Γράφει ο Στέφανος Τζανάκης

Και βέβαια, πάντοτε υπάρχει χώρος για εκπλήξεις, για τόσο σημαντικές θέσεις. Ομως, αν υπήρχε έστω και μία αμφιβολία στην αρχή της χρονιάς, η έλευση του κορονοϊού έκανε την επιλογή Στουρνάρα μονόδρομο: οι καλές μέρες που διαφαίνονταν για το δεύτερο εξάμηνο του 2020 – με νέα ρεκόρ στον τουρισμό, λύσεις (έστω και μισές) για τα κόκκινα δάνεια και ανάπτυξη με ρυθμούς που τους είχαμε για χρόνια στο χρονοντούλαπο – πήραν αναβολή, ένας Θεός ξέρει για πόσο.

Επομένως, δεν είναι ώρα για πειραματισμούς – ούτε για επιλογές που θα ικανοποιούσαν μεν ένα μέρος από το στελεχιακό δυναμικό του κυβερνώντος κόμματος, αλλά θα έβλαπταν την πορεία της οικονομίας.

Για τον ίδιον τον Γιάννη Στουρνάρα, η ανανέωση της θητείας στην Τράπεζα της Ελλάδας είναι ασφαλώς μία δικαίωση: όχι τόσο πολιτική – η άδικη πολεμική που γνώρισε τα χρόνια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ δεν υποχρέωνε τους επόμενους να τον επιβραβεύσουν – αλλά οικονομική. Παρότι το μεγαλύτερο κομμάτι της θητείας του το διένυσε υποχρεωμένος να συνεργάζεται με πολιτικά στελέχη που δεν έκρυβαν ότι ήθελαν να τον εξωπετάξουν από την ΤτΕ, ο Στουρνάρας δικαιούται να λέει ότι ήταν μεταξύ εκείνων των λίγων που έδωσαν από την πρώτη θέση τη μάχη για την παραμονή της χώρας στο κλαμπ του ευρώ. Και πέτυχαν, όταν άλλοι ονειρεύονταν ρεσάλτα στο Νομισματοκοπείο…

Βεβαίως, η Ελλάδα βρίσκεται και πάλι στη γωνία – λόγω του κορονοϊού. Το μοναδικό θετικό της συγκυρίας είναι ότι αυτή τη φορά δεν είναι οι δημοσιονομικές μας αποτυχίες, αλλά ο ιός που φέρνει την ύφεση. Μέσω και της Τράπεζας της Ελλάδας, η χώρα μας έχει ήδη πετύχει να γίνονται δεκτά τα ομόλογά μας από την ΕΚΤ – αλλά ο δρόμος για την επιστροφή στην ανάπτυξη θα είναι μακρύς. Και επειδή τα πρόσωπα είναι που γράφουν την Ιστορία, αυτά που ακούγονται εσχάτως για ενδεχόμενη αναβάθμιση Στουρνάρα στο Δ.Σ. της ΕΚΤ, αν οριστικοποιηθούν, ασφαλώς θα συμβάλουν στη μείωση της διαδρομής!

*Ο Στέφανος Τζανάκης είναι διευθυντής έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση