Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

ΤΟ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ και συνεχίζει να το προκαλεί ποικιλοτρόπως. Παρεμβαίνοντας προσωπικά ώστε οι δύο «μάρτυρες» να διατηρήσουν την κουκούλα. Θέτοντας όλο το κόμμα του και την πολιτική υπόληψή του στη διάθεση των δύο «φυγάδων». Δίνοντας σκληρή και δημόσια μάχη μόνος του, έχοντας απέναντι όλα τα κόμματα της Βουλής. Παλεύοντας «με νύχια και με δόντια» οι δύο -εντελώς αμφιλεγόμενοι πια-προστατευόμενοι μάρτυρες να παραμείνουν στο σκοτάδι των μηχανορραφιών του «παραδικαστικού».

ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ προκύπτει αβίαστο: Γιατί; Γιατί να εκτίθεται τόσο πολύ ένας τέως πρωθυπουργός; Γιατί να υποβιβάζει τόσο πολύ τον εαυτό του, όταν έχει μέλη στην Προανακριτική τομεάρχες, στελέχη και «σκιώδεις υπουργούς»; Το ερώτημα καθίσταται πιο πιεστικό αν συνεκτιμήσει κανείς την πολύ προσεκτική στάση της κυβέρνησης απέναντί του και εξαρχής.

ΟΛΟΙ ΟΙ χειρισμοί της κυβέρνησης από τη συγκρότηση της Προανακριτικής Επιτροπής και τον προσδιορισμό των αδικημάτων και των προσώπων που θα ήλεγχε, υπήρξαν εξαιρετικά θεσμικοί, προσεκτικοί και μετρημένοι. Δεν ήθελε -και ορθώς- να δημιουργηθεί ούτε καν η υποψία ότι επιδιώκει κάποια ρεβάνς ή την ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής. Και πολύ περισσότερο δεν ήθελε, αυτό που «ήθελε» και δήθεν ζητούσε -τότε- μετ’ επιτάσεως, να ερευνηθεί ο ίδιος. Βέβαια, όταν προσδιορίστηκε επακριβώς το ερευνώμενο πεδίο από την Προανακριτική, ακούστηκε παντού ο αναστεναγμός της ανακούφισης από την Κουμουνδούρου. Μέχρι τις προάλλες, όταν κι ο κόμπος της σκευωρίας έφτασε στο χτένι.

ΟΤΑΝ ο Α. Τσίπρας έγινε εθελοντής συμμέτοχος στο ερευνώμενο σκάνδαλο-σκευωρία. Η πρεμούρα του να προστατέψει τους διάτρητους προστατευόμενους μάρτυρες προδίδει φόβο και έκδηλη ανησυχία. Προδίδει πανικό μήπως, εκτός της αποκάλυψης των πραγματικών προσώπων που κρύφτηκαν κάτω από τις κουκούλες, «προδώσουν» και μεγάλο μέρος του στησίματος της υπόθεσης. Και, κυρίως, για την ενδεχόμενη απρόβλεπτη αντίδραση των κουκουλοφόρων μαρτύρων. Ουδείς μπορεί να εγγυηθεί σε κανέναν ότι άτομα της «ποιότητας» και της θρυλούμενης παραβατικότητας του «Σαράφη» και της «Κελέση» θα συνέχιζαν να αντιδρούν, όπως αντιδρούσαν στο προστατευμένο περιβάλλον που είχε κατασκευάσει το «παραδικαστικό». Και μάλιστα σε μια εποχή που ο ΣΥΡΙΖΑ πίστευε πραγματικά ότι θα κυβερνάει για δέκα χρόνια. Κι αν «έσπαγαν»; Ή αν «ντίλαραν», όπως «ντίλαραν» και με το σύστημα του Ρασπούτιν;

ΠΡΟΦΑΝΩΣ κάποιες τέτοιες σκέψεις και ανησυχίες οδήγησαν τον όχι και τόσο ψύχραιμο Α. Τσίπρα σε αυτή την πολιτικά έξαλλη πολιτική συμπεριφορά. Η οποία από μόνη της δημιουργεί σκέψεις για τα πραγματικά κίνητρά της, αλλά και τον επιδιωκόμενο σκοπό. Η κυβέρνηση έχει φροντίσει να μη δημιουργηθεί ούτε ίχνος υπόνοιας για προσπάθεια προσωπικής εμπλοκής του Α. Τσίπρα. Ο δε Κ. Μητσοτάκης είχε καταστήσει σαφές πως δεν είναι στις προθέσεις του να στείλει πρώην πρωθυπουργό στο ειδικό δικαστήριο. Ομως αυτό που δεν έκανε και δεν κάνει η κυβέρνηση φαίνεται ότι το κάνει εθελοντικά ο τέως πρωθυπουργός. Ο οποίος μπαίνει εθελοντικά στο κάδρο. Καθώς, εκ της θέσεώς του, ασφαλώς ήταν σε θέση να γνωρίζει πολύ περισσότερα απ’ όσα γνωρίζουμε οι υπόλοιποι.

«ΕΚΛΕΓΟΥΝ ΕΝΑΝ ΑΛΛΟ ΛΑΟ»…

Τους στίχους του περίφημου ποιήματος του Μπ. Μπρεχτ «Να διαλύσουμε τον λαό / να εκλέξουμε έναν άλλο λαό;» θυμίζουν δηλώσεις που κάνουν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ τις τελευταίες μέρες. Από τη μια ο Π. Πολάκης που θέλει «3.000 – 4.000 νέους δικαστικούς λειτουργούς» για να αλλάξει ο συσχετισμός δυνάμεων στο δικαστικό σώμα. Και από την άλλη ο καθηγητής Α. Λιάκος, στενός συνεργάτης του Α. Τσίπρα, ο οποίος λέει ότι «η Ελλάδα έχει ανάγκη τουλάχιστον από 1.000.000 μετανάστες» για να… αντιμετωπιστεί η πληθυσμιακή κατάρρευση της χώρας.

Ο μεν θέλει «νέους» δικαστές, που θα δικάζουν «σωστά» και δεν θα έχουν πρόβλημα να βάζουν στη φυλακή «5-6» από τη Ν.Δ. και το ΚΙΝ.ΑΛ., ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να κερδίζει τις εκλογές. Και ο δε, θέλει ένα νέο εκλογικό σώμα. Και οι δύο μαζί θέλουν «έναν άλλο λαό», ο οποίος θα ψηφίζει «σωστά» και θα εκλέγει κυβέρνηση, η οποία με τη σειρά της θα «δικάζει», όπως «πρέπει» και θέλει.

Δυο απόψεις από δυο σημαντικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία βρίσκονται πολύ κοντά στον Α. Τσίπρα. Δυο απόψεις, μια αντίληψη. Μια νοοτροπία. Ενας στόχος. Η ενδεχόμενη επίτευξη του οποίου παραπέμπει ευθέως σε καθεστωτισμό και ολοκληρωτισμό.

Μια αντίληψη που εχθρεύεται ανοιχτά τη δημοκρατία και τη θεσμική λειτουργία της. Μια αντίληψη που «εκφράζεται» την ώρα της μεγάλης πίεσης. Οταν σφίγγει ο κλοιός της Novartis και ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να είναι ναυαγός στο πέλαγος της έλλειψης πολιτικού αφηγήματος και στον ωκεανό των λαθών του που οδήγησαν στην τετραπλή ήττα του 2019.

Και, ως γνωστόν, σε συνθήκες πίεσης αποκαλύπτονται οι πραγματικές διαθέσεις και οι αληθινοί χαρακτήρες. Οχι σε περιόδους ευφορίας και πολιτικής ή άλλης ευμάρειας.

ΕΝΤΟΝΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ…

Οργιάζουν οι παρασκηνιακές κινήσεις που γίνονται με πρωτοβουλία της Κουμουνδούρου, στο «παρά ένα» της εμφάνισης των «Σαράφη» και «Κελέση», που θεωρείται πολύ πιθανόν να ανατρέψει τα πάντα στην Προανακριτική. Σύμφωνα με πληροφορίες, χθες έγινε μυστική σύσκεψη «εκλεκτών» του απουσιάζοντος προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, με αντικείμενο έναν εντυπωσιακό αντιπερισπασμό. Ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανώς απομονωμένος, αλλά και στη δυσάρεστη θέση να εμφανίζεται ως «προστάτης φυγάδων», αναζητεί τρόπο να βγει στην «αντεπίθεση». Οι σκέψεις που φέρονται να έπεσαν στο τραπέζι συναντούν σοβαρά προβλήματα. Ωστόσο, η προσπάθεια καταβάλλεται…

…ΚΑΙ ΑΙΦΝΙΔΙΑ ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ

Ξαφνικά χθες το βράδυ και μετά την επίσκεψη αντιπροσωπείας της Προανακριτικής στον Αρειο Πάγο, η κ. Τουλουπάκη αποφάσισε και έστειλε ένα ψηφιακό αρχείο στη Βουλή. Σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, πρόκειται για το σύνολο της δικογραφίας. Δηλαδή περιλαμβάνει και τα έγγραφα τα οποία έως χθες αρνούνταν να διαβιβάσει στη Βουλή. Ωστόσο, δεν έχει ελεγχθεί ακόμα το ακριβές περιεχόμενο του αρχείου ώστε να υπάρχει ακριβής εικόνα των νέων εγγράφων που περιέχει.
Σχεδόν ταυτόχρονα εμφανίστηκε και ο «Μάξιμος Σαράφης», ο οποίος -σύμφωνα με πληροφορίες- σε επικοινωνία που είχε με την αξιωματικό που είναι υπεύθυνος για την προστασία του, φέρεται να δήλωσε πρόθυμος να καταθέσει, αλλά υπό τον όρο της μυστικότητας της κατάθεσής του.

Το να διαπραγματεύεται ένας κρυπτόμενος προστατευόμενος μάρτυρας τους όρους με τους οποίους θα συμμορφωθεί στο αίτημα της Βουλής είναι τουλάχιστον περίεργο από μόνο του. Ωστόσο, η αιφνίδια κινητικότητα που παρατηρήθηκε από χθες το απόγευμα, μάλλον παραπέμπει σε ραγδαίες εξελίξεις…

ΑΠΟΡΙΕΣ

1. Κυκλοφορούν ακόμα «τρίκυκλα» τύπου Γκοτζαμάνη ή «κυκλοφορούν» μόνο στη σκέψη των Ρασπούτιν;

2. Τι δείχνει, άραγε, ένας τέως ΠΘ να ψάχνει «παράσημα» σε δηλώσεις Τούρκου ΥΠΕΞ;

3. Αληθεύει ότι η προσέγγιση ΣΥΡΙΖΑ – ΚΙΝ.ΑΛ. που δρομολογήθηκε μετά τον «καφέ» Φλαμπουράρη – Γείτονα, ξαφνικά έπεσε σε διπλό τοίχο;

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου