Και μετά ήλθε η κατάθεση Φρουζή στην επιτροπή – με τον πρώην ισχυρό άνδρα της Novartis να κάνει λόγο για απειλές και πιέσεις από την πλευρά της Δικαιοσύνης, προκειμένου να «δώσει» πολιτικά πρόσωπα με αντάλλαγμα την «προστασία» του.

Μπορεί κάποιος να πιστέψει τον Κωνσταντίνο Φρουζή – μπορεί κάποιος άλλος να μην τον πιστέψει. Αλλωστε, είναι ο λόγος του απέναντι στον λόγο των εισαγγελέων Διαφθοράς – εκτός κι αν παρουσιαστεί καμία κασέτα από εκείνην την άτυπη συνομιλία. Το μέλλον θα δείξει – αν δείξει – ποιος λέει την αλήθεια σε αυτή την υπόθεση.

Ομως, η αντίδραση των κύκλων της Εισαγγελίας Διαφθοράς έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον – μιας και χαρακτηρίζει τον Φρουζή «κατηγορούμενο» για το σκάνδαλο της Novartis, ο οποίος «μπορεί να λέει ό,τι θέλει». Πολύ σωστά – μάνατζερ της εταιρείας ήταν. Ομως, γιατί δεν δίνεται κάποια εξήγηση για το γεγονός ότι ο άνθρωπος αυτός δεν είχε κληθεί τόσον καιρό να απολογηθεί ενώπιον των δικαστών για τα όσα του καταλογίζονται;

Οι εισαγγελείς έχουν – φυσικά – όλη την ελευθερία που τους δίνει ο νόμος στην άσκηση των καθηκόντων τους και κανείς δεν μπορεί να τους υποδείξει πότε θα καλέσουν τον έναν ή τον άλλον από τους εμπλεκομένους σε μία υπόθεση, όσο σοβαρή κι αν είναι αυτή. Δεν είναι όμως ένα ερώτημα το γιατί δεν ξεκίνησαν την έρευνά τους από «την πέτρα του σκανδάλου»;

Σε κάθε περίπτωση, την περίοδο στην οποία αναφέρθηκε ο Φρουζής, είχε γραφεί ότι είχε γίνει μία συνάντησή του με στελέχη της Εισαγγελίας Διαφθοράς «μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας» – χωρίς να υπάρξει κάποια διάψευση. Αρα, το πιθανότερο είναι ότι το ραντεβού είχε πραγματοποιηθεί – και το ερώτημα είναι τι και κυρίως «πώς» ειπώθηκε το κάθε τι από την κάθε πλευρά.

Βεβαίως, καμία απορία δεν θα υπήρχε αν επρόκειτο για μία επίσημη κατάθεση. Θα είχε ενταχθεί στη δικογραφία – και δεν θα υπήρχε σήμερα κανένα ερώτημα για το ποιος είπε τι. Και το ερώτημα που αβίαστα προκύπτει είναι ένα: γιατί;

Από την έντυπη έκδοση
*Ο Στέφανος Τζανάκης είναι διευθυντής έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου