Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Κουρασμένος, απογοητευμένος και απολογητικός για τα πεπραγμένα του, ο Γάλλος πρόεδρος προσπάθησε να «θεωρητικοποιήσει» την προσωπική του αποτυχία: «Οποτε η Αριστερά βρίσκεται στην εξουσία συγκεντρώνει υποψίες και πάντα την κατηγορούν για προδοσία», τόνισε. «Οσο βρίσκεται στην αντιπολίτευση την αγαπάνε όλοι. Οχι μόνο επειδή δεν λερώνει τα χέρια της με τη διακυβέρνηση αλλά κι επειδή μπορεί να επαναπαύεται στις δάφνες του παρελθόντος», επισήμανε στο φιλόσοφο Μαρσέλ Γκοσέ και τον ιστορικό Πιερ Νορά.

Σε ένα κρεσέντο μεμψιμοιρίας, ο σοσιαλιστής πολιτικός παραπονέθηκε ότι η «κυβερνώσα Αριστερά της Γαλλίας αντιμετωπίζει τεράστιες δυσκολίες από την ταυτόχρονη πίεση Δεξιάς και άκρας Δεξιάς σε θέματα εθνικής ταυτότητας». Δεν παρέλειψε βέβαια να επιπλήξει και τη «ριζοσπαστική», «εναλλακτική» και «αντισυστημική» Αριστερά, που δεν ενδιαφέρεται να ασκήσει εξουσία αλλά να «παραλύσει το κράτος, τροφοδοτώντας τη βία κατά της αστυνομίας».

Βάσει των λεγομένων του, ο Ολάντ μοιάζει να βιώνει ένα αδιέξοδο που θα αντιμετωπίσει πολύ σύντομα -αν δεν αντιμετωπίζει ήδη- ο Αλέξης Τσίπρας. Κυβερνάει κόντρα στην ιδεολογία του, δεν μπορεί να εφαρμόσει αυτά που πιστεύει κι εντούτοις προτιμά να ακολουθεί την πεπατημένη του συστήματος, σαν βολεμένος ρεφορμιστής. «Εγώ από την αρχή μιλούσα για αλλαγή, ποτέ για ρήξη», τόνισε ο Ολάντ στο Le Debat, θυμίζοντας τη λογική Τσίπρα («το “Oχι” στο δημοψήφισμα δεν σημαίνει εντολή ρήξης και εξόδου από το ευρώ»).

Χθες που δημοσιεύτηκε η συνέντευξη έγιναν διαδηλώσεις σε εκατό πόλεις της Γαλλίας κατά του ψηφισμένου νόμου για τα εργασιακά. Ο Ολάντ εξακολούθησε να τον υπερασπίζεται «προκειμένου να ξαναβρούν την ανταγωνιστικότητά τους οι γαλλικές επιχειρήσεις». Και κάποιοι έμειναν με την απορία: Τι ακριβώς πρόδωσε;

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου