Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Ο κ. Τσίπρας υπολόγιζε ότι θα έβλεπε τον Ομπάμα αλλά θα ήταν σαν να συνομιλούσε με την Κλίντον. Μετά τη νίκη του Τραμπ, τα δεδομένα άλλαξαν και η επίσκεψη του απερχόμενου προέδρου των ΗΠΑ, αν και σημαντική σε επίπεδο συμβολισμού, θα παραμείνει εθιμοτυπική σε ό,τι αφορά το ζήτημα του χρέους. Κανείς δεν μπορεί να δεσμεύσει τον Τραμπ στην οικονομία, άλλωστε και στον αμερικανικό Τύπο ακόμη δεν έχουν αντιληφθεί πλήρως πώς θα λειτουργήσουν τα «trumpeconomics».

ΔΥΣΤΥΧΩΣ και σε επίπεδο εντυπώσεων η Ελλάδα έχασε μία μεγάλη ευκαιρία. Η παρουσία του Ομπάμα στην Πνύκα θα έμενε στην Ιστορία ως μία κίνηση δημοκρατίας με ζωντανή εικόνα και συνδέσεις σε όλο τον κόσμο. Ομως, δεν υπολόγισαν στην κυβέρνηση το ξεσάλωμα της εγχώριας τρομοκρατίας, που απειλεί ευθέως να χαλάσει τη «φιέστα» του Ομπάμα, υποχρεώνοντας τους Αμερικανούς αξιωματούχους να μεταφέρουν την ομιλία του προέδρου των ΗΠΑ σε άλλο, πιο ελεγχόμενο χώρο.

ΤΟ ΒΑΣΙΚΟ πρόβλημα της κυβέρνησης είναι ότι διαρκώς αναζητεί βοήθεια από το εξωτερικό και κατασκευάζει εγχώριους ή ξένους εχθρούς προκειμένου να καλύψει την αναποτελεσματικότητά της στο κύριο έργο της, που είναι η διακυβέρνηση της χώρας.

Επί μήνες είχε ρίξει το βάρος της στον «αμερικανικό παράγοντα» που θα έβαζε στα σκοινιά τη Μέρκελ και θα ρύθμιζε το χρέος με αποτέλεσμα να μην ασχολείται με τα πραγματικά προβλήματα της οικονομίας, όπως είναι η επενδυτική ερήμωση και η αναζωπύρωση της ύφεσης στην αγορά.

ΠΡΙΝ ΑΠΟ τον Ομπάμα, το Μαξίμου τα έχει βάλει με το ΔΝΤ, με επίκεντρο τις υποκλαπείσες συνομιλίες του Τόμσεν με τη Βελκουλέσκου, αλλά τώρα ανακαλύπτει ότι το ΔΝΤ συντάσσεται με τη μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων. Ο κ. Τσίπρας έχασε δύο χρόνια προκειμένου να προχωρήσει σε ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις και να πετύχει μία καλή συμφωνία με τους δανειστές. Απέτυχε παταγωδώς και ο λογαριασμός έχει φτάσει στους πολίτες που πλέον με συντριπτικά ποσοστά (89%) εκτιμούν ότι η χώρα κινείται σε λάθος κατεύθυνση.

ΜΕ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ανασχηματισμό ο πρωθυπουργός έδωσε σήμα ότι ενδιαφέρεται μόνο για τη διατήρηση του συστήματος εξουσίας. Δημιούργησε κυβέρνηση με 48 μέλη και πάνω από 2.000 μετακλητούς και λοιπούς υπαλλήλους, όταν η μέση οικογένεια έχει εξαντληθεί από τη φορολογική επιδρομή και τη μείωση των εισοδημάτων.

ΠΙΣΤΕΨΕ ΟΤΙ με τον Ομπάμα και την Κλίντον θα μπορούσε να κερδίσει χρόνο, όμως η πραγματικότητα τον προσγειώνει απότομα. Οι Ευρωπαίοι ζητούν από την κυβέρνηση να υπογράψει γρήγορα τα μέτρα της δεύτερης αξιολόγησης, ενώ για να συμμετάσχει χρηματοδοτικά το ΔΝΤ απαιτεί νέο πακέτο λιτότητας. Οσο για το χρέος οι εταίροι συμφωνούν ότι τα μέτρα θα πρέπει να καθοριστούν με το τέλος του προγράμματος το 2018 και η κυβέρνηση μπορεί να ελπίζει μόνο σε βραχυπρόθεσμες ρυθμίσεις για τη μετατροπή των επιτοκίων από κυμαινόμενα σε σταθερά. Η πραγματική οικονομία παραμένει στάσιμη ενώ το διεθνές περιβάλλον γίνεται πιο σύνθετο μετά την εκλογή του Τραμπ που θα στραφεί σε πιο «αμερικανόστροφη» πολιτική σε σχέση με τον προκάτοχό του.

Ο κ. ΤΣΙΠΡΑΣ θα πορευτεί με το Μνημόνιό του. Χωρίς εφεδρείες στην κυβέρνηση, χωρίς διεθνείς βοήθειες και κυρίως χωρίς τη λαϊκή στήριξη. Ο δρόμος αυτός δεν είναι μακρύς και συνήθως η οικονομία δίνει τις λύσεις και στην πολιτική. «It’s economy stupid» που θα έλεγε και ο Κλίντον στη Χίλαρι.

Ο Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής