Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Το εθνικιστικό κόμμα των Σκοπίων, που ήταν και ο μεγαλύτερος πολέμιος της συμφωνίας των Πρεσπών, δεν άντεξε τις ασφυκτικές πιέσεις του «ξένου παράγοντα», αλλά ούτε και τις αμαρτίες του παρελθόντος του, οι οποίες το κατέστησαν ευάλωτο σε εκβιασμούς. Το αποτέλεσμα ήταν να καλέσει τα μέλη του και τους οπαδούς του να ψηφίσουν κατά συνείδηση στο επικείμενο δημοψήφισμα. Η σημαία του «όχι» υπεστάλη, διπλώθηκε και μπήκε στο συρτάρι. Κάπως έτσι ο Ζ. Ζάεφ, χωρίς αντίπαλο, οδεύει προς θρίαμβο σε 17 ημέρες.

ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ όλο το προηγούμενο διάστημα ήταν κάτι σαν διάδρομος διέλευσης υψηλόβαθμων Αμερικανών και Ευρωπαίων αξιωματούχων. Μόνο τις τελευταίες μέρες βρέθηκαν στα Σκόπια ο γ.γ. του ΝΑΤΟ κ. Στόλτενμπεργκ, η Γερμανίδα καγκελάριος Α. Μέρκελ και αναμένεται ο υπουργός Εξωτερικών της Ολλανδίας. Πριν είχαν παρελάσει και πολλοί άλλοι. Ολοι πίεσαν το μέχρι πριν από λίγο καιρό μαχητικό VMRO. Οι πληροφορίες κάνουν λόγο για πολλά χρήματα που «κουνήθηκαν στον αέρα», αλλά και για ακόμα περισσότερους εκβιασμούς. Το κυβερνητικό παρελθόν του VMRO είναι διάτρητο και γεμάτο σκάνδαλα που εκκρεμούν στη Δικαιοσύνη. Αλλωστε είναι γνωστό ότι ο Ζ. Ζάεφ έγινε πρωθυπουργός των Σκοπίων λόγω του σκανδάλου των τηλεφωνικών υποκλοπών που συντάραξε τη γειτονική χώρα. Προφανώς ο συνδυασμός των πιέσεων που ασκήθηκαν στο ευάλωτο VMRO έπιασε τόπο, με αποτέλεσμα την ουσιαστική εξουδετέρωσή του, διά της αδρανοποίησής του.

ΟΛΑ ΔΕΙΧΝΟΥΝ, λοιπόν, ότι ο Ζ. Ζάεφ πάει για θρίαμβο στο δημοψήφισμα, ξεπερνώντας εύκολα το πρώτο εμπόδιο. Μετά βέβαια έχει ίσως το δυσκολότερο: την έγκριση των αλλαγών του Συντάγματος από το Κοινοβούλιο της χώρας του. Ωστόσο, με απονευρωμένο το VMRO που θα έχει χάσει την αναμέτρηση στην κοινωνία, ευκολότερα ή δυσκολότερα εκτιμάται ότι θα κερδίσει και την κοινοβουλευτική μάχη, παρά τους δυσμενείς συσχετισμούς που υπάρχουν. Αυτό σημαίνει -αν δεν υπάρξουν δραματικές εξελίξεις- ότι το αργότερο τον Φεβρουάριο-Μάρτιο τα Σκόπια θα είναι έτοιμα. Εκεί ακριβώς αρχίζουν τα «δύσκολα» για τον Α. Τσίπρα.

Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ θα έρθει τότε πρόσωπο με πρόσωπο με μια πραγματικότητα που είναι ήδη γνωστή. Αλλά πλέον δεν θα μπορεί να τη «σπρώξει» πολύ πιο μακριά. Ή θα έχει καταφέρει να έχει εξασφαλίσει την πλειοψηφία των 151 βουλευτών, χωρίς να μπορεί να υπολογίζει στους βουλευτές των ΑΝ.ΕΛ. (με μία ή δύο πιθανές εξαιρέσεις κι αυτό καθόλου βέβαιο), ή θα συρθεί σε εκλογές, τραυματισμένος από την πτώση της κυβέρνησής του. Αν ξέρει -και θα ξέρει από πριν- ότι δεν μπορεί να αποφύγει τις κάλπες, προφανώς θα προσπαθήσει να τις εμφανίσει ως δική του επιθυμία και πρωτοβουλία. Κι αυτό σημαίνει εκλογές πριν ολοκληρωθούν οι απαιτούμενες διαδικασίες στα Σκόπια. Η δεύτερη επιλογή του θα είναι να ροκανίσει το χρόνο έως τον Μάιο, διακινδυνεύοντας όμως να πάει στις κάλπες με ακόμα πιο επιβαρυμένη ατζέντα. Και η τρίτη επιλογή του είναι να αποδεχθεί την πρόταση του Π. Καμμένου και να πάει σε δημοψήφισμα για τη συμφωνία των Πρεσπών. Διακινδυνεύοντας όμως μια μεγάλη ήττα, η οποία γνωρίζει ότι θα μετατραπεί σε εκλογική συντριβή στις εθνικές κάλπες που θα στηθούν αργότερα ή γρηγορότερα.
ΚΑΘΕ ένα απ’ αυτά τα τρία σενάρια έχει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα για το Μ. Μαξίμου. Με τα μειονεκτήματα να είναι περισσότερα και στις τρεις περιπτώσεις. Αφού αυτό που θα κριθεί στις κάλπες δεν είναι ποιο κόμμα θα είναι πρώτο και ποιο δεύτερο, αλλά το μέγεθος της ήττας του ΣΥΡΙΖΑ. Και η ύπαρξη ή όχι αυτοδυναμίας της Ν.Δ.

Αυτό είναι το δίλημμα που βασανίζει ήδη τον Α. Τσίπρα: Να διαλέξει το χρόνο που θα υποστεί τη μικρότερη δυνατή ήττα. Κι όσο ο Ζ. Ζάεφ επελαύνει στα Σκόπια τόσο περισσότερο ζορίζεται ο Α. Τσίπρας στην Αθήνα. Κάποιες εκτιμήσεις επιμένουν ότι αυτή η πίεση τον φέρνει όλο και πιο κοντά σε μια πρόωρη απόδραση, τέλος του 2018-αρχή του 2019…

Ο «εθνικός αγκαλίτσα»

Είναι ο υπουργός Παιδείας που έχει εξυψώσει τη λογική της ήσσονος προσπάθειας σε άλλες ανώτερες σφαίρες. Λιγότερα μαθήματα, λιγότερο μάθημα, λιγότερο διάβασμα, λιγότερος κόπος, περισσότερη ευκολία για είσοδο στα ΑΕΙ με ένα σύστημα πανταχόθεν ευάλωτο σε χρηματισμούς καθηγητών, περισσότερο πασάλειμμα και περισσότερος πρωινός ύπνος.

Ο Κ. Γαβρόγλου διεκδικεί ήδη τον τίτλο του υπουργού Παιδείας ο οποίος υποβάθμισε συνειδητά τη δημόσια εκπαίδευση και αποθέωσε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον την τεμπελιά. Ο κ. Γαβρόγλου είναι ο «Σουσλόφ της οκνηρίας». Ως τυπικός «αριστερός διανοούμενος», ιδεολογικοποιεί το «λάθος», απλώς και μόνο για να το εξαγνίσει και να καλοπιάσει την πελατεία του, λαϊκίζοντας ασύστολα.

Ποιο παιδί δεν θέλει να διαβάζει λιγότερο, να κουράζεται λιγότερο, να παίζει και να κοιμάται περισσότερο; Ελάχιστα. Κι είναι απολύτως φυσιολογικό. Ο παιδαγωγός υπουργός, όμως, σκοπίμως δεν μπαίνει στον κόπο να πει τι είδους επιστήμονες μπορεί να βγάλει το βολικό και πιασάρικο μοντέλο του. Και μάλιστα στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και του αυξανόμενου ανταγωνισμού.

Αντιθέτως, μπαίνει με άνεση στην κουβέντα πώς και γιατί το κουδούνι στις 9 θα… «σταματήσει και τους καβγάδες στο σπίτι»! Προφανώς κάποιος έχει ξεχάσει να του πει ότι δεν έχει διοριστεί οικογενειακός σύμβουλος, αλλά υπουργός Παιδείας.

Ενοχλεί ήδη η Παπακώστα

Η λατρεία της για τη δημοσιότητα και την προβολή ήταν γνωστή στο Μ. Μαξίμου πριν γίνει υπουργός. Παρ’ όλα αυτά, η Κ. Παπακώστα με τις 4 ραδιοφωνικές και τη μία τηλεοπτική συνέντευξη που πρόλαβε να δώσει εντός ελαχίστων ημερών κατάφερε να ενοχλήσει ήδη και την πολιτική προϊσταμένη της Ο. Γεροβασίλη, αλλά και το Μ. Μαξίμου. «Δεν έχει προλάβει καν να ενημερωθεί κι έχει πάρει σβάρνα τα κανάλια», ακούστηκε να λέγεται στο ψηλό κτίριο της Κατεχάκη…

Αυτό όμως που μάλλον δεν είχε καταλάβει καλά το Μ. Μαξίμου είναι το πολιτικό ταλέντο της Κ. Παπακώστα να δημιουργεί πολιτικά προβλήματα. Το συνειδητοποίησε -με δυσφορία όπως μαθαίνω- όταν έμαθαν πως είπε (ΑΝΤ1) ότι δεν υπάρχει κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κυβέρνηση «εθνικής συμμαχίας» ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. και Ν.Ε.Ο.!
Και είναι ακόμα η αρχή…

«Delivery Boy» των ΗΠΑ

Αίσθηση προκάλεσε ο εύστοχος χαρακτηρισμός του Β. Βενιζέλου για τον Α. Τσίπρα, ότι «έγινε το απόλυτο delivery boy των εταίρων». Χαρακτηρισμός που αποδίδει με εξαιρετική ευστοχία τον τρόπο που… δεν διαπραγματεύτηκε, αλλά και που «εκτέλεσε» όλες τις «παραγγελίες» των εταίρων.

Το εντυπωσιακό όμως είναι ότι ο χειρουργικής ακρίβειας χαρακτηρισμός Βενιζέλου συνέπεσε με τη δημοσίευση ενός αποκαλυπτικού ρεπορτάζ της «Wall Street Journal». Σύμφωνα με το οποίο βρίσκονται σε εξέλιξη συνομιλίες μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ προκειμένου οι ΗΠΑ να αποκτήσουν κι άλλες αεροπορικές και ναυτικές βάσεις στην Ελλάδα.

Διπλωματικοί κύκλοι οι οποίοι κλήθηκαν να σχολιάσουν το δημοσίευμα δεν έδειξαν να αιφνιδιάζονται καθόλου. Το αντίθετο μάλιστα. «Με Τσίπρα, Κοτζιά και Καμμένο, η επέκταση των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα είναι το φυσιολογικό κι όχι το περίεργο», έλεγαν. Κάτι θα ξέρουν…

Απορίες

1. Όταν ο Ν. Φίλης έλεγε προχθές για τις ΗΠΑ «φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες», ήξερε ότι η κυβέρνηση της Αριστεράς συζητά νέες αμερικανικές βάσεις στην Ελλάδα;

2. Η επίσκεψη της κ. Νοτοπούλου στη ναυαρχίδα του αμερικανικού στόλου «Mount Whitney» είναι αυτό που λένε «πέφτω με τα μούτρα στη δουλειά»;

Από την στήλη «ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]