Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Ο Α. Τσίπρας στην Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ αναγκάστηκε να πει την «τελευταία του κουβέντα», η οποία, απ’ ό,τι φαίνεται, θα είναι και το κεντρικό του προεκλογικό μήνυμα-δίλημμα: Ψηφίζοντας Μητσοτάκη, ψηφίζετε ΔΝΤ-Ψηφίστε εμάς που είμαστε «καθαροί» και όχι όσους χρεοκόπησαν τη χώρα.

ΤΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΑ σκάνδαλα, η απροκάλυπτη στοχοποίηση των πολιτικών αντιπάλων με παραδικαστικές μεθόδους, η απόπειρα να χαρακτηριστούν «ακροδεξιοί» και «φασίστες» όσοι διαφωνούν ή όσοι αποστρέφονται την εξωθεσμική και ολοκληρωτική συμπεριφορά της κυβέρνησης έπεσαν με πάταγο στο κενό. Η πρωτοφανής προσπάθεια «φασιστοποίησης» χιλιάδων μαθητών που τόλμησαν να έχουν άποψη για τη συμφωνία των Πρεσπών έγινε μπούμερανγκ για την κυβέρνηση. Και την οδήγησε σε ενέργειες που την εκθέτουν ανεπανόρθωτα: «Χαφιεδίστικα» sms σε γονείς και συλλήψεις! Ο,τι κατήγγελλε έως τώρα η «Αριστερά» το κάνει με μεγάλη άνεση και ορμητικό καθεστωτισμό.

Η ΠΡΟΦΑΝΗΣ οικονομική αποτυχία της την αναγκάζει να εγκαταλείψει το πεδίο της οικονομίας και της εξόδου από τα Μνημόνια και την περιορίζει μόνο σε παροχολογία και άκομψη προσπάθεια εξαγοράς ψήφων και συνειδήσεων. Ο,τι πιο παλιό, καταστροφικό και πολιτικά ανήθικο έχει να επιδείξει η αμαρτωλή μεταπολίτευση.

ΤΗΝ ΙΔΙΑ ώρα οι Ευρωπαίοι πρώην σύντροφοι του Α. Τσίπρα μιλούν με τα χειρότερα λόγια για τον οπορτουνισμό του και την «ευκαμψία» του. Ο Μελανσόν σχεδόν τον βρίζει. Σοσιαλδημοκράτες τον θεωρούν delivery boy της Ευρώπης που θα «γκρέμιζε». Και ο Ιταλός φιλόσοφος Diego Fusaro (ο οποίος είχε έρθει στην Ελλάδα για συμπαράσταση στο δημοψήφισμα), μιλώντας σε ιταλικό κανάλι, είπε ότι «ο Τσίπρας είναι ένας σκλάβος που παραδόθηκε στην Ε.Ε.». Ακόμα πιο σκληροί μαζί του είναι οι εγχώριοι πρώην σύντροφοί του. Ο Α. Αλαβάνος, η Ζ. Κωνσταντοπούλου και ο Π. Λαφαζάνης τον αποδομούν καθημερινά σε προσωπικό και ηθικό επίπεδο. Ενώ η πρόσφατη εν κρυπτώ επίσκεψη του πρωθυπουργού στο Μάτι και τα όσα είπε εκεί έδειξαν σε όλους την ουσιαστική αναλγησία και τον κυνισμό που καθοδηγούν τη σκέψη και τη δράση αυτής της κυβέρνησης.

Η ΒΑΘΙΑ διχαστική και εμπαθής συμπεριφορά της κυβέρνησης την έχει απομονώσει απ’ όλες τις πολιτικές δυνάμεις πλην του «συνεταίρου» Π. Καμμένου, ο οποίος όμως είναι υπό πολιτική εξαφάνιση. Το αποτέλεσμα: Δεν μπορεί να βρει αξιόλογη υποψηφιότητα για τον πρώτο δήμο της χώρας. Ενώ για τους άλλους δυο μεγάλους δήμους κατέληξε σε υποψηφιότητες βγαλμένες απευθείας από τον «ΣΥΡΙΖΑ του 4%». Ούτε καν από το «πασοκογενές πολιτικό πανωσήκωμα».

Ο Α. ΤΣΙΠΡΑΣ και η κυβέρνησή του σε μόλις 4 χρόνια «κατάφεραν» να απαξιωθούν στη συνείδηση ενός μεγάλου τμήματος της κοινωνίας, που τους θεωρεί πλέον «αποσυνάγωγους». Δεν είναι τυχαίο ότι διευρυνόμενη κοινωνική πλειοψηφία θεωρεί πλέον ως βασική προτεραιότητα «να φύγει» αυτή η κυβέρνηση. Η αποδοχή της ανάγκης για «στρατηγική ήττα» του ΣΥΡΙΖΑ, από ολοένα και περισσότερους, σημαίνει πολλά. Για την κυβέρνηση που υπερχρέωσε τη χώρα χωρίς λόγο, που δέσμευσε τη δημόσια περιουσία της για 99 χρόνια, που δίχασε εκ προθέσεως την κοινωνία, που διέλυσε τις θεσμικές και αξιακές υποδομές της χώρας και «σκότωσε εν ψυχρώ» την κοινή λογική. Την ώρα που στην «αυλή» της «σκάνε» το ένα μετά το άλλο πραγματικά σκάνδαλα (ΔΕΠΑ, «Ελ. Βενιζέλος», Μεταναστευτικό, Θριάσιο κ.λπ.) και το κράτος καταλαμβάνεται «εξ εφόδου» από στρατό «πληρωμένων τρολ».

ΑΠΕΝΑΝΤΙ σ’ αυτή την πραγματικότητα η αντιπολίτευση εξαντλώντας τον πολιτικό πολιτισμό και την υπευθυνότητά της βρίσκεται ένα βήμα πίσω. Ασκεί μεν σκληρή κριτική, αποδομεί κι άλλο το ήδη αποδομημένο «νέο καθεστώς», προβάλλοντας παράλληλα τον θετικό της λόγο και κάνοντας τα αναγκαία ανοίγματα στον κεντρώο χώρο, αλλά μάλλον δείχνει να βρίσκεται ένα βήμα πίσω από το δημόσιο αίσθημα. Ο Α. Τσίπρας διατύπωσε ήδη το «δίλημμά» του. Ισως ήρθε η ώρα, καθώς πλησιάζουν οι εκλογές, να διατυπώσει και η αντιπολίτευση το δικό της μήνυμα: Για να ορθοποδήσει η χώρα πρέπει πρώτα να φύγει αυτή η κυβέρνηση.

Το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς σαπίζει…

Εχουν προηγηθεί άλλες ιστορικές μορφές της Αριστεράς, όπως ο Μ. Θεοδωράκης και ο Μ. Γλέζος, που το έχουν πει με τα ίδια ή με λίγο διαφορετικά λόγια. Αλλά έχουν πει ακριβώς το ίδιο μ’ αυτό που είπε χθες στο «Βήμα» ο Α. Αλαβάνος.

Ο άνθρωπος δηλαδή που έδωσε το «δαχτυλίδι» στον Α. Τσίπρα και το έχει μετανιώσει πικρά. Ομως τα όσα είπε χθες ο Α. Αλαβάνος πάνε ένα βήμα «πιο βαθιά», καθώς αποκαλύπτει ότι το «πρόβλημα ΣΥΡΙΖΑ» δεν είναι απλώς το πολιτικό πρόβλημα μιας «Αριστεράς» που έχασε το δρόμο. Είναι το πρόβλημα μιας «Αριστεράς» που απαρτίζεται από αμφιβόλου ηθικής, ακεραιότητας και συγκρότησης άτομα.

Είναι το πρόβλημα ανθρώπων αμφισβητούμενης ποιότητας και επάρκειας, οι οποίοι ταύτισαν την Αριστερά με Πολάκηδες, Καρανίκες, Καλογρίτσες, βοσκοτόπια, σκευωρίες, Καμμένους και σκάνδαλα. Είναι το πρόβλημα μιας «παρέας» άκαπνων και αδίστακτων σαραντάρηδων να γίνουν «χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη». Οχι χάριν του κοινωνικού οφέλους, αλλά της ακόρεστης ρεβανσιστικής «πάρτης» τους, με τα άπειρα «απωθημένα». Γιατί τι άλλο σημαίνουν αυτά που είπε ο Α. Αλαβάνος; Τι άλλο σημαίνει, π.χ., ότι «καλλιεργείται ατμόσφαιρα βούρκου στην πολιτική ζωή από τον ΣΥΡΙΖΑ»;

Τι άλλο σημαίνει το ότι «το πλεονέκτημα της ηθικής υπεροχής της Αριστεράς σαπίζει όσο το κυβερνών κόμμα αυτοπροσδιορίζεται ως Αριστερά»; Τι άλλο σημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Α. Τσίπρας καλλιεργούν «τη σκανδαλολογία και τον αποπροσανατολισμό»; Τι άλλο σημαίνει ότι η κυβέρνηση «προσφέρει κορδέλες και γλειφιτζούρια»; Γι’ αυτό η αποδόμηση του Α. Αλαβάνου στον εκφραστή και βασικό υπεύθυνο της ηθικής -και όχι μόνο- κατάπτωσης της «Αριστεράς» είναι καταλυτική. Πάει ένα «βήμα πιο βαθιά». Και αποκαλύπτει χαρακτήρες…

Θρίαμβος Δούρου!

Πρόκειται περί… θριάμβου, αν και ηττάται συντριπτικά! Η δημοσκόπηση της Opinion Poll που δημοσίευσε χθες ο Ελεύθερος Τύπος της Κυριακής για την Περιφέρεια Αττικής μπορεί να δείχνει τη νυν περιφερειάρχη να έχει χάσει από τα αποδυτήρια, δεν παύει όμως να είναι ένας προσωπικός… θρίαμβος της Ρ. Δούρου.

Μπορεί ο Γ. Πατούλης να προηγείται στην πρόθεση ψήφου με συντριπτική διαφορά (31,3% έναντι 19,1% της Ρ. Δούρου), αλλά αυτό το 19,1% δεν παύει να αποτελεί προσωπικό θρίαμβο της νυν περιφερειάρχη. Με τόσες «στραβές στη βάρδιά» της, με τόση αλαζονεία, υποκρισία και σαρκασμό πάνω ακόμα σε ατμίζοντα πτώματα, το 19,1% είναι θρίαμβος! Και για την ίδια και για όσους συγκροτούν αυτό το 19,1%…

Απορίες

1. Πόση αφέλεια ή υποτίμηση της νοημοσύνης του πολίτη «κρύβει» η λογική «100 μέρες επιδόματα και παροχές» για να ξεχάσετε τα 3,5 χρόνια της καθολικής κατάπτωσης;

2. Το Παρίσι «καίγεται» από τα «κίτρινα γιλέκα» για την αύξηση των φόρων και η Αθήνα, με πολλαπλάσιους φόρους… συλλαμβάνει μαθητές. Πού θα βρουν καλύτερο;

Από την στήλη «ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ» στην έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]