Γράφει ο Μιχάλης Μαρδάς

Μεταδίδουμε την πληροφορία, ανιχνεύουμε το παρασκήνιο, ερευνούμε τα πάντα αλλά δεν έχουμε τον χρόνο να συνειδητοποιήσουμε τον αντίκτυπο που έχει το καθετί.

Σε ειδήσεις που έχουν να κάνουν με τραγικά γεγονότα της καθημερινότητας αυτό συμβαίνει τις περισσότερες φορές και αντιλαμβανόμαστε το μέγεθος της τραγωδίας μόνο αν τύχει να γνωρίζουμε πρόσωπα και καταστάσεις.

Αυτό συνέβη και σε εμένα πριν από λίγες ώρες όταν έμαθα για τον τραγικό χαμό δύο νέων ανθρώπων στο Νεοχώρι Μεσολογγίου. Μέσα σε αυτή την αναθεματισμένη διώρυγα σκοτώθηκαν ένας άνδρας και μία γυναίκα αυξάνοντας ακόμη περισσότερο την μακάβρια λίστα.

Μέσα σε εκείνη την διώρυγα έχουν σκοτωθεί δεκάδες και επειδή κάθε χρόνο περνάω από το συγκεκριμένο σημείο η απορία μου παραμένει η ίδια: Για ποιον λόγο σε έναν δρόμο με τόσο υψηλή επικινδυνότητα έχει τοποθετηθεί μπάρα μόνο στα μισά της διαδρομής και σε όλη την υπόλοιπη δεν υπάρχει κανένα προστατευτικό;

Απάντηση όσες φορές και αν ρώτησα δεν πήρα ποτέ. Και κάθε τόσο οι καμπάνες του χωριού χτυπούν πένθιμα και όλοι πριν μάθουν το ποιος άνθρωπος έφυγε από την ζωή σκέφτονται το φονικό σημείο, ανατριχιάζοντας στην ιδέα μήπως τα κακά νέα είναι για κάποιον δικός τους.

Κάποια μέτρα σίδερο που πεισματικά οι τοπικοί άρχοντες αρνούνται να βάλουν σε συνδυασμό με την ανύπαρκτη  οδηγική συμπεριφορά και το τραγικό οδόστρωμα  εδώ και χρόνια αποτελούν τις αιτίες να θρηνούμε νέους και πιο μεγάλους ανθρώπους και η τοπική κοινωνία συνεχίζει να απορεί αλλά και να στέκεται παθητικά σε όλη αυτή την κατάσταση.

Μία παθητική στάση που συντηρεί το πρόβλημα ενώ δεν θα έπρεπε. Εδώ μπαίνει η ατομική ευθύνη και αν οι κάτοικοι που ζουν με το συγκεκριμένο πρόβλημα εδώ και δεκαετίες δεν απαιτήσουν με κάθε τρόπο να διορθωθεί δεν θα γίνει το παραμικρό. Ισως να ακούσουν κάποιες υποσχέσεις αλλά δεν θα αλλάξει τίποτα ουσιαστικό, οι καμπάνες θα συνεχίζουν να χτυπούν πένθιμα και όλοι θα… καταριούνται την διώρυγα!

*Ο Μιχάλης Μαρδάς είναι αρχισυντάκτης στο EleftherosTypos.gr

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]