Γράφει ο Στέφανος Τζανάκης

Είμαστε στην ανοδική φάση της καμπύλης – χωρίς κανείς να γνωρίζει σε ποιο σημείο, χρονικό ή άλλο, θα συναντηθούμε με το σημείο καμπής. Οι ειδικοί μιλούν πλέον για μετά το Πάσχα, ίσως και για τον Μάιο, πράγμα που σημαίνει ότι οι αδιανόητοι, πριν από λίγο καιρό, περιορισμοί θα ισχύσουν για μεγάλο διάστημα.

Είναι προφανές ότι για το επόμενο δίμηνο η προτεραιότητα για όλους είναι ο περιορισμός της διασποράς του ιού – με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ωστόσο, υπάρχει και το ζήτημα της οικονομίας, το οποίο είναι ακόμα πιο σημαντικό, αφού αφορά το μέλλον όλων, όταν οι δρόμοι ανοίξουν και πάλι.

Οι προβλέψεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο είναι ανατριχιαστικές – γίνεται λόγος ακόμα και μείωση του ΑΕΠ κατά 30% για το πρώτο εξάμηνο της χρονιάς. Για να έχουμε ένα μέτρο, η Ελλάδα των μνημονίων έχασε 25% του ΑΕΠ μέσα στην πρώτη πενταετία της κρίσης – και οι πάντες έχουν προσωπική αντίληψη σχετικά με το τι σημαίνει αυτό.

Βεβαίως, όλες οι ευρωπαϊκές οικονομίες – και η ελληνική – μπορούν να ελπίζουν ότι τα δισεκατομμύρια τού «ό,τι χρειαστεί» θα μετριάσουν τις επιπτώσεις, αλλά είναι προφανές ότι ζημιά θα υπάρξει.

Στο πλαίσιο αυτό, τα κυβερνητικά μέτρα για τους κλάδους που έχουν πληγεί – είτε επειδή υποχρεώθηκαν σε προσωρινό λουκέτο, είτε επειδή ο τζίρος τους συρρικνώνεται λόγω των περιστάσεων – θα έπρεπε να είναι πολύ πιο «γενναιόδωρα» και να συντείνουν στη διατήρηση των θέσεων εργασίας, με όποιο τρόπο.

Στην πραγματικότητα, κάθε ευρώ που πέφτει στους κλάδους που πλήττονται λειτουργεί πολλαπλασιαστικά για το σύνολο της αγοράς – και τώρα και στο μέλλον. Αντίθετα, με ημίμετρα και δήθεν «οικονομία», κινδυνεύουμε να βρεθούμε προ πολύ σοβαρών εκπλήξεων: για να ξεπεράσει η χώρα μας την κρίση αυτή, πρέπει να στηριχθεί στην κατανάλωση, μιας και ο τουρισμός προβλέπεται ότι θα πληγεί βαριά και τους επόμενους μήνες.

Από την έντυπη έκδοση

*Ο Στέφανος Τζανάκης είναι διευθυντής έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου