Γράφει ο Γιώργος Κουμπαράκης

Οσο ουτοπική και να μοιάζει τόσο ουσιαστική είναι. Μόνο μέσα από μια τέτοια μορφή ανάπτυξης θα μπορέσουμε επιτέλους να εξέλθουμε της κρίσης και να τραβήξουμε μπροστά. Μια τέτοια μορφή ανάπτυξης όμως για να συμβεί προαπαιτεί σε όλους τους κρίσιμους, για την οικονομία της χώρας, τομείς, να εκπονηθούν και να υλοποιηθούν αντίστοιχες εθνικές στρατηγικές.

Ενας τομέας εξ αυτών είναι και ο τομέας της ενέργειας και του κλίματος. Στον οποίο ίσως περισσότερο από κάθε άλλο τομέα η υλοποίηση μιας εθνικής στρατηγικής με μετρήσιμους στόχους και χρονοδιάγραμμα υλοποίησης αυτών είναι όχι απλά μια απαραίτητη προϋπόθεση αλλά μια αναγκαία συνθήκη για τη δημιουργία μιας ολοκληρωμένης ανάπτυξης.

Μπροστά στην πρόκληση του ανασχεδιασμού και της εφαρμογής μιας ολοκληρωμένης στρατηγικής για την ενέργεια και το κλίμα τρεις παράγοντες αποτελούν το κάστρα τα οποία θα κρίνουν την επιτυχία ή όχι του εγχειρήματος. Ο πρώτος είναι αυτός της βιώσιμης πόλης. Σε μια εποχή μεγάλων κλυδωνισμών με έντονα φαινόμενα αστικοποίησης και υπερκορεσμού και πυκνοκατοίκησης των πόλεων, ο βιώσιμος ανασχεδιασμός των πόλεων είναι η πιο ουσιαστική ευκαιρία για ανάπτυξη της εθνικής μας οικονομίας. Μια ευκαιρία η οποία χρειάζεται τις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην πόλη σε ρόλο πρωταγωνιστών με εισαγωγή καινοτόμων προϊόντων και υπηρεσιών. Μια ευκαιρία που για να είναι ευκαιρία χρειάζεται μια ολοκληρωμένη και αποτελεσματική πολιτική διαχείρισης των απορριμμάτων, χρειάζεται εφαρμογή μεθόδων ανακύκλωσης και την εμπέδωση μιας περιβαλλοντικής συνείδησης σε όλα τα επίπεδα.

Ο επόμενος παράγοντας είναι αυτός της ενεργειακής απόδοσης και δη σε επίπεδο κτιρίων, όταν ειδικά στη χώρα μας έχουμε τη μεγαλύτερη κατανάλωση ενέργειας σε αυτά σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη και αυτά φτάνουν να καταναλώνουν μέχρι και το 40% της τελικής ενέργειας. Συνεπώς η ανάγκη για εξοικονόμηση ενέργειας των κτιρίων μέσω έξυπνων συστημάτων αυτοματισμού και ελέγχου της λειτουργίας τους είναι πιο επιτακτική από ποτέ.

Και τέλος ο παράγοντας που απαντάει στο όνομα κυκλική οικονομία αποτελεί τον τελευταίο συνδετικό κρίκο της αλυσίδας και ίσως τον σημαντικότερο δεδομένου ότι προωθείται και από την ίδια την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στη λογική του το «take, make, consume and dispose» να γίνει reduce, re-use, repair, recycle. Κοινώς να αντικαταστήσουμε την ακολουθούμενη από τη χώρα μας λογική της προμήθειας, παραγωγής κατανάλωσης και απόρριψης με αυτή της μείωσης, επαναχρησιμοποίησης, επισκευής και ανακύκλωσης. Αυτή είναι η πρόκληση που αντιμετωπίζουμε και σε αυτή την πρόκληση δεν πρέπει οι πολιτικές δυνάμεις να προχωρήσουνε μόνες τους, αλλά να προχωρήσουνε με τέτοιο τρόπο ώστε και άλλοι να θέλουν να έρθουν μαζί τους.

Από την έντυπη έκδοση