Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Οποια ενδελεχή και επισταμένη έρευνα κάνετε στη διεθνή βιβλιογραφία, δεν θα βρείτε υπουργό Δικαιοσύνης ο οποίος -επί πεζοδρομίου- να έχει κάνει ανάλογες δηλώσεις, βγάζοντας το συμπέρασμα ότι το σκάνδαλο είναι όχι μόνο υπαρκτό, αλλά και το μεγαλύτερο όλων των εποχών. Πώς κατέληξε στο συμπέρασμα του μεγέθους;

› Ερώτηση ρητορική: Ποια πρόσβαση είχε ο αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης Δ. Παπαγγελόπουλος στην προκαταρκτική εξέταση που διενεργούσε η εισαγγελέας Τουλουπάκη, για να ξέρει ότι το σκάνδαλο Novartis είναι υπαρκτό;

› Επίσης, ρητορική ερώτηση: Σε κράτος δικαίου η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Δικαιοσύνης ενημερώνεται για την πορεία διαδικασίας που διενεργούν εισαγγελικοί λειτουργοί και δη πολιτικής υφής; Λεπτομέρειες σε κράτη μη δικαίου…
Ο Παπαγγελόπουλος καρφώθηκε μόνος του. Είχε ενημέρωση από την Τουλουπάκη; Σιγά την είδηση. Η κυρία είχε εργαστεί κοντά στον Δ. Παπαγγελόπουλο. Θα θεωρούσε φυσικές τις υποδείξεις του. Αλλά επειδή ήταν έωλες οι κατηγορίες, επειδή οι καταθέσεις κατά των πολιτικών αντιπάλων Τσίπρα ήταν κατασκευασμένες, ο ιθύνων νους αποκαλυπτόταν πεζοδρομιακά. Ηθελε να προκαταλάβει την κοινή γνώμη. Είναι αυτό που λέει ο λαός «Ο Ρασπούτιν θέλει να κρυφτεί, αλλά η χαρά δεν τον αφήνει». Ο Δ. Παπαγγελόπουλος, ο αγαπητός και ο εξ απορρήτων, που θα εξασφάλιζε στον Τσίπρα την εξόντωση εκείνων που φοβόταν.

Τι άλλο είπε ο τέως αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης επί του πεζοδρομίου; Oτι είχε δει τον φάκελο για μερικά λεπτά. Πώς ήταν δυνατόν από το ξεφύλλισμα ενός φακέλου τεράστιου για μερικά λεπτά, ο υπουργός αναπληρωτής του υπουργείου Δικαιοσύνης να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το σκάνδαλο ήταν μέγα; Δεν επρόκειτο για Βίπερ Νόρα το οποίο άρχισε να διαβάζει από το τέλος για να μην αγωνιά για την έκβαση της ιστορίας. Η απόφαση για τη Novartis την οποία εκφώνησε από την εισαγγελική πεζοδρομιακή έδρα δεν έπαιρνε έφεση. Η υπόθεση είχε τελεσιδικήσει. Το μόνο που δεν εκφώνησε ο Δ. Παπαγγελόπουλος -επί του πεζοδρομίου, πάντα- ήταν η προσμέτρηση της ποινής.

Η απορία που είχα βλέποντας στις ειδήσεις όλων των τηλεοπτικών δικτύων της Ελλάδας τον αναπληρωτή υπουργό επί της Δικαιοσύνης να δικάζει, να καταδικάζει και να εκφωνεί την απόφαση επί του πεζοδρομίου -το οποίο εχρησιμοποιείτο ως δικαστική έδρα- ήταν πώς, άραγε, κατέληξε στην ενοχή των δέκα πολιτικών τόσο γρήγορα. Αλλά δεν μας άφησε ο Δ. Παπαγγελόπουλος εν απορία διατελούντες. Δήλωσε, ανερυθρίαστα, ότι η προτέρα εισαγγελική του πείρα τον οδηγούσε στο ασφαλές συμπέρασμα: Το σκάνδαλο ήταν το μεγαλύτερο από συστάσεως κ.λπ. Απορώ πώς δεν διέταξε τους αστυνομικούς -δεκάδες φυλούσαν το Μαξίμου και τα πέριξ- να σπεύσουν να συλλάβουν τους καταδικασθέντες από τον Δ. Παπαγγελόπουλο.

Βιώσαμε την έκπτωση κάθε έννοιας δικαίου. Το κράτος δικαίου είχε καταλυθεί επί πεζοδρομίου. Και μετά τη διαφήμιση της κολοσσιαίας δυσφήμησης κατά των πολιτικών αντιπάλων της κυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου, ο παρουσιαστής έστρεψε τα νώτα του και περιχαρής εισήλθε στο κατασκευαστήριο της σκευωρίας.
Ηταν ο σεναριογράφος και σκηνοθέτης της σκευωρίας που πήγαινε στον παραγωγό του να αναγγείλει ότι θα… έσπαγαν τα ταμεία των ψήφων με την προβολή της Novartis. Οι οδηγίες του ήταν σαφείς: «Να σταλούν στο δικαστήριο και ας καθαρίσουν εκεί».

Αλλά η Novartis δεν έπεισε. Οι κριτικές ήταν ολέθριες. Η παραγωγή πάτωσε. Οι «ένοχοι» που θα έμπαιναν φυλακή έκαναν σκηνοθέτη και παραγωγό δυο παράδες. Αλλά να τα λέμε όλα: Η υπόθεση Novartis έχει ανατροπή. Δεν νίκησαν οι κακοί. Γελοιοποιήθηκαν. Το «θα σας πάω ως το τέλος» θα γραφτεί στη δικαστική αίθουσα με τον σκηνοθέτη στο σκαμνί και τον παραγωγό να απολογείται στα «γουνάκια».
Οχι; Το απαιτεί το κοινό, γιατί το δίκαιο στο τέλος θριαμβεύει.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου