Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ξεσκέπασε από την πρώτη στιγμή τις μεθοδεύσεις της Αγκυρας με την ψευδοκυβέρνηση της Λιβύης, η οποία ελέγχει ένα πολύ μικρό κομμάτι της χώρας, παρά τη διεθνή αναγνώριση που έχει πετύχει προς στιγμήν.

ΩΣΤΟΣΟ, είναι δεδομένο ότι η Αγκυρα χρησιμοποιεί ως «φύλλο συκής» το «μνημόνιο συνεργασίας» με τους φυλάρχους της Τρίπολης: το πραγματικό πρόβλημα είναι η απόφαση του Ερντογάν να εμφανιστεί ότι πραγματοποιεί έρευνες στα ανατολικά της Κρήτης και όχι η αναμφισβήτητη ακυρότητα της συμφωνίας του, μέσω της οποίας επιχειρεί να «εξαφανίσει» την Κρήτη, τη Ρόδο και τα μικρότερα ελληνικά νησιά.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, η συγκυρία είναι κρίσιμη: Ο Ερντογάν έδειξε ότι μπορεί να αψηφά τη διεθνή κοινότητα στα νότια σύνορά του, με την εισβολή στη Συρία, όπως και ότι μπορεί να εκμεταλλεύεται τον ανταγωνισμό ΗΠΑ και Ρωσίας προκειμένου να αποκομίζει πολιτικά κέρδη στο εσωτερικό της Τουρκίας.

Η ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ των ΗΠΑ κατά την προεδρία Τραμπ -οι Αμερικανοί ενδιαφέρονται πια αποκλειστικά για τα συμφέροντά τους, αρνούμενοι να παίξουν τον ρόλο του «παγκόσμιου χωροφύλακα», όπως στο παρελθόν- αφήνει χώρο για χώρες όπως η Τουρκία, που θέλουν να παίξουν τον ρόλο της «περιφερειακής υπερδύναμης».

ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΦΑΝΕΣ ότι σε μία τέτοια συγκυρία είναι αδιανόητη η προσπάθεια αποκόμισης μικροπολιτικού κέρδους από την αντιπολίτευση για τα εθνικά θέματα. Αντίθετα, είναι ώρα ευθύνης για όλους…

Η ΑΝΑΓΚΗ χάραξης ενιαίας εθνικής γραμμής είναι πιο απαραίτητη από ποτέ. Και η αρχή θα μπορούσε να γίνει στη συνεδρίαση του Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής, στις αρχές της εβδομάδας.

ΑΝΑΝΤΙΡΡΗΤΑ, υπάρχουν πολλά που χωρίζουν τα πολιτικά κόμματα. Ομως, υπάρχει και κάτι που πρέπει να τα ενώνει – και αυτό είναι ο εξ ανατολών κίνδυνος, που γίνεται μεγαλύτερος με τον χρόνο. Πρόκειται για το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας, μετά την εποχή των Μνημονίων. Και η ελληνική κοινωνία δεν πρόκειται να συγχωρήσει όσους βλέπουν κομματικές ευκαιρίες μπροστά σε μία τέτοια πρόκληση.