Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Το ίδιο θέλησε να κάνει στις δομές του πολιτικού συστήματος καθιερώνοντας την απλή αναλογική, τα αποτελέσματα της οποίας τα είδαμε στις τελευταίες αυτοδιοικητικές εκλογές. Θυμίζουμε ως παράδειγμα ότι ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης εξελέγη ενώ δεν διέθετε παρά μόνο μία ισχνή μειοψηφία συμβούλων. Στην τοπική αυτοδιοίκηση το πρόβλημα της λειτουργίας των δήμων αντιμετωπίστηκε με νομοθετική ρύθμιση προκειμένου η δημοτική αρχή να μπορεί να αποφασίζει σε κρίσιμα θέματα όπως είναι ο προϋπολογισμός ή το πρόγραμμα τεχνικών έργων.

Σε επίπεδο χώρας όμως το διακύβευμα είναι διαφορετικό, η ακυβερνησία κοστίζει ακριβά και γεννά μεγάλους κινδύνους, όπως φάνηκε στις ταραγμένες ημέρες του 2012. Η οικονομία αντιπαθεί την αβεβαιότητα και στην προηγούμενη δεκαετία οι πολίτες δοκίμασαν τα πάντα πληρώνοντας και τον σχετικό λογαριασμό.

Ο Μητσοτάκης τώρα προτείνει ένα πλαίσιο εκλογικού νόμου που θα αποκλείει τον σχηματισμό κυβερνήσεων από κόμματα που δεν έχουν ισχυρή εντολή από τον λαό και θα διαμορφώνει μία αναλογικότερη κατανομή των εδρών. Δεν θα μπορεί το πρώτο κόμμα να παίρνει ως μπόνους τις 50 έδρες όταν ψηφίζεται μόλις από το 25% του εκλογικού σώματος ενώ θα έχει τη δυνατότητα να σχηματίζει αυτοδύναμη κυβέρνηση με ποσοστά κοντά στο 40%. Λογικά πράγματα για την πολιτική μας ζωή. Ο Τσίπρας αντιδρά, μάλλον βλέπει ότι δεν θα μπορέσει ξανά να κερδίσει εκλογές και ο ΣΥΡΙΖΑ να βγει πρώτο κόμμα. Για αυτό επί των ημερών του ψήφισε την απλή αναλογική προκειμένου να δυσκολέψει την παραμονή του Μητσοτάκη στην εξουσία ύστερα από μία νέα εκλογική επικράτηση της Νέας Δημοκρατίας.

Το όπλο του ΣΥΡΙΖΑ είναι ανενεργό. Με την ψήφιση του νέου εκλογικού νόμου η Ελλάδα πιθανότατα θα οδηγηθεί σε διπλές εκλογές το 2023, η πρώτη με το σύστημα της απλής αναλογικής και η δεύτερη με το σύστημα που θα καταθέσει στη Βουλή ο υπουργός Εσωτερικών Τάκης Θεοδωρικάκος. Ο πρωθυπουργός γνωρίζει ότι κυβέρνηση με απλή αναλογική μπορεί να σχηματισθεί μόνο με τη συμμετοχή της Νέας Δημοκρατίας και επειδή κανείς δεν ποντάρει τα λεφτά του σε μία ενδεχόμενη συνεργασία Ν.Δ.-ΣΥΡΙΖΑ, το βέβαιο είναι ότι όλα θα κριθούν στις δεύτερες κάλπες με το σύστημα που αναμένεται να ψηφισθεί εντός του μήνα.

«Και η προοδευτική συμμαχία τι θα γίνει;», θα ήταν το εύλογο ερώτημα των ανησυχούντων για το μέλλον του «χώρου». Ωστόσο, όπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις, το πολιτικό και κοινωνικό ρεύμα κινείται προς την κεντροδεξιά, ο Μητσοτάκης έχει διευρύνει το πολιτικό ακροατήριο της Νέας Δημοκρατίας, που διατηρεί ποσοστά κοντά στο 40%. Ο ΣΥΡΙΖΑ με την αντιπολιτευτική τακτική των κραυγών για «χούντες», «καταστολές» και «αστυνομικό κράτος» υποχωρεί κάτω από το 25% ενώ και το Κίνημα Αλλαγής δεν θα πρέπει να αισθάνεται ικανοποίηση βλέποντας τις δυνάμεις του να βρίσκονται κάτω από το 5%.

Στον ΣΥΡΙΖΑ αναλώνονται σε τακτικισμούς, αποτέλεσμα των οποίων ήταν και η καθιέρωση της απλής αναλογικής, αλλά χάνουν τη μεγάλη εικόνα. Οι κυβερνήσεις κρίνονται από το έργο τους στην οικονομία, στη δημόσια ασφάλεια και στο κοινωνικό κράτος, όχι για το εάν θα αλλάξουν την κατανομή των εδρών. Ακόμη και εάν ίσχυε η απλή αναλογική τον περασμένο Ιούλιο, ο Τσίπρας θα έχανε πανηγυρικά, το διακύβευμα της κυβερνησιμότητας θα ήταν ακόμη ισχυρότερο και θα οδηγούσε τη Ν.Δ. σε ποσοστά άνω του 40%.

Ο Μητσοτάκης με τον νέο εκλογικό νόμο διασφαλίζει ότι η χώρα δεν θα μείνει στο πεδίο της ακυβερνησίας. Αν ο πρωθυπουργός πετύχει στην οικονομία και στους υπόλοιπους στόχους που έχει θέσει, τότε και στις κάλπες του 2023 θα κερδίσει και θα σχηματίσει κυβέρνηση. Εάν μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίσει να παλινδρομεί στην «επαναστατικότητα» και στη ρητορεία του 4%, μπορεί να μη χρειαστούν και δεύτερες κάλπες…

*Ο Πάνος Αμυράς είναι διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση