Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη
Όπως δικαίωμά του είναι να δέχεται τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας για χάρη της «ιδεολογίας» του. Αυτό, όμως, που δεν είναι στο χέρι του είναι να σταματήσει το μέλλον και τις αλλαγές. Και η αλήθεια είναι πως αυτό που έρχεται δεν είναι η επταήμερη εργασία, αλλά ο Αρμαγεδδών. Αρκεί κάποιος να ασχοληθεί έστω και λίγο με την 4η Βιομηχανική Επανάσταση και θα νιώσει να καίγεται από τις πρόδρομες εκρήξεις που φέρνει η επέλαση των ρομπότ και της τεχνητής νοημοσύνης.
Μη νομίζετε πως μιλάμε για κάποιο μακρινό μέλλον βγαλμένο από τη φαντασία του Κιούμπρικ. Οχήματα χωρίς οδηγό, αλγόριθμοι που αποφασίζουν για τη χορήγηση δανείων, ρομποτικά μηχανήματα που αντικαθιστούν τραπεζοϋπαλλήλους, έξυπνα κινητά που μας θυμίζουν να κλείσουμε το φούρνο, ψυγεία με λογισμικό που απομονώνουν το τρόφιμο που σάπισε. Αυτά είναι ήδη εδώ και μας αφορούν όλους, ακόμα και εκείνους που νομίζουν ότι δουλεύουν ένα παραδοσιακό 8ωρο χωρίς να «απειλούν» κανέναν. Δεν θα το πίστευαν αν ήξεραν ότι κάθε φορά που χρησιμοποιούν το έξυπνο κινητό τους ή ακούν από smart speakers (έξυπνα ηχεία) που μαζί με τον ήχο τούς λένε και τι καιρό θα κάνει έχουν «απολύσει» ακούσια μερικές δεκάδες εργαζομένους.
Σύγχυση ταυτοτήτων, απώλεια ισορροπίας
Σύμφωνα με διάφορες μελέτες (PwC, Παγκόσμια Τράπεζα), το 14% των σημερινών θέσεων εργασίας θα μπορούσε να εξαφανιστεί ως αποτέλεσμα αυτοματοποίησης τα επόμενα 15-20 χρόνια, ενώ 32% θα πρέπει να αλλάξει εκ βάθρων. Παράλληλα, 6 στους 10 εργαζομένους δεν έχουν τις βασικές δεξιότητες πληροφορικής που απαιτούνται, άρα καθίστανται αναλώσιμοι. Στην Ελλάδα μόνο στον τομέα της βιομηχανίας υψηλού κινδύνου είναι το 35% των θέσεων. Πώς προετοιμαζόμαστε, άραγε, απέναντι σε αυτό; Με τον κατώτατο μισθό και την επέκταση των συλλογικών συμβάσεων με ένα νόμο και ένα άρθρο; Ή μήπως θα βγουν στους δρόμους οι αλληλέγγυοι να ζητήσουν από ένα -συναρπαστικό- μέλλον να μην έρθει;
Κι όμως, υπάρχει λύση. Οι ίδιες μελέτες λένε πως θα δημιουργηθούν περισσότερες θέσεις εργασίας (133 εκατ.) από αυτές που θα καταργηθούν (75 εκατ.), αρκεί να υπάρξουν επενδύσεις στην εκπαίδευση. «Είναι σημαντικό να κατανοηθεί ότι πολλά παιδιά που σήμερα πηγαίνουν στο δημοτικό, ως ενήλικες θα δουλεύουν σε θέσεις που σήμερα δεν υπάρχουν» (Εκθεση Παγκόσμιας Τράπεζας για τη Μεταβαλλόμενη Φύση της Εργασίας, 2019). Αυτό, βέβαια, προϋποθέτει εκείνοι που παίρνουν τις αποφάσεις να μην είναι κολλημένοι στην εποχή της Οκτωβριανής Επανάστασης.
*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου