Γράφει ο Γιώργος Κύρτσος*

Η Ν.Δ. κάνει τη διαφορά

Η Ν.Δ. αναδεικνύεται σαν ένα από τα κόμματα που ανήκουν στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και θα αυξήσουν σημαντικά τις δυνάμεις τους σε μια περίοδο κατά την οποία η ευρωπαϊκή Κεντροδεξιά δέχεται μεγάλη πολιτική πίεση από δεξιόστροφους ευρωσκεπτικιστές και ακροδεξιούς αντιευρωπαίους.

Η Ν.Δ. θα αυξήσει τον αριθμό των ευρωβουλευτών της από πέντε που είναι σήμερα σε τουλάχιστον επτά, ενώ ο συνολικός αριθμός των εδρών του ΕΛΚ θα υποχωρήσει από τους 219 προς τους 180, εξαιτίας και της μείωσης του συνολικού αριθμού των ευρωβουλευτών από 751 σε 705 λόγω Brexit.

O Κυριάκος Μητσοτάκης αντιμετωπίζεται από την ηγεσία του ΕΛΚ σαν ένας από τους στυλοβάτες της ευρωπαϊκής Κεντροδεξιάς, ενώ θεωρείται από τα ηγετικά στελέχη της φιλελεύθερης πτέρυγας του ΕΛΚ, στο οποίο συμμετέχουν και συντηρητικά κόμματα, όπως το κυβερνών κόμμα της Ουγγαρίας, που έχει στην ηγεσία του τον πολυσυζητημένο κ. Ορμπαν.

Ανατροπή στη Γαλλία

Στη Γαλλία φαίνεται ότι θα σημειωθεί μία σημαντική πολιτική ανατροπή, που θα διευρύνει τις ευρωπαϊκές δυνατότητες του κ. Μητσοτάκη και της Ν.Δ.

Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν το Φιλελεύθερο Κόμμα του προέδρου Μακρόν να έρχεται πρώτο στις ευρωεκλογές με ένα ποσοστό της τάξης του 22% και να αφήνει στη δεύτερη θέση τον Εθνικό Συναγερμό της κ. Λεπέν, η οποία είχε πρωταγωνιστήσει με το τότε Εθνικό Μέτωπο στις ευρωεκλογές του 2014.

Φαίνεται ότι ο πρόεδρος Μακρόν έχει απορροφήσει το σοκ της διαμαρτυρίας των «Κίτρινων Γιλέκων», που ξεκίνησε τον περασμένο Νοέμβριο στη Γαλλία.

Με ένα συνδυασμό φιλολαϊκών μέτρων και δημοκρατικού διαλόγου με τους πολίτες ο πρόεδρος Μακρόν βγήκε από την απομόνωση της εξουσίας και καλύπτει το χαμένο δημοσκοπικό έδαφος των τελευταίων μηνών.

Η πρωτιά Μακρόν στις ευρωεκλογές έχει τεράστια σημασία για τη Γαλλία και την Ε.Ε., γιατί θα στείλει το μήνυμα ότι οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις εξακολουθούν να έχουν το πλεονέκτημα στη Γαλλία, η οποία μαζί με τη Γερμανία δίνουν πάντα τον τόνο στη διαδικασία ευρωπαϊκής ενοποίησης.

Δεξιότερα Ιταλία, Ισπανία

Ενδιαφέρουσες για τη Ν.Δ., αν και αρκετά σύνθετες, είναι και οι πολιτικές εξελίξεις σε Ιταλία, Ισπανία.

Στην Ιταλία, το Κίνημα των Πέντε Αστέρων βρίσκεται σε φάση μεγάλης πτώσης, εξέλιξη που επιβεβαιώθηκε με το αποτέλεσμα των περιφερειακών εκλογών στη Σαρδηνία.

Ο συσχετισμός στο εσωτερικό του κυβερνητικού συνασπισμού αλλάζει υπέρ του Σαλβίνι και της Λέγκας. Η επιστροφή του Μπερλουσκόνι στο πολιτικό προσκήνιο μέσω της υποψηφιότητάς του στις ευρωεκλογές θα δώσει τη δυνατότητα στην κεντροδεξιά Forza Italia να διεκδικήσει ένα ποσοστό της τάξης του 15% και με άλλες συμμαχικές δυνάμεις να ασκήσει πίεση στον Σαλβίνι και τη Λέγκα να εγκαταλείψει τη συνεργασία με το Κίνημα των Πέντε Αστέρων. Να θυμίσουμε ότι στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές υπήρχε συμφωνία μεταξύ Forza Italia, Λέγκας και ενός μικρότερου κόμματος (Αδέλφια της Ιταλίας) για κυβερνητική συνεργασία. Τότε ο Μπερλουσκόνι εκτιμούσε ότι θα ξεπερνούσε σε ψήφους τον Σαλβίνι και το κόμμα του και θα επέβαλε την παρουσία τη δική του ή κάποιου συνεργάτη του, όπως ο σημερινός πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, κ. Ταγιάνι, στην πρωθυπουργία. Προς το παρόν, ο Σαλβίνι μοιάζει πολιτικά κυρίαρχος αλλά ο κυβερνητικός συνασπισμός του Κινήματος των Πέντε Αστέρων με τη Λέγκα μοιάζει ολοένα πιο προβληματικός.

Τα μεγάλα κόμματα της Ισπανίας μετακινούνται, κυρίως υπό την πίεση που ασκεί η κρίση στην Καταλονία, προς τα δεξιά εν όψει των πρόωρων βουλευτικών εκλογών που θα πραγματοποιηθούν στα τέλη Απριλίου, ένα μήνα πριν από τις ευρωεκλογές.

Το Σοσιαλιστικό Κόμμα προηγείται στις δημοσκοπήσεις με ένα ποσοστό της τάξης του 25%, φαίνεται να αποκλείει όμως τη συνεργασία με τους Podemos της ριζοσπαστικής Αριστεράς, οι οποίοι περνάνε εσωτερική κρίση και έχουν υποχωρήσει στο 16%.

Σε υποχώρηση βρίσκονται και οι δυνάμεις του Λαϊκού Κόμματος, το οποίο όμως έχει έλθει σε συνεννόηση με τους φιλελεύθερους Ciudadanos (Πολίτες) για να αποτελέσουν μαζί τη βάση της επόμενης κυβέρνησης.

Νέο στοιχείο είναι οι αρκετά καλές δημοσκοπικές επιδόσεις του ακροδεξιού κόμματος Vox εν όψει των βουλευτικών εκλογών.

Είναι πρακτικά αδύνατη η πρόγνωση του επόμενου κυβερνητικού σχήματος, όλα δείχνουν όμως ότι η ριζοσπαστική Αριστερά, που το 2014 διεκδικούσε την πολιτική κυριαρχία στην Ισπανία, βρίσκεται σε φάση μεγάλης υποχώρησης.

Ενισχυμένος ο Τίμερμανς

Θετική για τη Ν.Δ. και τον Μητσοτάκη μπορεί να θεωρηθεί και η ενίσχυση του ρόλου του Φρανς Τίμερμανς στους Ευρωσοσιαλιστές.

Ο κ. Τίμερμανς, αντιπρόεδρος σήμερα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, προέρχεται από το Εργατικό Κόμμα της Ολλανδίας και διεκδικεί εκ μέρους της ομάδας των Ευρωσοσιαλιστών την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Πρόκειται για έναν πολιτικό που κινείται στο χώρο μεταξύ Κέντρου και Κεντροαριστεράς και απορρίπτει τα ανοίγματα προς την κατεύθυνση του ΣΥΡΙΖΑ που επιχειρούν διάφοροι αριστερόστροφοι Ευρωσοσιαλιστές, όπως ο Γερμανός κ. Μπούλμαν.

Με το ΕΛΚ να διεκδικεί πάλι την πρώτη θέση στις ευρωεκλογές, τη Ν.Δ. να ενισχύει τη θέση της στο εσωτερικό του, τον Μητσοτάκη να έχει αναπτύξει ιδιαίτερα καλές σχέσεις με τον Βέμπερ, που είναι υποψήφιος του ΕΛΚ για τη θέση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, τον Μακρόν, με τον οποίο ο Μητσοτάκης έχει κοινούς προβληματισμούς, να ανακάμπτει πολιτικά και τον γνωστό για τις φιλελεύθερες αντιλήψεις του Τίμερμανς να πρωταγωνιστεί στο χώρο των Σοσιαλιστών, ενισχύονται οι ευρωπαϊκές δυνατότητες του κ. Μητσοτάκη και της Ν.Δ.

*Ο Γιώργος Κύρτσος είναι ευρωβουλευτής της ΝΔ

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής