Γράφει ο Στέφανος Τζανάκης

Το καλοκαίρι του 2017, ο χώρος της Κεντροαριστεράς ξεκίνησε μία φιλόδοξη πορεία ανασύνταξης, μετά την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2015. Η Φώφη Γεννηματά, παρότι θα μπορούσε να διατηρήσει χωρίς αντίπαλο την προεδρία του ΠΑΣΟΚ ποντάροντας ότι ο χρόνος θα λειτουργούσε υπέρ της, πήρε την πρωτοβουλία να… βάλει το κεφάλι της στον ντορβά με την ανοικτή εκλογή. Και δικαιώθηκε πέραν κάθε πρόβλεψης – κυρίως λόγω του αριθμού των πολιτών που έσπευσαν να λάβουν μέρος σε εκείνη τη διαδικασία.

Από εκείνη την εκλογή προέκυψε το Κίνημα Αλλαγής, το οποίο περίπου διπλασίασε τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2019, παρά τα αναπόφευκτα, λόγω του μεγέθους του κόμματος, λάθη με τις βουλευτικές υποψηφιότητες. Και μετά ήλθε η …πασοκολαγνεία, εν όψει ενός συνεδρίου, που είχε προαναγγελθεί από την περασμένη άνοιξη.

Το «κόμμα του Ανδρέα» είχε ήδη διαχυθεί στο ΚΙΝ.ΑΛ. όταν ξεκίνησε – πριν από δύο μήνες- να αναπτύσσεται ένα «κίνημα» επιστροφής στο ΠΑΣΟΚ. Στην αρχή όλα φαίνονταν ρομαντικά – άλλωστε, το Κίνημα Αλλαγής ψηφίζεται κυρίως από ΠΑΣΟΚους. Ομως, στη συνέχεια τα στελέχη της «επιστροφής» άρχισαν να αποκαλύπτουν ότι το μόνο που επιζητούσαν ήταν ο έλεγχος του ΠΑΣΟΚ – δηλαδή μια ιδιότυπη δυαρχία στο ΚΙΝ.ΑΛ.

Η Γεννηματά απάντησε ότι όποιος ήθελε το ΠΑΣΟΚ έπρεπε να βάλει θέμα στο Κίνημα Αλλαγής – μιας και μετά το συνέδριό του κανείς δεν έχασε την προηγούμενη κομματική του ιδιότητα, αλλά όλοι είναι μέλη του ΚΙΝ.ΑΛ. Λογικό, αλλιώς θα έπρεπε να διαλυθεί το Κίνημα Αλλαγής. Και τι θα σήμαινε αυτό; Οτι οι 212.000 που ψήφισαν τον Νοέμβριο του 2017 έχασαν τζάμπα την ώρα τους – και κάποια λίγα ευρώ…

Και με την ίδια λογική, αφού το ΚΙΝ.ΑΛ. είναι ΠΑΣΟΚ και το ΠΑΣΟΚ είναι ΚΙΝ.ΑΛ., πώς θα γίνει συνέδριο ΠΑΣΟΚ με εκλογή συνέδρων του ΠΑΣΟΚ, από τη στιγμή που υπάρχουν οι ΠΑΣΟΚοι του ΚΙΝ.ΑΛ.; Δύσκολο – αν και σε αυτές τις περιπτώσεις ισχύει το όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, όλα τα κοσκινίζει…

Από την έντυπη έκδοση

*Ο Στέφανος Τζανάκης είναι διευθυντής έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου