Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος 

Σύµφωνα µε το Παγκόσµιο Ταµείο για τη Φύση (τη γνωστή µας WWF) πάνω από το 50% των 86 ειδών που κατοικούν στη Μεσόγειο κινδυνεύουν να πιαστούν στα δίχτυα ή στα αγκίστρια που προορίζονται για τόνο και ξιφία. Από τα µεγαλύτερα θύµατα των «παράπλευρων αλιευτικών απωλειών» είναι ο καρχαρίας και το σαλάχι, 14 χιλιάδες τόνοι εκ των οποίων ψαρεύτηκαν… κατά λάθος στη Μεσόγειο το 2015. Το 10%-15% της ψαριάς µε παραγάδια είναι δυστυχώς καρχαρίες, ενώ όπως ξέρουµε καλά τη νύφη πληρώνουν κι άλλα προστατευόµενα είδη (θαλάσσιες χελώνες, δελφίνια, φάλαινες, ακόµη και θαλασσοπούλια).

Οπως επισηµαίνει η ιταλική La Stampa, κάποιοι ψαράδες πουλάνε το κρέας του γλαυκοκαρχαρία και της λάµνας για ξιφία, θέτοντας σε κίνδυνο τη διατροφική ασφάλεια. Στο πλαίσιο της εκστρατείας σωτηρίας του µεσογειακού καρχαρία, η WWF αποφάσισε να εφαρµόσει το Safe Sharks, ένα πρόγραµµα επιστροφής των κατά λάθος αλιευµένων καρχαριών στη θάλασσα, αφού πρώτα µαρκαριστούν µε ένα δορυφορικό τσιπάκι, που θα επιτρέψει στους επιστήµονες να εντοπίσουν τις περιοχές αναπαραγωγής και ανάπτυξης των µικρών καρχαριών για να τους προστατεύσουν.

Σε παγκόσµιο επίπεδο το παρεξηγηµένο πτερύγιο που παγώνει το αίµα δίνει τονωτική ένεση σε αρκετές οικονοµίες. Η τουριστική βιοµηχανία «παρακολούθησης καρχαριών» (shark watching) γνωρίζει ραγδαία ανάπτυξη σε Μπαχάµες, Φίτζι, Παλάου, Μαλβίδες, Αυστραλία, Γαλλική Πολυνησία και Νότια Αφρική, προσπορίζοντας ετήσια έσοδα εκατοµµυρίων δολαρίων. Μόνο στις Μπαχάµες ο «καρχαριακός τουρισµός» απέφερε πέρυσι 114 εκατ. δολάρια, ενώ στο Παλάου συνέβαλε στο 8% του ΑΕΠ (18 εκατ. δολάρια), την ώρα που 100 νεκροί καρχαρίες θα έπιαναν µάξιµουµ 11.000 δολάρια στην αγορά!

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου 

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]