Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Οταν μάλιστα θα άκουσε ότι μοιράζονται και «κοινά ιδανικά», θα σκέφτηκε ότι ψηφίστηκε και στην ελληνική Βουλή νόμος, όπου τα παιδιά 12 ετών μπορούν να εργάζονται. Βέβαια, πηγαίνουν αξημέρωτα στα χωράφια της νόμιμης κόκας και άλλα από τα 8 τους. Ομως, όπως έχει δηλώσει, «λέμε όχι στην εκμετάλλευση των παιδιών, αλλά κάποιες φορές υπάρχει και η ανάγκη που τα στέλνει στην εργασία». Ενα εκατομμύριο παιδιά στην εργασία; Ο,τι πεις, αδελφέ Εβο.

Οταν ο αδελφός Εβο άκουσε ότι «παραδίδει μαθήματα» στον αδελφό Αλέξη, πάω στοίχημα ότι σημείωσε να ρωτήσει -μετά την εκδήλωση στο Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος- αν οι Ελληνίδες για να εργαστούν πρέπει να έχουν τη γραπτή συγκατάθεση του συζύγου. Γιατί στη Βολιβία έτσι γίνεται. Αφήστε που το 35% των κοριτσιών δεν πάει στο σχολείο. Θα μου πείτε και τι τους χρειάζονται τα γράμματα, αφού ο σύζυγος δεν θα τις αφήσει να εργαστούν; Καθαρές κουβέντες…

Ο Τσίπρας ανάμεσα στα άλλα που μοιράζεται με τον αδελφό του είναι και «οι αγώνες για την κοινωνική Δικαιοσύνη». Ο Εβο για λόγους κοινωνικής Δικαιοσύνης, νομίζω, έδωσε στις εταιρίες της πρώην συντρόφου του, Ζαπάτα, κρατικά συμβόλαια εκατομμυρίων. Κάποιοι μίλησαν για διαφθορά και για οικογενειοκρατία αλλά μάλλον τον συκοφαντούσαν και γι’ αυτό δεν ξανακούστηκαν.

Για λόγους «κοινωνικότερης» Δικαιοσύνης ο αδελφός υπέγραψε αποικιοκρατικά συμβόλαια με τη Γερμανία παραχωρώντας τα τεράστια κοιτάσματα λιθίου – πρώτη ύλη για μπαταρίες. Πώς αλλιώς το Βερολίνο θα έκανε απεξάρτηση από τα κοιτάσματα λιθίου στην Ινδία; Ειδικά όταν υπέβαλε δυσμενείς οικονομικούς όρους, έστω και είκοσι χρόνια μετά την οικολογική καταστροφή στο Μποπάλ. Αναρωτιέμαι, πάντως, αν ο αδελφός Εβο ρώτησε τον Τσίπρα τι απέγινε εκείνο το ΟΧΙ για το οποίο αυτός, 6 Ιουλίου 2015, του έστειλε το περίφημο τηλεγράφημα: «Το ΟΧΙ σας θα κηρύξει την έναρξη της απελευθέρωσης του ευρωπαϊκού λαού».

Να πω την αλήθεια, αυτό που με φοβίζει είναι μήπως ο Τσίπρας εμπνευστεί όχι μόνον από τα μπατζάκια της Δημοκρατίας του αδελφού του Εβο, αλλά και από τη Δικαιοσύνη του. Γιατί το συνταγματικό δικαστήριο της Βολιβίας -φυσικά, χωρίς καμία εξωτερική πίεση ή πολιτική παρέμβαση- έκρινε ότι η πρώτη θητεία Μοράλες -από το 2006- ήταν μη γενόμενη. Η δεύτερη που άρχισε το 2012 είναι η πρώτη. Τώρα, διάγει τη δεύτερη -τρίτη-, ενώ το Σύνταγμα στη Βολιβία προβλέπει δύο.

Και ο αδελφός του Τσίπρας διέγραψε τη θητεία της πρώτης φοράς Αριστεράς. Και τώρα διάγει την πρώτη της: Ο,τι να ’ναι. Ομως για τρίτη ούτε λόγος…

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου