Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Η άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στην αναθεώρηση του άρθρου 16 και τη δυνατότητα ίδρυσης μη κρατικών πανεπιστημίων, εκτός από υποκριτική, είναι και επιζήμια αφού στερεί από τη χώρα τη δυνατότητα να γίνει πόλος έλξης ξένων φοιτητών αλλά και επειδή δεν δίνει την ευκαιρία σε κάποιους από τους περίπου 50.000 Ελληνες φοιτητές που σήμερα σπουδάζουν στο εξωτερικό να παραμείνουν στη χώρα. Λέω κάποιους διότι, για να είμαστε ειλικρινείς, ακόμα και αύριο να ιδρύονταν στην Ελλάδα μη κρατικά πανεπιστήμια και πάλι πολλές οικογένειες θα έστελναν τα παιδιά τους έξω για σπουδές.

Πριν προχωρήσουμε να παραδεχθούμε πως και το επιχείρημα του ανταγωνισμού, που θα ωφελήσει τα δημόσια πανεπιστήμια από την αναπόφευκτη σύγκριση με τα ιδιωτικά, δεν είναι και πολύ ισχυρό. Και αυτό διότι σε μια ρημαγμένη οικονομικά χώρα όπως η Ελλάδα, δύσκολα οι δημόσιες υποδομές σηκώνουν κεφάλι. Δείτε τι γίνεται με τα δημόσια σχολεία.

Αν δεν υπάρχει αυξημένος προϋπολογισμός και αξιολόγηση σε όλες τις βαθμίδες και τα επίπεδα, πως θα γίνει καλύτερος ο καθηγητής ή ο δάσκαλος; Πόσω μάλλον όταν στην Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ η λέξη αξιολόγηση ούτε που ακούγεται. Οπότε, θα αναρωτηθεί κάποιος, γιατί να δοθεί λοιπόν η δυνατότητα ίδρυσης μη κρατικών πανεπιστημίων;

Διότι θα διευρύνει τους εκπαιδευτικούς ορίζοντες και θα απελευθερώσει υγιείς δυνάμεις του τόπου να επενδύσουν στην εκπαίδευση των νέων γενεών. Οπως σήμερα το Ωνάσειο Ιδρυμα ή το Ιδρυμα Νιάρχος επενδύουν αφιλοκερδώς στην Υγεία, θα μπορούσαν κάλλιστα να επενδύσουν και στην ανώτατη εκπαίδευση. Θα μπορούσαν να το κάνουν και οι εφοπλιστές ή ο ΣΕΒ ή άλλοι φορείς της αγοράς, ακόμα και η Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Ταυτόχρονα το κράτος θα φρόντιζε να βάλει ασφαλιστικές δικλίδες τόσο για τον έλεγχο λειτουργίας τους όσο και για την ύπαρξη υποτροφιών. Βέβαια όλα αυτά προϋποθέτουν καθαρό μυαλό, χωρίς ιδεοληψίες και εμμονές και χωρίς το βλέμμα στραμμένο στο κρατικό μονοπώλιο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Ενα μονοπώλιο που επιτρέπει πολιτικά παιχνίδια με το σύστημα εισαγωγής και κατ’ επέκταση με τους υποψηφίους και τις οικογένειές τους.

Εντυπωσιακό πάντως είναι ότι ο πρωθυπουργός σε μια αποστροφή του λόγου του στη Βουλή είπε ότι πουθενά στην Ευρώπη δεν υπάρχουν ιδιωτικά πανεπιστήμια. Μάλλον παίζει με τις λέξεις για να μπερδέψει την εικόνα. Φυσικά και υπάρχουν.

Στην Ιταλία υπάρχουν ιδιωτικά πανεπιστήμια αναγνωρισμένα από το κράτος, στη Γερμανία υπάρχουν περίπου 70 ανώτατες ιδιωτικές σχολές (τον τίτλο πανεπιστήμια μπορούν να τον φέρουν μόνο τα δημόσια, αλλά αυτό δεν αλλάζει την ουσία), στη Γαλλία υπάρχουν, ακόμα και η Τουρκία έχει. Αλλά και αν ο πρωθυπουργός δεν το γνωρίζει, ας ρωτήσει τους συντρόφους του. Οι περισσότεροι έχουν κάνει εξαιρετικές σπουδές στο εξωτερικό.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]