Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

Το δυσεπίλυτο πολιτικό πρόβλημα είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνησε για κάτι παραπάνω από τέσσερα χρόνια. Και σε αυτήν την περίοδο αποδείχθηκε ότι έκανε στην πράξη τα ακριβώς αντίθετα από όσα έλεγε στη θεωρία.

ΤΩΡΑ, λοιπόν, υποτίθεται πως ξεκίνησε ο προαναγγελθείς περιβόητος μετασχηματισμός του κόμματος. Αν κάποιος προσγειωνόταν στον πλανήτη και διάβαζε τη διακήρυξη του νέου ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έπαιρνε χαμπάρι ότι ζούμε στο 2019, δεν θα μάθαινε ότι το κόμμα της Κουμουνδούρου βρισκόταν στην εξουσία μέχρι πριν από ογδόντα ημέρες και σίγουρα δεν θα έβρισκε ούτε μία λέξη για το τι θέλουν να κάνουν στο μέλλον.

ΤΣΙΤΑΤΑ από το παρελθόν. Προσπάθεια δημιουργίας ενός νέου διχασμού. Αναφορές σε μια υποθετική ελιτίστικη ανωτερότητα έναντι όλων των υπόλοιπων πολιτικών σχηματισμών. Αυτό είναι το μιξ γκριλ που έφτιαξαν ο Αλέξης Τσιπρας και οι σύντροφοί του για να «ανοίξουν» το κόμμα στην κοινωνία. Ενα κόμμα που παρά το γεγονός ότι έχει αντικαταστήσει σε ψήφους το ΠΑΣΟΚ διαθέτει με το ζόρι 20.000 οργανωμένα μέλη.

ΤΟ ΕΑΜ, η Αντίσταση, το Πολυτεχνείο, η «έκρηξη» του 1981, οι «μη προνομιούχοι» του Ανδρέα Παπανδρέου και ο αντιμνημονιακός αγώνας μπήκαν στο πολιτικό μπλέντερ. Η κατάληξη, όμως, ήταν η γνωστή: σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα. Ή εμείς ή αυτοί. Ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, καλεί τον κόσμο που αντιστάθηκε στις συνέπειες της κρίσης και τις πολιτικές λιτότητας, στην υποβάθμιση του κόσμου της εργασίας, του δημόσιου χώρου, των γειτονιών μας, των σχολείων και νοσοκομείων. Δεν τολμούν, βέβαια, να πουν ούτε μια κουβέντα για τα δεκάδες επώδυνα μνημονιακά μέτρα που ψήφισαν. Εκοψαν συντάξεις. Κατήργησαν το ΕΚΑΣ. Αύξησαν όλους τους έμμεσους φόρους πλήττοντας τη μεσαία τάξη και τους οικονομικά ευάλωτους. «Θεσμοθέτησαν» τη γενιά των 300 ευρώ με όρους ελαστικής απασχόλησης.

ΛΟΓΙΚΟ είναι στον ΣΥΡΙΖΑ να μην αναφέρονται σε όλα όσα έκαναν ενώ κυβερνούσαν. Ο κόσμος, όμως, γνωρίζει τι έγινε από το 2015 έως το 2019. Και δεν πρόκειται να ξεχάσει.

Ο Αλέξης Τσίπρας και οι σύντροφοί του βρίσκονται μπροστά στο απόλυτο κενό. Εχουν ένα κυβερνητικό παρελθόν που διέψευσε όσα υπόσχονταν. Και πλέον δεν έχουν αφήγημα για το μέλλον. Στην ουσία επιχειρούν να επιστρέψουν στην «επαναστατική» εποχή του αντιμνημονίου ξυπνώντας με λαϊκιστική ρητορεία τη χαμένη αριστεροσύνη τους. Ομως, πια, έχουν γίνει πιο παλιοί από το παλιό που καταγγέλλουν. Και οι πολίτες δεν επιθυμούν να επιστρέψουν στο παρελθόν.

Από την έντυπη έκδοση

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου