Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Στο σκάνδαλο Novartis, για παράδειγμα, το οποίο αποτελεί μια περίπτωση διαφθοράς που ερευνάται σε αρκετές χώρες του κόσμου και κυρίως στην Αμερική, υπάρχει, σύμφωνα με τη δικογραφία, εμπλοκή χιλιάδων γιατρών και αρκετών κρατικών λειτουργών. Το «περιτύλιγμα» στην ελληνική εκδοχή του είναι τα 10 πολιτικά πρόσωπα. Αν και στην αρχή χαρακτηρίστηκε με μεγάλη βεβαιότητα από υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ ως το μεγαλύτερο σκάνδαλο της Μεταπολίτευσης, μέχρι στιγμής η δικαστική έρευνα δεν έχει αποδώσει τα αναμενόμενα. Δεν έχει βρεθεί δηλαδή το βασικότερο σε μια τέτοια υπόθεση, που είναι η ύπαρξη μαύρου χρήματος. Η υπόθεση λοιπόν «ξανατυλίγεται» από τους κυβερνώντες με το κλασικό ερώτημα της πολιτικής ευθύνης.

Είναι προφανές πως πολιτική ευθύνη υπάρχει πάντα και είναι ένα θέμα που μπορεί να συζητείται στα δημόσια πάνελ με διάφορα επιχειρήματα, ένθεν και εκείθεν. Υπάρχει η ευθύνη των πρωθυπουργών που επιλέγουν τους υπουργούς τους, των υπουργών που επιλέγουν τους συμβούλους και τους συνεργάτες τους και πάει λέγοντας. Ομως, η ποινική εμπλοκή είναι κάτι εντελώς διαφορετικό, κι όταν δεν στοιχειοθετείται, το μόνο που αφήνει πίσω της είναι λάσπη στον ανεμιστήρα. Αυτό θα πρέπει να το βάζουν στη ζυγαριά τους όσοι παίζουν το ρόλο του λαϊκού δικαστή, διότι οι υποθέσεις διαφθοράς έχουν κάτι κοινό: δεν έχουν χρώμα ούτε ιδεολογία.

Ας πάρουμε ένα άλλο παράδειγμα λοιπόν, το σκάνδαλο ΔΕΠΑ. Το θέμα ερευνάται από τη Δικαιοσύνη και έχει δοθεί εντολή να ανοίξουν λογαριασμοί των φυσικών προσώπων που εμπλέκονται, ανάμεσά τους γνωστός επιχειρηματίας, ένας μέχρι πρότινος έμπιστος του Μαξίμου, και άλλοι. Γιατί λοιπόν τα ίδια στελέχη που με τόση ευκολία κατηγορούν πρώην πρωθυπουργούς και υπουργούς δεν αναρωτιούνται για την πολιτική ευθύνη των συναρμόδιων υπουργών που εποπτεύουν τη ΔΕΠΑ; Πόσω μάλλον όταν ο πρώην διευθύνων σύμβουλος της επιχείρησης επαναλαμβάνει πως επτά υπουργοί της κυβέρνησης γνώριζαν για τους χειρισμούς που έκανε. Ή σε αυτή την περίπτωση το «ηθικό πλεονέκτημα» ισοδυναμεί με απαλλακτικό βούλευμα;

Τα ερωτήματα και οι γκρίζες ζώνες είναι πολλές, αν συνυπολογίσουμε και την παραίτηση-καταγγελία του ανώτατου στελέχους της Αρχής Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες. Ας αφεθεί λοιπόν απερίσπαστη και ανεπηρέαστη η Δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της σε όλες τις ανοικτές υποθέσεις, ανεξαρτήτως των προσώπων που εμπλέκονται. Αλλωστε, αξιακή αρχή του νομικού μας συστήματος είναι η απόδειξη της ενοχής και όχι της αθωότητας. Ισχύει για όλους, ανεξαρτήτως κομματικού χρώματος και ιδεολογίας.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής