Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Γι’ αυτό και τα επανέλαβε σε διαδοχικές ομιλίες του, εντός και εκτός Βουλής. Και μιας και επέστρεψε στον «αστερισμό της ατάκας», εμπλουτίζει καθημερινά το ρεπερτόριό του, με νέας κοπής ευφυολογήματα και λογοπαίγνια. Οπως π.χ. η τελευταία, «έταζε μπουλντόζες για το Ελληνικό, αλλά τελικά η μόνη μπουλντόζα που φέρνει είναι αυτή που στοχεύει την πρώτη κατοικία»…

ΕΔΩ ΥΠΑΡΧΕΙ ένας αιχμηρός αλλά και παιχνιδίζων συλλογισμός, που «συνδέει» επιτυχώς το Ελληνικό με την επικείμενη λήξη της προστασίας της α’ κατοικίας. Τι κι αν είναι ο Α. Τσίπρας που έφερε το μεσοπρόθεσμο με την άρση της προστασίας της α’ κατοικίας, τι κι αν ο νόμος Σταθάκη είναι νόμος της κυβέρνησής του. Σημασία έχει η «ατάκα». Ο εξυπνακισμός ως υποκατάστατο της αντιπρότασης και της σοβαρότητας. Δεν είναι τυχαίο ότι όταν ο Α. Τσίπρας ξεκινούσε την καριέρα του ως αρχηγός κόμματος, την ξεκίνησε με ατάκες από τον ελληνικό κινηματογράφο της δεκαετίας του ’60. Στις οποίες με έναν «μαγικό» τρόπο νόμιζε ότι προσέδιδε πολιτικό περιεχόμενο. Αλλωστε η ατάκα είναι το όπλο του ρηχού λαϊκιστή. Του ηγέτη που δεν έχει να πει και πολλά και λέει ατάκες. Κάνει λογοπαίγνια για να αποφύγει τον κόπο να αρθρώσει μια ολοκληρωμένη άποψη, με επιχειρήματα, αρχή, μέση και τέλος.

ΚΙ ΟΣΟ πιο αμήχανος ή αυταπατημένος είναι ο λαϊκιστής ηγέτης, που «παίζει» με τον εξυπνακισμό του Νεοέλληνα τόσο πιο πολύ παρασύρεται στην ευκολία της ατάκας. Είναι πολύς καιρός που ο Α. Τσίπρας είναι πολιτικά αμήχανος και αδύναμος να αντιπροτείνει κάτι ουσιωδώς διαφορετικό και συνάμα ρεαλιστικό, απέναντι στην επεξεργασμένη πρόταση του Κ. Μητσοτάκη. Κάπως έτσι πήγε ουσιαστικά ως «πρόβατο επί σφαγή» στις εκλογές του Ιουλίου. Αμήχανος, αντιφατικός, πρόχειρος, μα πάντα λαϊκιστής. Το μέγεθος της ήττας του απλώς μεγάλωσε την αμηχανία του και την κατέστησε ορατή από τους πάντες.

ΣΕ ΑΥΤΟ το σημείο βρίσκεται και τώρα. Μετά την ήττα και πριν από το συνέδριο, στο οποίο κάτι πρέπει να πει, εκτός από λογοπαίγνια. Και για το χθες, αλλά και για το αύριο. Και για τα αίτια της ήττας του, αλλά και γιατί θα πρέπει να τον εμπιστευτεί κανείς πάλι. Στον ΣΥΡΙΖΑ -και το δείχνουν όλες οι μετρήσεις- έχει απομείνει ένας σχετικά συμπαγής πυρήνας ψηφοφόρων του παλιού ΠΑΣΟΚ και ένα σημαντικό μέρος των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ του 4%. Ενα εκλογικό σώμα κυρίως αντιδεξιό και εξουσιολάγνο και δευτερευόντως αριστερό. Αυτόν τον πυρήνα -επί του παρόντος-ενδεχομένως δεν μπορεί κανείς να τον αμφισβητήσει και να τον διεκδικήσει. Αλλά δεν είναι αρκετά μεγάλος για να μπορεί να είναι κάτι πέραν του δεύτερου κόμματος. Και κυρίως είναι πολιτικά, ιδεολογικά και αισθητικά πολύ μακριά από τη μεγάλη και κρίσιμη μάζα του Κέντρου. Τα λογοπαίγνια και οι ατάκες μπορεί να ενθουσιάζουν τους οπαδούς, αλλά πλέον δεν λένε απολύτως τίποτα στους σκεπτόμενους πολίτες, οι οποίοι μετακινούνται από κόμμα σε κόμμα σε κάθε εκλογική αναμέτρηση και βγάζουν κυβερνήσεις.

ΑΙΧΜΗ

Η OLAF ΨΑΧΝΕΙ, ΟΙ ΜΚΟ ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ

Αρκεσε μόνο η εξαγγελία της κυβέρνησης για τη δημιουργία μητρώου των ΜΚΟ ώστε να «εξαφανιστεί» η συντριπτική πλειονότητά τους. Από τις περίπου 350 ΜΚΟ που φέρονται να δραστηριοποιούνταν στο μεταναστευτικό από το 2015, εμφανίστηκαν και δηλώθηκαν λιγότερες από 90. Ενώ με την τροπολογία που ψηφίστηκε χθες, τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα για τις ΜΚΟ, καθώς είναι υποχρεωμένες, προκειμένου να πάρουν πιστοποίηση, να δηλώνουν με ονοματεπώνυμο μέλη, υπαλλήλους και συνεργάτες. Υποχρεούνται επίσης να δηλώνουν πού ακριβώς δραστηριοποιείται το κάθε άτομο, που από δω και πέρα θα πρέπει να φέρει ταυτότητα μέλους και να έχει πιστοποίηση, ώστε να έχει οποιαδήποτε δράση. Από το καθεστώς της προστατευμένης ασυδοσίας που έχαιραν επί ΣΥΡΙΖΑ οι «περίεργες» ΜΚΟ, περνάνε τώρα σε καθεστώς κανονικής νομιμότητας. Και μένει να αποδειχθεί πόσες απ’ αυτές αντέχουν τη νομιμότητα. Πόσες αντέχουν στο φως και στους κανόνες διαφάνειας. Και πόσες θα εξαφανιστούν το ίδιο γρήγορα, όσο γρήγορα και ξαφνικά εμφανίστηκαν.

Μαζί τους όμως θα εξαφανιστεί και ο πακτωλός χρήματος μέσα στον οποίο κολύμπησαν επί μια πενταετία. Και μάλιστα στην πιο δύσκολη για τους πολλούς πενταετία. Η χρυσή πενταετία των «περίεργων» ΜΚΟ είναι ταυτισμένη όχι μόνο με την καταστροφική πολιτική των ανοιχτών συνόρων, που προσέλκυσε 1.000.000 πρόσφυγες και μετανάστες. Είναι ταυτισμένη και με το «πάρτι των σκοτεινών». Και μάλιστα την ώρα της μεγάλης ανθρώπινης τραγωδίας των μεταναστών και την περίοδο της μεγάλης ανέχειας των πολλών Ελλήνων. Με την εξαφάνιση των «περίεργων» ΜΚΟ πιθανώς να εμφανιστούν σημαντικά ποσά, τα οποία κατέληγαν σε άδειες τσέπες, οι οποίες ξαφνικά γέμισαν σκανδαλωδώς πολύ.

ΜΟΝΟΣΤΗΛΑ

Ενας «καφές», πολλή γκρίνια -1

Ο «καφές» που ήπιαν οι μέντορες του Α. Τσίπρα και της Φ. Γεννηματά στη «Μ. Βρετάνια», δεν ήταν…σκέτος. Κι όπως φαίνεται, από τις αντιδράσεις ο καφές των Αλ. Φλαμπουράρη και Κ. Γείτονα, ήταν και «βαρύς». Οι διαρροές της Χ. Τρικούπη αποδείχθηκαν αντιφατικές και λίγο πειστικές. Από το ότι η συνάντηση «έγινε με πρωτοβουλία του Αλ. Φλαμπουράρη», κατέληξαν στην «τυχαία συνάντηση». Βουλευτές του ΚΙΝ.ΑΛ. που διαφωνούν με την πολιτική της σύγκλισης με τον ΣΥΡΙΖΑ αντέδρασαν ακόμα πιο έντονα όταν πληροφορήθηκαν τη δήλωση που φέρεται να έκανε ο Κ. Γείτονας ότι δεν μπορούμε να κάνουμε διαρκώς «αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση»…

Ενας «καφές», πολλή γκρίνια -2

…Η εξέλιξη του καφέ ήρθε να «κουμπώσει» με τις πληροφορίες που ήθελαν πρωτοκλασάτα στελέχη του ΚΙΝ.ΑΛ. να έχουν ανοίξει δίαυλο επικοινωνίας με την Κουμουνδούρου. Στελέχη με «θεία» χαρίσματα και αδιαμφισβήτητη πολιτική εμπειρία και ικανότητα, μαζί με στελέχη του περιβάλλοντος του Γ. Παπανδρέου φρόντιζαν συστηματικά να υπενθυμίζουν κατά καιρούς τον αντιδεξιό χαρακτήρα του ΚΙΝ.ΑΛ., αλλά και να έχουν στενή επαφή με συνεργάτες του Α. Τσίπρα. Ο καθόλου ασήμαντος αριθμός των βουλευτών του ΚΙΝ.ΑΛ., που θεωρούν ότι έχουν διαρκές μέτωπο με το λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και ανοιχτούς λογαριασμούς μαζί του (κυρίως λόγω της Novartis) δεν αντιμετωπίζει με θετικό μάτι την προοπτική της σύγκλισης με την Κουμουνδούρου. Μένει να φανεί αν αυτός ο «καφές» σηματοδοτεί όντως μια πολιτική στροφή της Φ. Γεννηματά ή αν απλώς ήταν μια κίνηση τακτικής απέναντι στο «πολιτικό πλιάτσικο» που επιχειρείται εν όψει του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ. Αν πρόκειται για στροφή, τότε κύκλοι του ΚΙΝ.ΑΛ. προεξοφλούν κι άλλου είδους εξελίξεις στο Κίνημα…

ΑΠΟΡΙΕΣ

1. Ποιο είναι το «προοδευτικό» και ποιο το «συντηρητικό»; Η Μπέτυ με μπούργκα ή η Μαρέβα χωρίς μπούργκα σε αραβική χώρα;

2. Η Σ. ΑΡΑΒΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΗΝΩΜΕΝΑ ΑΡΑΒΙΚΑ ΕΜΙΡΑΤΑ ΑΡΚΟΥΝ ΩΣΤΕ ΤΟ SUCCESS STORY ΝΑ ΓΙΝΕΙ SURPRISE STORY;

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου