Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Η έκθεση της επιστημονικής επιτροπής για την αντιμετώπιση των δασικών πυρκαγιών με αφορμή την πυρκαγιά στην ανατολική Αττική είναι γροθιά στο στομάχι. Οταν λεφτά υπήρχαν, διανέμονταν χωρίς σχέδιο και οργάνωση, με αποτέλεσμα να υπάρχει χαοτική δομή και βασικές ελλείψεις στο νομικό πλαίσιο. Αλλά και τα τελευταία τέσσερα χρόνια, όπως προκύπτει από το ίδιο πόρισμα, δεν φαίνεται να άλλαξε απολύτως τίποτα.

«Οσον αφορά την καταστολή, τα αυξανόμενα κονδύλια της τελευταίας εικοσαετίας δεν οδήγησαν σε αντίστοιχη αύξηση στην αποτελεσματικότητα και αποδοτικότητα του μηχανισμού. Τα επί μέρους προβλήματα αφορούν τόσο τις δυνάμεις και τα μέσα (επίγεια, εναέρια), όσο και τον τρόπο συνεργασίας των φορέων μεταξύ τους. Η κατάσταση αυτή υπονομεύει τον απαιτούμενο συντονισμό και την επιχειρησιακή ετοιμότητα που απαιτούν οι μεγάλης κλίμακας ή ανεξέλεγκτες πυρκαγιές», σημειώνεται στο πόρισμα, όπου καταγράφεται επίσης ότι στην πρόληψη των δασικών πυρκαγιών συμμετέχουν 45 (!) συναρμόδιοι φορείς που πρέπει να συντονιστούν, ενώ στην καταστολή πρέπει να συνεργαστούν 17 φορείς, που ανήκουν σε 6 υπουργεία, προκειμένου να ασκήσουν 11 διαφορετικές αρμοδιότητες…

Τον «συντονισμό» αυτό τον είδε όλη η Ελλάδα στην καταστροφική πυρκαγιά στο Μάτι που οδήγησε στον θάνατο 100 ανθρώπους. Αρχηγοί Σωμάτων, υπουργοί, δήμαρχοι και περιφερειάρχες, γενικοί γραμματείς και υπηρεσιακοί παράγοντες με ύφος και γαλόνια, δεν ήξεραν πώς να συντονιστούν, ούτε καν ποιος έχει την αρμοδιότητα εκκένωσης. Πρόκειται για τη θλιβερή κατάντια ενός κράτους που πορεύτηκε με πολιτικές παρεμβάσεις, αναξιοκρατία και βραχυπρόθεσμους σχεδιασμούς. Για ένα κράτος που διαλύθηκε από ένα ανώριμο πολιτικό σύστημα, που αγνόησε επιδεικτικά τον επιστημονικό κόσμο της χώρας, προτιμώντας επιλογές που ικανοποιούσαν πελατειακά και συντεχνιακά συμφέροντα. Ετσι δεν καταρτίστηκε ποτέ ένα εθνικό, αποτελεσματικό σχέδιο, δεν λειτούργησαν ποτέ στην πράξη τα αντιπυρικά σχέδια, ενώ το μόνο που φαίνεται να «άνθιζε» ήταν ένα άναρχο οικιστικό τοπίο, χωρίς εθνικό κτηματολόγιο και δασικούς χάρτες, αλλά με αυθαίρετα που είχαν «φως, νερό, τηλέφωνο».

Οσο για το ερώτημα τι άλλαξε τα τελευταία τέσσερα χρόνια, η απάντηση είναι απλή και φάνηκε τόσο στις πλημμύρες της Μάνδρας όσο και στην πυρκαγιά στο Μάτι. Δεν άλλαξε τίποτα. Και αν τώρα προχωρά το Κτηματολόγιο, είναι επειδή αποτελεί προαπαιτούμενο.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου