Γράφει ο Στέφανος Τζανάκης

Βέβαια, είναι αμφίβολο αν οι υπόλοιποι αρχηγοί θα δεχθούν να εμφανισθεί ο πρωθυπουργός ως ο σπέσιαλ καλεσμένος, που θα παρίσταται και θα χαιρετίζει από τις Βρυξέλλες, ενώ στην Αγία Παρασκευή εκείνοι θα ταλαιπωρούνται για μία χούφτα ψήφους. Μπορεί να ζητήσουν να εμφανιστούν και αυτοί μέσω Skype, για να υπάρχει ισότητα. Αλλά εκεί θα βάλει φρένο ο κ. Τσίπρας, ο οποίος είχε προκαλέσει τον κ. Μητσοτάκη να μονομαχήσουν τηλεοπτικά χωρίς υποβολείς και σημειώσεις – λες και οι πολιτικοί δεν κρίνονται και από τις σημειώσεις τους…

Αλήθεια, με τους κανόνες και τις δικλίδες ασφαλείας που έχουν τεθεί από τα κόμματα ώστε να γίνει αδύνατο να χάσουν το παιχνίδι οι αρχηγοί, τι νόημα έχει η πραγματοποίηση του ντιμπέιτ; Κι ύστερα, γιατί να μη γίνουν πολλές τηλεμαχίες ανά δύο; Για παράδειγμα, πέρα από το «Μητσοτάκης εναντίον Τσίπρα», θα μπορούσε να γίνει και το «Τσίπρας εναντίον Γεννηματά» – άλλωστε, στον ίδιο χώρο προσπαθούν και οι δύο να κυριαρχήσουν.

Ακόμα, θα μπορούσε να γίνει μία τηλεμαχία μεταξύ των μικρότερων κομμάτων. Ποιος δεν θα ήθελε να δει το Λεβέντης εναντίον Βελόπουλου; Ή το Βαρουφάκης εναντίον Κωνσταντοπούλου;

Ο πληθωρισμός των περιορισμών που έχουν επιβληθεί στις τηλεμαχίες των πολιτικών αρχηγών, τις οδηγεί στην απαξίωση. Αυτό συμφέρει πάντοτε εκείνον που προηγείται – όπως είναι γνωστό, καμία μάχη δεν χάνεται αν δεν δοθεί.

Ομως, υπάρχει και κάτι κακό σε όλα αυτά – η όλο και εντονότερη έλλειψη του διαλόγου. Βεβαίως, μια τετ α τετ συζήτηση μεταξύ πολιτικών αρχηγών μοιάζει αρκετά με reality – μιας και οι τηλεθεατές έχουν την τάση να προσέχουν το πώς δείχνει ο καθένας και όχι τι λέει, αλλά παρ’ όλα αυτά, κάποια επιχειρήματα θα ακουστούν, κάποιες απαντήσεις θα δοθούν, βρε αδελφέ. Να βλέπουμε μόνον τα βίντεο με τις περιοδείες τους και τις εικόνες από τα drones που εμφανίζουν τεράστιες τις συγκεντρώσεις των 1.000 ανθρώπων;

Από την έντυπη έκδοση

*Ο Στέφανος Τζανάκης είναι διευθυντής έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου