Γράφει η Σοφία Εμμανοηλίδου 

Μάλιστα, το 70% των νέων εργαζόμενων δηλώνει πολύ απαισιόδοξο για την πορεία της χώρας τους επερχόμενους μήνες, αναδεικνύοντας την παγίωση μιας γενικευμένης θεώρησης μηδενικών προσδοκιών που διαχέεται σε κάθε πτυχή του εργασιακού, κοινωνικού και οικονομικού γίγνεσθαι, τροφοδοτώντας, μεταξύ άλλων, φαινόμενα φυγής-μετανάστευσης (brain drain).

Ταυτόχρονα, το 66% των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα διατηρεί δυσοίωνες εκτιμήσεις για την εξέλιξη των αμοιβών του το επόμενο εξάμηνο, ενώ μόλις 1 στους 4 δηλώνει ότι ο εργοδότης του σέβεται πλήρως τα θεσμοθετημένα εργασιακά του δικαιώματα. Ενδεικτικό του τεράστιου, σε ένταση και έκταση, ζητήματος της εργασιακής ανασφάλειας είναι πως μόνο το 55% εμφανίζεται βέβαιο για τη διατήρηση της δουλειάς του στους προσεχείς έξι μήνες, με το ποσοστό της «σιγουριάς» να υποχωρεί στο 31% για τους μερικώς απασχολούμενους.

Τα πλήγματα που έχουν υποστεί οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα έχουν διαμορφώσει ένα αρνητικό κλίμα, το οποίο απαιτεί ουσιαστικές παρεμβάσεις επαναφοράς του ατομικού και συλλογικού εργατικού δικαίου και όχι λύσεις ανάγκης και προσπάθεια κουκούλωσης της πραγματικής ανεργίας.

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]