Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα
Να υποθέσω ότι πιστεύει πως έπραξαν άριστα οι λεγόμενοι τσάμηδες, που συνεργάστηκαν στην Παραμυθιά με τις δυνάμεις κατοχής; Οπότε, αυτός, ένας σοσιαλιστής πολιτικός -κατά δήλωσή του-, θεωρεί ως καθήκον του να αποκαταστήσει τους δωσίλογους!
Θα ήταν εξαιρετικά δυσάρεστο να δημιουργηθεί στην ελληνική κοινή γνώμη η εντύπωση ότι ο κ. Ράμα επιβραβεύει τους τσάμηδες, που, φορώντας κουκούλες, κατέδωσαν στις Αρχές τους έγκριτους πολίτες και τους ιερωμένους που οι ναζί κρέμασαν στην πλατεία της Παραμυθιάς. Η δημόσια επίκλησή του ότι στη Θεσπρωτία καταπατήθηκαν τα ανθρώπινα δικαιώματα των τσάμηδων αποτελεί βάναυση πρόκληση προς τις οικογένειες των θυμάτων τους, που γνώρισαν τη θηριωδία των δυνάμεων κατοχής.
Ο κ. Ράμα, παραμελώντας τα σύγχρονα προβλήματα της Αλβανίας, όπως καταγράφονται στα αλβανικά ΜΜΕ, αποφάσισε να αλλάξει ατζέντα στην ειδησεογραφία τους, επιλέγοντας να «εξαγάγει» τη δυσαρέσκεια των συμπολιτών του προς την Ελλάδα. Το συνηθίζουν οι γείτονές μας. Ωστόσο, παρά τα εκατομμύρια ευρώ που συρρέουν στη χώρα του ως συνάλλαγμα – ήτοι ο μόχθος των Αλβανών μεταναστών που φιλοξενούνται εδώ από 25ετίας-, παρά τις ελληνικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην Αλβανία, η οικονομία του δεν λέει να πάρει επάνω της.
Mέρκελ και Νετανιάχου
Ισως ο κ. Ράμα εζήλωσε δόξαν Ερντογάν, θέτοντας ζητήματα και στο Ιόνιο, ενώ ταυτόχρονα επιχειρεί να ξεπατώσει την ελληνική μειονότητα από τις πατροπαράδοτες εστίες της, στη Β. Ηπειρο. Ας το ξανασκεφτεί γιατί οι Ελληνες είναι πολύ ευαίσθητοι στα θέματα τα οποία λογαριάζουν εθνικά.
Αντιλαμβάνομαι ότι και ο αλβανός λύκος στην αναμπουμπούλα της Ελλάδας χαίρεται. Ομως, μπορεί να φαίνεται στον κ. Ράμα ότι βρήκε την ευκαιρία σήμερα να βγει στο κλαρί εναντίον της, δοκιμάζοντας τις ελληνοαλβανικές σχέσεις, ωστόσο αύριο αλλάζουν τα πράγματα. Αν δεν το ξέρει, έτσι γίνεται στο δυτικό κόσμο. Καθεστώς Χότζα δεν γνώρισε -και δεν θα γνωρίσει- η Ελλάδα.
Αντί, λοιπόν, ο κ. Ράμα να πουλά διεθνή «τσαμπουκά» εναντίον της χώρας που οποία φιλοξενεί, με σεβασμό, εκατοντάδες χιλιάδες συμπατριώτες του, καλύτερα θα ήταν να επιδιώξει ισότιμη, έντιμη και ειλικρινή σχέση. Το να του επαναλάβουν οι Αλβανοί μετανάστες που ζουν ανάμεσά μας ότι «τρίβεται στην γκλίτσα του τσοπάνη» -όπως λένε και οι Ηπειρώτες- δεν έχει και μεγάλη σημασία.
Το να ξεχνάει, αυτός και το πολιτικό σύστημα της χώρας του, ότι ο δρόμος προς την Ε.Ε. περνά από την Αθήνα, είναι μάλλον αφελές. Ει μη τι χείρον γράψω…
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου