσκολο για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι το γεγονός ότι έχουμε κρίση σε ένα περιβάλλον κανονικότητας: το 2012 δεν επαναλαμβάνεται – επομένως, το κόμμα αυτό πρέπει να πολιτευτεί «κανονικά» αν θέλει να ξαναδεί τα ποσοστά του να ανθούν. Ομως, μέχρι τώρα έχει αποδειχθεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αντέχει την κανονικότητα και μάλλον δεν τον αντέχει και αυτή…

*Ο Στέφανος Τζανάκης είναι σύμβουλος έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr