Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

ΤΙ ζήσαμε το 2018, ως χώρα; Δύο μεγάλες αυταπάτες και μία τραγωδία. Η πρώτη αυταπάτη είναι η υποτιθέμενη έξοδος από τα μνημόνια. Το παραμ-Ιθάκη που έστησαν ο Αλέξης Τσίπρας και οι σύντροφοί του είναι αστείο και επικίνδυνο συγχρόνως. Βλέποντας να πλησιάζουν οι κάλπες και η συντριβή ακολουθούν τη συνταγή «λεφτά υπάρχουν» του ΓΑΠ. Αυτό που τελείωσε είναι το ευρωπαϊκό δανειακό πρόγραμμα. Οι δεσμεύσεις του τρίτου μνημονίου θα εξακολουθούν να υπάρχουν έως το 2060.

Και αν η χώρα δεν έχει καταφέρει έως το 2020 να δανειοδοτείται υπό κανονικές συνθήκες και επιτόκια από τις αγορές, τότε θα βρεθεί και πάλι μπροστά στον γκρεμό της χρεοκοπίας. Την ίδια ώρα οι αξίες των ελληνικών τραπεζών έχουν εξαϋλωθεί χρηματιστηριακά και τα κόκκινα δάνεια παραμένουν άλυτος γρίφος. Παράλληλα, αντί για προσέλκυση επενδύσεων υπάρχει αποεπένδυση. Οι ελληνικές εταιρίες συνεχίζουν να εγκαταλείπουν τη χώρα και οι ξένοι επενδυτές δεν βλέπουν αξιόπιστο περιβάλλον για να ρίξουν χρήματα, ενώ η ανεργία μειώνεται με μισθούς των 400 ευρώ.

Η δεύτερη αυταπάτη είναι η «λύση» του Σκοπιανού. Ξεκίνησε ως κυβερνητικό τρικ που θα δημιουργούσε αναταράξεις στην κεντροδεξιά και κατέληξε ως οπερέτα με τον Καμμένο να υποδύεται τον… αντιστασιακό από την υπουργική καρέκλα. Στην πραγματικότητα η κυβέρνηση απεμπόλησε το βέτο του Βουκουρεστίου και έδωσε στα Σκόπια διαβατήριο για την είσοδο στο ΝΑΤΟ, ακόμα κι αν η συμφωνία των Πρεσπών δεν κυρωθεί από την ελληνική Βουλή. Ενώ, πριν καν ολοκληρωθούν οι συνταγματικές αλλαγές στην πΓΔΜ, ο Ζάεφ βροντοφωνάζει για τη «μακεδονική» εθνότητα και γλώσσα.

Αξίζει να μην ξεχνάει κανείς ότι τον Σεπτέμβριο ο Ζάεφ ομολόγησε ότι αν δεν περάσει η συμφωνία, τότε τα Σκόπια θα μείνουν διά παντός στην «απομόνωση». Αυτή είναι και η απάντηση σε όσους -στην Ελλάδα- υποστήριζαν πως η πΓΔΜ έχει αναγνωριστεί από 140 χώρες.

Η τραγωδία ήταν όσα βίωσε η χώρα στις 23 Ιουλίου. Τότε που 100 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από την πυρκαγιά στο Μάτι. Η αποτυχία της πυροσβεστικής και της πολιτικής προστασίας ήταν παταγώδης. Στη συνέχεια ακολούθησε και το επικοινωνιακό κυβερνητικό φιάσκο που έστησε ολόκληρη fake τηλεοπτική σύσκεψη και «έβλεπε» οργανωμένο σχέδιο αποσταθεροποίησης της χώρας, αντί να ομολογήσει την ανεπάρκεια του κρατικού μηχανισμού.

ΚΑΙ το 2019, δυστυχώς, ξεκινάει και πάλι με την ίδια αγωνία και τα ίδια ερωτήματα, όπως κάθε χρονιά την τελευταία δεκαετία. Θα μπορέσουμε να κάνουμε κάτι, επιτέλους, για να αρχίσει να φαίνεται φως στο τούνελ; Θα το δούμε στις 31 Δεκεμβρίου 2019.

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]