Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Είχαμε τον εξοπλισμό μας με τον Αγγελο: Καπέλο, επειδή ανήμερα Ευαγγελισμού ο ήλιος έκαιγε πάνω από το κεφάλι μας, μπουκαλάκια νερό και τα απαραίτητα σημαιάκια. Πότε να είχα αγοράσει τα χάρτινα σημαιάκια; Δεν έχουν πάθει τίποτε. Δεν κιτρίνισε το χαρτί τους. Μόλις τα φύλαξα στο γραφείο μου για την 25^η Μαρτίου 2021. Πιάνω τον εαυτό μου να λέει: «Να είμαστε όλοι καλά ως τότε». Ευχή που δεν έκανα στο παρελθόν: Απόμακρο και πρόσφατο.

Προγραμμάτιζα τη ζωή μου μήνες μπροστά, ελεύθερη, χωρίς προϋποθέσεις. Εκλεινα εισιτήρια για ταξίδια ανάλογα με τις αναγγελίες των εκθέσεων στα μεγάλα Μουσεία. «Αν» δεν υπήρχε. Αραγε ο κόσμος μας θα συνεχίσει από το σημείο που κράτησε την αναπνοή του; Ο κορονοϊός είναι ένα σκοτεινό διάλειμμα και μετά θα συνεχίσουμε όπως ξέραμε; Εψαξα στη βιβλιοθήκη μου τον μαγικό ρεαλισμό του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές «Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας»… Η ημερομηνία που το διάβασα: 1986.

Τούτη την 25^η Μαρτίου δεν έχουμε να πάμε πουθενά. Παρελαύνει ο κορονοϊός κι εμείς κλειστήκαμε στα σπίτια μας. Μόνη η σημαία κυματίζει στο μπαλκόνι μου. Εκλεισα σήμερα την τηλεόραση. Οπως έχει τραγουδήσει ο ποιητής Διονύσης Σαββόπουλος, στο εξαίσιο «Αγγελος Εξάγγελος» – «αφού δεν είχε νέα ευχάριστα να πει, καλύτερα να μη μας πει κανένα»…Ούτε η ΕΤ δεν ξεφεύγει από τη μέγγενη της τηλεθέασης. Σε 240 λεπτά εκπομπή τα 8 λεπτά Πολιτισμός τι να σου κάνει…

Φέτος «μένουμε σπίτι». Ακούω τον Αγγελο να μιλάει δυνατά με φίλο του πάνω από το play station που έχει αναστενάξει. Ο μεγάλος του αδελφός, ο Αχιλλέας, δεν έχει να βγει στον δρόμο, στο πάρκο, με τους φίλους τους για φαστφουντάδικο από την ημέρα που έκλεισαν τα σχολεία. Η απαγόρευση είναι καθολική και αδιαπραγμάτευτη με τη μητέρα τους. Μου κάνει εντύπωση η εγκαρτέρησή τους. Είναι πιο πειθαρχημένα εντέλει τα παιδιά από τους μεγάλους που τους είδα να φεύγουν το Σάββατο άρον άρον για… Πάσχα στα εξοχικά. Μη τυχόν και τους κλείσει ο Μητσοτάκης μέσα.

Εχουμε μπροστά μας κάτι λιγότερο από μήνα για να αναστήσουμε… από την τηλεόραση. Ο Τσιόδρας και ο Χαρδαλιάς μάς λένε ότι τα δύσκολα είναι μπροστά μας. Δεν ξέρω αν ζούσε ο Μάνος Χατζιδάκις ποια σημερινά τραγούδια θα επέλεγε με την εξαίσια αισθητική του να κάνει δίσκο «τον σκληρό Απρίλη 2020». Ισως κανένα. Τουλάχιστον ο δίσκος του, ο «σκληρός Απρίλης 1945» έχει αριστουργήματα. Μένουμε σπίτι: Μουσική, θέατρο, ταινίες, διάβασμα και μια τεράστια αγκαλιά να χωρέσουν όλοι δικοί και φίλοι. Από μακριἀ. Η παρέλαση τον Μάρτη του 2021 θα είναι η καλύτερη!

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου