Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος
Μεθαύριο, στην έδρα του ΟΗΕ, στη Νέα Υόρκη, ο Λέβεν θα παρουσιάσει, σαν άλλος Ρούσβελτ, το δικό του Global Deal σε συνεργασία με τον ΟΟΣΑ και το Διεθνές Γραφείο Εργασίας (ΙLO), αποσκοπώντας στη συμφιλίωση των εργοδοτών με τα συνδικάτα σε παγκόσμιο επίπεδο. «Αγωνιζόμαστε να υπάρξει μια παγκόσμια χειραψία ανάμεσα σε εργοδότες και εργαζομένους. Οταν οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου και της εργασίας συνεννοούνται, τότε βγαίνουν και οι δύο κερδισμένοι», δήλωσε ο… αθεράπευτος Σοσιαλδημοκράτης.
Ινάσιο Λούλα, ο «πρεσβευτής» του Καλού
Φυσικά η πρότασή του να αποκτήσουν μεγαλύτερη ισχύ τα συνδικάτα στους εργασιακούς χώρους ανά τον κόσμο ακούγεται περισσότερο ουτοπική από ποτέ. (Τους λόγους δεν χρειάζεται να τους αναλύσουμε, τους ξέρει κι ένα μικρό παιδί).
Ακόμη και η «αριστερή» (για τα αμερικανικά δεδομένα) Μέριλ Στριπ αρνήθηκε να συμμετάσχει στην καμπάνια του, ενώ άλλοι θεωρούμενοι προοδευτικοί καλλιτέχνες του Χόλιγουντ, όπως ο Μπρους Σπρίνγκστιν και ο Ματ Ντέιμον, δεν μπήκαν στον κόπο να του απαντήσουν.
Πιο καλά ήταν τα νέα από το σουηδικό κολοσσό μόδας Η&Μ και την αυτοκινητοβιομηχανία Scania, ενώ οι πολυεθνικές Coca-Cola και Ford περιορίστηκαν σε ένα τυπικό καλωσόρισμα της πρωτοβουλίας. Τη στήριξαν πάντως οι κυβερνήσεις Αυστρίας, Καναδά, Χιλής, Κολομβίας, Μπανγκλαντές (!) Αιθιοπίας και Καμπότζης, ενώ οι Αμερικανοί την πήραν στο… ψιλό: «Αν ο πρόεδρος Ομπάμα δεν με στείλει κάπου αλλού, θα είμαι κι εγώ στις 21 Σεπτεμβρίου στη Νέα Υόρκη», είπε ο αντιπρόεδρος, Τζο Μπάιντεν, όταν επισκέφθηκε πρόσφατα τη Σουηδία. Λίγο αργότερα όμως ειδοποίησε ότι «δυστυχώς, δεν θα μπορέσει να παρευρεθεί». Το αντίθετο θα ήταν έκπληξη.