Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Ποιος μπορούσε να διανοηθεί ότι η πρώτη φορά Aριστερά -εντέλει, ποια Aριστερά και κουροφέξαλα!-, ανίκανη να κυβερνήσει την Ελλάδα, ήταν ικανή να σχεδιάσει όσα ανοίγουν την κερκόπορτα προς ολοκληρωτικό καθεστώς. Η αδιόρθωτη!

Κάθε μέρα, στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ, ακούω αναλύσεις με το «σας και με το σεις» που μοιάζουν ηθογραφήματα μπροστά στην αθλιότητα του παρακράτους. Και αυτή η κακιά σκουριά γίνεται φοβιστική, όταν δεν ξέρεις αν έχει ξυστεί από αυτά εδώ τα μάρμαρα. Αν όσοι υπηρέτησαν το ανήθικο πλεονέκτημα έχουν ξεσκεπαστεί ή τρύπωσαν, με στολή παραλλαγής, στο επιτελικό κράτος, που σηματοδοτεί την αρχή της εποχής Μητσοτάκη. Πρώτη και κύρια δημοκρατική παραδοχή στο επιτελικό κράτος είναι ότι δημόσιοι υπάλληλοι, οι κρατικές υπηρεσίες λειτουργούν -και οφείλουν να λειτουργούν- προς όφελος του συνόλου των πολιτών, υπέρ των συμφερόντων της πατρίδας. Με δεδομένη τη συνέχεια του κράτους, οι γενικοί διευθυντές που επελέγησαν -με τα κριτήρια που επελέγησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ- ασκούν διοίκηση. Οταν ο ΣΥΡΙΖΑ διέλυσε το δήθεν «σάπιο κράτος», φυτεύοντας στις θέσεις ευθύνης τα κομματικά του στελέχη και καταστρέφοντας ό,τι καλό είχαν κάνει οι προηγούμενες κυβερνήσεις.

Μετά τη Nοvartis, μετά τους τραγικούς διαλόγους που διεμείφθησαν μέσα στο Μαξίμου, μετά τις εντολές της συζύγου για συλλήψεις «αντιφρονούντων» δημοσιογράφων, μετά τη δολοφονία χαρακτήρων από ρυπαρά έντυπα προπαγάνδας, μετά τις διεθνιστικές αντιλήψεις που άφησαν πίσω τους αμέτρητες πληγές, αναρωτιέμαι: Αυτή ήταν η Αριστερά για την οποία ο αστικός κόσμος είχε ενοχές επειδή της… αντιστάθηκε;

Σκέφτομαι την ταχύτητα με την οποία στήθηκαν οι μηχανισμοί στο Μαξίμου: η συμπαιγνία με τη Δικαιοσύνη, η πλήρης υποταγή των ροζ ΦΕΚ ενημέρωσης, το «μακρύ χέρι» του αστυνομικού κράτους. Αυτά σαν έτοιμα από καιρό! Ωστόσο, εμείς με σεβασμό στην ετυμηγορία των πολιτών για τους «ροζ αδιάφθορους» δεν αξιολογήσαμε, όπως οφείλαμε, τη ΜΟΝΗ αλήθεια που ειπώθηκε ποτέ από το στόμα Τσίπρα: «Πήραμε την εξουσία. Δεν πήραμε το κράτος». Ομως, το παρακράτος κατέβηκε τα σκαλιά στου κακού τη σκάλα που οδηγούσαν στα υπόγεια του Μαξίμου. Εκεί λειτούργησε για να «δολοφονήσει» με τη συνεργασία πρόθυμων υπηρετών της Δικαιοσύνης τους πολιτικούς του αντιπάλους.

Είναι ασύλληπτο αυτό που συνέβη στη χώρα μας: Η πρώτη φορά αριστερά κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πρόγραμμα διακυβέρνησης δεν είχε. Είχε όμως έτοιμο το σχέδιο να κρατήσει την εξουσία, με όποιο κόστος. Πιστεύει κανείς σήμερα, μετά όσα συγκλονιστικά έχουν αποκαλυφθεί, ότι η πίστη στην Κοινοβουλευτική Δημοκρατία ήταν το άπαν για τον Αλέξη Τσίπρα, όταν δήλωσε ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ ερχόταν από πολύ μακριά», κλείνοντας το μάτι στον Γράμμο και το Βίτσι;

Από την έντυπη έκδοση