Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Και αν πολλά από αυτά κοιμούνταν ξεχασμένα στο συλλογικό μας ασυνείδητο, ξύπνησαν απότομα την εποχή των Μνημονίων. Η χρεοκοπία της χώρας και η βίαιη αλλαγή της καθημερινότητας ώθησαν την κοινωνία σε αποφάσεις, επιλογές και συμπεριφορές που μερικά χρόνια πριν έμοιαζαν σχεδόν εξωπραγματικές. Η εκλογή ενός αριστερού κόμματος στην εξουσία ήταν για παράδειγμα ένα από τα ταμπού που έσπασαν. Μαζί του όμως έσπασε και το ταμπού του ηθικού πλεονάσματος της Αριστεράς, που είχε ποτίσει την κοινωνία από τη Μεταπολίτευση και μετά.

Σήμερα, η σοβαρή κρίση που περνούν οι ελληνοτουρκικές σχέσεις βοηθά με τη σειρά της να σπάσουν και άλλα στερεότυπα που μέχρι πρότινος δεν έμπαιναν καν στον δημόσιο διάλογο. Η αλλαγή του δόγματος της εξωτερικής πολιτικής είναι ένα από αυτά. Η υποστήριξη της ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας ήταν ένα ιερό δισκοπότηρο, που καμία πολιτική δύναμη δεν άγγιζε. Οι μαξιμαλιστικές και απαράδεκτες όμως απαιτήσεις της γειτονικής χώρας, η αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάννης και η ρήξη της με την Ευρώπη παγώνουν οποιαδήποτε ενταξιακή προοπτική. Ετσι, όλο και περισσότεροι διεθνολόγοι και πολιτικοί μιλούν ανοιχτά για αναθεώρηση της εξωτερικής μας πολιτικής και για τη δημιουργία νέων και ισχυρών συμμαχιών. Στο ίδιο πλαίσιο και οι ιδέες που ακούγονται για αύξηση της στρατιωτικής θητείας, που, αν και παραμένουν ένα μακρινό ενδεχόμενο, έχει σημασία ότι προτείνονται χωρίς το «φόβο» να χαρακτηριστούν ως κινδυνολογικές ή ακραίες. Ομοίως, η αύξηση των αμυντικών δαπανών και η ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων, τις οποίες μετά το σκάνδαλο των εξοπλιστικών δεν τολμούσε να αγγίξει ανοιχτά καμία κυβέρνηση.

Υπάρχουν ακόμα πολλά ταμπού να σπάσουν για να μπορέσει η χώρα να απελευθερωθεί από ιδεοληψίες δεκαετιών και να κάνει το άλμα προς τα μπροστά. Το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις, για παράδειγμα, είναι μια ακόμα πόρτα που πρέπει να ανοίξει. Για πολλά χρόνια η κοινωνία ανέχτηκε ολιγομελείς ομάδες να παραλύουν τη ζωή στην πρωτεύουσα και οι πολιτικοί δεν άγγιζαν τους εργατοπατέρες που έκαναν καριέρα στην πλάτη των εργαζομένων, φοβούμενοι το πολιτικό κόστος. Το αποτέλεσμα ήταν να πλήττεται ο υγιής συνδικαλισμός, ο οποίος τώρα έχει την ευκαιρία να διεκδικήσει τη θέση του και, κυρίως, να απαιτήσει την επαναφορά στην εργασιακή κανονικότητα.

Από την έντυπη έκδοση

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου