Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Και μετά, όχι μόνο δεν ζητάει συγγνώμη, αλλά ζητάει και τα ρέστα. Τυπικό δείγμα λαϊκιστή, ο οποίος μόλις πριν από 3 μήνες έλεγε τα εντελώς αντίθετα απ’ αυτά που λέει σήμερα. Δηλαδή τα εντελώς αντίθετα απ’ αυτά με τα οποία εξελέγη. Ενώ η συμπεριφορά του δείχνει, σαν να μην τον έχει ενημερώσει κανείς, ότι εξελέγη περιφερειάρχης και όχι αρχηγός ανεξάρτητου κρατιδίου.

ΠΙΟ ΣΥΓΚΡΑΤΗΜΕΝΟΣ, ο δήμαρχος Πατρέων Κ. Πελετίδης αρκέστηκε στο ότι θα ζητήσει «αποζημίωση» από το κράτος. Το οποίο προφανώς ευθύνεται 100% για τον κορονοϊό. Εξίσου προφανές είναι πως παρότι το Καρναβάλι της Πάτρας είναι το μεγαλύτερο και διασημότερο της χώρας, η Πάτρα είναι η μόνη πόλη που πλήττεται από τη ματαίωση. Κι επομένως, η μόνη πόλη που δικαιούται «αποζημίωσης». Είναι άλλο πράγμα π.χ. να ζητήσει κανείς κάποια ενίσχυση λόγω του μεγέθους της οικονομικής ζημιάς και εντελώς άλλο να ζητήσει «αποζημίωση». Αποζημίωση καταβάλλει κάποιος που προξενεί βλάβη με δική του υπαιτιότητα. Ο Δήμος Πατρέων αποζημίωση μπορεί να ζητήσει μόνο από τον… κορονοϊό. Από το κράτος μπορεί να ζητήσει βοήθεια. Και ορθώς το κράτος μελετά σχέδιο στήριξης της επιχειρηματικότητας λόγω της αναβολής των καρναβαλιών, μιας και για ορισμένες πόλεις της χώρας το τριήμερο αυτό διαμορφώνει μεγάλο μέρος του ετήσιου τζίρου των επιχειρήσεών τους.

ΚΑΠΟΙΟΙ ΕΧΟΥΝ μπερδέψει τον ρόλο τους και έχουν υπερεκτιμήσει τις θεσμικές αρμοδιότητες που τους έχει δώσει η Πολιτεία. Η αποκέντρωση που επιχειρήθηκε με τη νέα διοικητική διάρθρωση της χώρας δεν σημαίνει καντονοποίηση της χώρας. Δεν σημαίνει τη μετατροπή της σε ομοσπονδία ανεξάρτητων κρατιδίων. Αντιθέτως, αυτό το σύστημα μπορεί να λειτουργήσει βοηθώντας την ενίσχυση του ρόλου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης μόνο αν λειτουργεί σε συντονισμό με την κεντρική διοίκηση της χώρας. Κι όταν πρόκειται για τη χωροθέτηση μιας πλατείας ή για μια επενδυτική δραστηριότητα, η αυτοδιοίκηση έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο. Αν πρόκειται όμως για την αντιμετώπιση ενός εθνικού ζητήματος, όπως το μεταναστευτικό, ή για έναν κίνδυνο για τη δημόσια υγεία, όπως ο κορονοϊός, τότε απλώς συντάσσεται. Αφού προηγουμένως διεκδικήσει να πείσει στο πλαίσιο ενός δημιουργικού διαλόγου για την ενδεχομένως διαφορετική άποψή της.

ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ περίπτωση, το ζητούμενο για τη χώρα δεν είναι σε ποιου τα χέρια θα μείνει ο «μουντζούρης». Το ζητούμενο είναι να μην υπάρχουν «Μουτζούρηδες».

«Μην έρθετε στην Ελλάδα»

ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΜΕΝΗ αλλά σωστή η απόφαση της κυβέρνησης να κάνει καμπάνια στα αφγανικά, με σκοπό να αποτρέψει τους Αφγανούς να έρθουν στην Ελλάδα. Η πληρωμένη καμπάνια θα ενημερώνει τους Αφγανούς ότι στην Ελλάδα τούς περιμένουν κλειστά κέντρα, καθώς και ότι όσοι δεν δικαιούνται ασύλου επαναπροωθούνται, δηλαδή επιστρέφονται πίσω.

Η ΚΑΜΠΑΝΙΑ «Μην έρθετε στην Ελλάδα» ξεκινάει από το Αφγανιστάν, δεδομένου ότι το 75% του μεταναστευτικού πληθυσμού που βρίσκεται στην Ελλάδα είναι Αφγανοί. Ενώ στα 5 νησιά που σηκώνουν το βάρος του μεταναστευτικού οι 3 στους 4 που εισέρχονται είναι αφγανικής καταγωγής.

ΑΡΚΕΙ ΟΜΩΣ η σωστή καμπάνια; Αρκεί ιδιαίτερα, όταν δεν υπάρχουν κλειστά κέντρα; Κι όταν οι ήδη εδώ ευρισκόμενοι Αφγανοί ενημερώνουν σε πραγματικό χρόνο τους συμπατριώτες τους; Κι όταν τα δίκτυα των διακινητών, μαζί με τις σκοτεινές ΜΚΟ, είναι on line με τους υποψήφιους μετανάστες;

ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΟΧΙ, όσο κι αν θα παίξει ρόλο η καμπάνια. Σίγουρα θα επηρεάσει κάποιους. Θα επηρεάσει όσο πρέπει και πραγματικά θα πιάσει τόπο, μόνο όταν η πραγματικότητα που θα διαμορφωθεί εντός της χώρας θα μπορεί να υποστηρίξει το μήνυμα της καμπάνιας. Οταν δηλαδή πράγματι τους μη δικαιούμενους ασύλου θα τους περιμένουν κλειστά κέντρα και επιστροφές. Γι’ αυτό και είναι μείζονος σημασίας να εφαρμοστεί η πολιτική που θα οδηγήσει στην αποτρεπτική πραγματικότητα. Αλλιώς η καμπάνια μπορεί να λειτουργήσει και ανάποδα. Πέραν των χρημάτων που θα πάνε χαμένα, μπορεί να λειτουργήσει σαν νέο «νεύμα». Αυτή τη φορά όχι από ένα πρόθυμο κράτος. Αλλά από ένα κράτος που δεν μπορεί να πείσει ότι εννοεί αυτό που λέει…

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής