Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ήταν η θρυλική κωλοτούμπα στο δημοψήφισμα του 2015 και το τρίτο Μνημόνιο, που υπέγραψε λίγες μέρες αργότερα ο Α. Τσίπρας. Το κόμμα του είχε αποδεκατιστεί μένοντας με 120 βουλευτές, μετά την αποχώρηση της «δραχμιστικής πτέρυγας» του ΣΥΡΙΖΑ, και διασώθηκε χάρη στην υπεύθυνη στάση της Ν.Δ., του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού. Τότε ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε την ψυχή του και μπήκε στην τροχιά της φθοράς και της αποδρομής.

ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ήταν η απόρριψη από το ΣτΕ -με ψήφους 14-11- του νόμου Παππά για τις τηλεοπτικές άδειες. Τότε ήταν που ο ΣΥΡΙΖΑ κατάλαβε ότι η αστική δημοκρατία δεν είναι ασθενές πολίτευμα, που μπορεί να το κάνει ό,τι θέλει ο κάθε πολιτικός τσαρλατάνος, στον οποίο δεν αρκεί η κυβέρνηση, αλλά θέλει και την «εξουσία».

ΤΟ ΤΡΙΤΟ ήταν η αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ να θεσμοθετήσει την απλή αναλογική, ούτως ώστε οι σημερινές εκλογές να γίνονταν με απλή αναλογική. Τότε ήταν, που παρότι αποζήτησε και τις ψήφους της Χ.Α., δεν κατάφερε να διαμορφώσει πλειοψηφία 200. Και τότε ήταν που μπήκε στο δρόμο της πολιτικής απομόνωσης, μένοντας ουσιαστικά χωρίς πολιτικούς συνομιλητές στο ευρωπαϊκό τόξο, παρά μόνο το Ποτάμι, το οποίο όμως δεν άντεξε και φυλλορρόησε.

ΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ήταν η εκλογή του Κ. Μητσοτάκη στην ηγεσία της Ν.Δ., κόντρα σε όλα τα προγνωστικά. Τότε ήταν που πήγαν και ψήφισαν στις εσωκομματικές εκλογές άνθρωποι που δεν είχαν την παραμικρή σχέση με τη Ν.Δ. μέχρι τότε. Τότε ήταν που άρχισε να φαίνεται ότι ο Κ. Μητσοτάκης ήταν ο ηγέτης που θα μπορούσε να διευρύνει το εκλογικό ακροατήριο της Ν.Δ. Και ταυτοχρόνως τότε ήταν που «καταστράφηκαν» τα υπόγεια ρεύματα, τα οποία πίστεψαν ότι θα μπορούσαν να δημιουργήσουν έναν ιδιότυπο, αλλά άτυπο «μεγάλο συνασπισμό» με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ.

ΤΟ ΠΕΜΠΤΟ ήταν η συμφωνία των Πρεσπών. Τότε ήταν που φάνηκε καθαρά στα μάτια ακόμα και των πιο δύσπιστων ότι ο Α. Τσίπρας ήταν το καλύτερο delivery boy των ΗΠΑ και της Α. Μέρκελ. Και τότε ήταν που φάνηκε ότι στη συνείδηση του ΣΥΡΙΖΑ η έννοια του πατριωτισμού βρίσκεται χαμηλά.

Ιστορική είναι και η νίκη του Κ. Μητσοτάκη. Ο οποίος κατάφερε και επανέφερε τη Ν.Δ. σε ποσοστά που έπαιρνε προ κρίσης! Πρόκειται πραγματικά περί προσωπικού θριάμβου. «Ανοιξε» το κόμμα του, το διεύρυνε προς το Κέντρο και διέλυσε τη ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ περί «Ακροδεξιάς». Ο Κ. Μητσοτάκης που επιχειρήθηκε να υποτιμηθεί από τον αλαζόνα «περαστικό από το Μ. Μαξίμου», με ανοίκειο και συστηματικό τρόπο, ήταν αυτός που υποχρέωσε τον υπερφίαλο και «άχαστο» Α. Τσίπρα σε μια από τις πιο ταπεινωτικές ήττες της Μεταπολίτευσης.

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ αλλαγή είναι γεγονός. Και το βάρος που καλείται να σηκώσει η νέα κυβέρνηση είναι τεράστιο. Οι 6 πρώτοι μήνες θα κρίνουν εν πολλοίς αν ο νέος πρωθυπουργός θα πείσει για την αποφασιστικότητα και τη συνέπειά του και επομένως θα έχει μια άνετη 4ετία, η οποία μπορεί να φέρει και την επόμενη. Ή αν η νέα κυβέρνηση θα μπει σχετικά νωρίς στη δίνη της φθοράς.

Από την έντυπη έκδοση